ต่อไป »

วันที่ 25 เมษายน 2560
ผมวางแผนว่าจะไปถ่ายทางช้างเผือกที่เชียงราย
ลงจากเครื่องบินเวลา 9.00น. เหลียวมองไปทางดอยตุง โอ้...แม่จ้าว... ดอยทั้งดอย เขาทั้งลูก จมหายไปในสายหมอก
มองไม่เห็นดอยเลยแม้แต่น้อย แล้วอย่างนี้มันจะไปเห็นทางช้างเผือกได้ไงล่ะ
เจอหน้าน้าว่างที่มารับถึงสนามบิน แกบอกว่า บรรยากาศมันสลัวมัวซัวแบบนี้มาหลายวันแล้ว อากาศร้อนอบอ้าวคล้ายจะมีฝน แต่ก็ยังไม่ตก
น้าว่างพาผมห้อตะบึงขึ้นดอยตุงทันที เราแวะไปดูนกกระทาที่กำลังกกไข่ แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจ เพราะแม่นกหันตูดออกมาหน้ารัง ก็เลยชวนกันเข้าไปที่พระธาตุ เดินวนดูวิวทิวทัศน์รอบๆบริเวณที่กำลังก่อสร้างเพิ่มเติมเพื่อเป็นจุดชมวิวบนยอดดอย จากนั้นก็ย้อนกลับมาที่พระธาตุอีกครั้งในราวห้าโมงกว่าๆ
เจอพระสงฆ์กำลังเตรียมสวดมนต์ทำวัตรเย็นที่พระธาตุ
เราเลยตั้งกล้องรอถ่าย
พอพระทำวัตรเย็นเสร็จ ลมที่สงบมาโดยตลอดก็พัดกระโชกอย่างรุนแรงแบบไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย
พระ-เณร วิ่งหนีกันจีวรปลิว
ผมกับน้าว่างก็ต้องชุลมุลเก็บกล้องหนีลมและฝนที่กำลังโปรยปรายลงมา
ฝนกระหน่ำอย่างแรงสัก 15 นาทีก็สงบ
หลังฝนตก พื้นกำลังเปียกฝน
ผมกับน้าว่างเดินออกไปเก็บภาพเงาโบถส์ และองค์พระธาตุที่กำลังสะท้อนน้ำ
จากนั้นก็ขับรถออกมา ผ่านช่องเขาที่สามารถมองลงไปเห็นเมือง อ.แม่สาย ที่มีแสงไฟระยิบระยับ
เราสองคนจอดรถลงไปเพื่อเก็บภาพแสงไฟในเมือง
ตั้งกล้องเสร็จ น้าว่างหันมาถามผมว่า...
"ตั้งหน้ากล้องอย่างไรดี"
ผมตอบว่า
"ISO 400 F4 10-30 s โฟกัสไปที่แสงไฟในเมือง"
ผมตั้งกล้องยังไม่ทันเสร็จ ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางเมือง
น้าว่างสะดุ้งเหย็ง แล้วหันหน้ามาบอกกับผมว่า
"น้า..... ผมถ่ายได้สายฟ้าด้วยแหละ ฮ่าๆๆ"
หลังจากนั้น มหกรรมถ่ายแสงไฟเมืองก็เปลี่ยนแนวเป็นถ่ายสายฟ้าแทน

[งามๆๆ..เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส..]

งามๆๆ..เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส..

หลังจากที่ถ่ายสายฟ้ากันจนพายุฝนมันเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆจนกระทั่งมองว่ามันเหลือเล็กกระจิดริด แถมเขาทั้งลูกก็บังอีก เราสองคนก็เก็บของกะว่าจะลงไปนอนรีสอร์ตเชิงดอย
แต่ครั้นรถวิ่งผ่านศาลาข้างทางบนดอยตุง น้าว่างก็หักหัวรถเข้าจอดพร้อมกับหันมาบอกผมว่า
"กางเต็นท์นอนมันซะที่นี่ดีกว่า"
ผมไม่ขัดศรัทธา ยกนาฬิกาขึ้นดู 2 ทุ่มกว่า อย่างดีก็คงนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงอยู่ดี
เราสองคนช่วยกันกางเต็นท์นอนในศาลาข้างถนนนั่นเอง
หลังถึงหมอนได้ น้าว่างก็ติดเครื่องเรือหางยาวทันที ส่วนผมกว่าจะหลับได้ก็คงปาเข้าไปสัก 5 ทุ่มแล้ว
งีบไปหน่อยเดียว ใจมันกังวล เลยทำให้ตื่นอีก ดูเวลา เพิ่งจะเลยเที่ยงคืนไปเล็กน้อย
ลุกออกไปยืนฉี่ข้างๆศาลา อาจเพราะเมื่อเย็นฝนตก อากาศเลยเย็นเหมือนหน้าหนาวเลย
มุดเข้าเต็นท์ไปนอนต่อ แต่เจ้ากรรมแท้ มันดันนอนไม่หลับซะนี่
ตีหนึ่งเขย่าปลุกน้าว่าง ทิ้งสัมภาระเอาไว้ในเต็นท์ เอาไปแต่อุปกรณ์ถ่ายภาพ
เราสองคนย้อนกลับไปทางพระธาตุดอยตุงอีกครั้ง เพราะเมื่อเย็นหมายตาจุดถ่ายเอาไว้จุดหนึ่ง
แต่พอไปลองถ่ายดู ท้องฟ้ามีเมฆมากจึงไม่ค่อยดีเท่าไรนัก
ลงไปที่พระธาตุดีกว่า เพราะเมื่อเย็น ผมแอบกระซิบกับท่านเจ้าอาวาสเอาไว้แล้วว่า ค่ำคืนนี้ ผมจะมุดเข้าไปที่พระธาตุอีกครั้ง เพื่อย่องเบา... เอ๊ย.... เก็บภาพดวงดาวที่นั่น
เราสองคนเปิดประตูเข้าไปในพระธาตุเดินลงไปที่จุดชมวิว "ผานางคอย" เอาศาลาที่ยังก่อสร้างไม่เสร็จเป็นฉากหน้า เล่นกันจนสว่างคาตา
แต่ได้ภาพมาไม่ค่อยประทับใจนัก เพราะมีแสงรบกวนจากหมอกที่สะท้อนแสงจากในเมือง และเมฆที่ลอยมาตลอดเวลา
เช้า... เก็บเต็นท์แล้วบึ่งรถไปเชียงแสน เลาะริมโขง แวะดูโน่น ดูนี่ แวะกินขาหมู+หมั่นโถว ที่ดอยผาตั้ง เดินไต่ภูขึ้นไปดูจุดถ่ายดาวแต่ยังไม่ตัดสินใจว่าจะตั้งกล้องที่นี่ไหม เราไปถึงภูชี้ฟ้าเอาบ่ายแก่ๆ
นักท่องเที่ยวบางตา เดินไต่ความชันขึ้นไปถึงจุดชมวิว ระหว่างทางก็นึกถึงความหลังเก่าๆ ที่เคยมาตั้งแต่ยังหนุ่มแน่นกว่านี้ หลายจุดวิวสวยมาก เมื่อขึ้นไปถึงจุดบนสุด ผมก็กำหนดว่า คืนนี้คงต้องหาทางเข้ามาถ่ายที่นี่แล้วล่ะ
กลับลงมาถามหาเพื่อนของน้าว่างที่เป็นเจ้าหน้าที่อยู่ที่นั่น แกบอกว่าช่วงนี้เป็นโลว์ซีซั่น จึงไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว ทางอุทยานเลยถือโอกาสปิด ถ้าหากผมอยากขึ้นไปถ่ายดาวบนนั่น แกจะช่วยเหลือพาขึ้นไป จากนั้นแกก็พาไปชี้จุดกางเต็นท์ให้ผมสองคน และหาปั๊กไฟมาให้เสียบชาร์ทแบตฯ ทั้งของโทรศัพท์และกล้อง นัดกันตีหนึ่ง
ถึงเวลา น้องแกมาตามเวลานัดเป๊ะ และพาเราสองคนขึ้นไปจุดชมวิว แต่กว่าไอ้เฒ่าอย่างผมจะตะกายขึ้นไปถึงก็เล่นเอาขาสั่น และทางช้างเผือกก็ยกตัวขึ้นไปค่อนข้างสูงแล้ว
แต่โชคดีที่ไม่ค่อยมีแสงรบกวนในทิศทางที่ต้องหันกล้องไปหา
แล้วดูสิครับ ไอ้สองคนนี้มันมาเล่นอะไร ดึกๆ ดื่นๆ ที่นี่อ่ะ

[งามๆๆ..เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส..]

งามๆๆ..เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส..

ใช่ครับ  บนความโชคร้าย บางครั้งมันกลับกลายเป็นดีก็ได้ครับ

ค่ำคืนนี้ยังมีดวงดาวเจิดจ้า
คราบท้องฟ้ายังดูสดใส
สุดส่วนโค้งขอบฟ้ากว้างไกล
ไม่มีวันใดมืดมิดสนิทนาน......

ไปคล้องช้างขี้อายที่ดอยตุง

คืนนั้น หลังจากที่ปลุกน้าว่างลุกออกจากเต็นท์ที่ศาลาดอยตุงแล้ว เราสองคนก็มาปักหลักกันที่นี่ ทางแยกขึ้นดอยช้างมูบ มีช่องเข้าที่สามารถมองลงไปเห็นแสงไฟระยิบระยับของ อ.แม่จัน
ผมต้องปรับสายตาอยู่พักใหญ่ๆจึงค่อยมองเห็นช้างที่แอบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเมฆหมอกที่หนาทึบ
สภาพดินฟ้าอากาศ เป็นไปตามธรรมชาติที่เราบังคับไม่ได้ คาดการณ์ล่วงหน้ามากก็ไม่ได้ ทำได้เพียงอย่างเดัยว ทำใจ

หลังจากที่ส่องช้างอยู่ที่แยกดอยช้างมูบแล้ว เราสองคนก็ย้ายลงไปที่พระธาตุดอยตุง เปิดประตูเข้าไปในพระธาตุ และเดินเลยลงไปยังจุดชมวิวที่กำลังก่อสร้าง มีศาลาเป็นฉากหน้า เราสองคนเลยเล่นกันอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งสว่างคาตา

ระหว่างที่เมฆมาบังช้าง ผมก็ส่องแสงไฟในเมืองเล่น จากจุดชมวิว "ผานางคอย" แลเห็นแสงไฟในเมืองแม่จันสวยงามทีเดียว
เราลองแอบๆจินตนาการดูนะครับว่า หากมีสายฟ้าผ่าไกลๆ หลายๆสาย ตั้งริมซ้ายไปจนถึงริมขอบกว่าของภาพ มันจะดูอลังการณ์งานสร้างขนาดไหน
แต่คงต้องบอกก่อนนะครับว่า จุดถ่ายภาพนี้ อยู่ที่โล่ง กลางแจ้งไม่มีอะไรบังเลย ซึ่งนอกจากอาจจะต้องเปียกฝนแล้ว ใครที่สาบานเอาไว้เยอะก็คงต้องระวังตัวให้ดีครับ
อีกอย่าง หากใครมีเวลา ก็ลองถ่ายช่วงก่อนสว่างให้เห็นสีของดอยที่อยู่ฉากหน้ามาด้วยก็คงจะงดงามไม่น้อยครับ

สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง

หลังจากเก็บเต็นท์ เราสองคนก็บึ่งรถเลาะริมโขงมาเรื่อยๆจนบ่ายแก่ๆก็มาถึงภูชี้ฟ้า หลังจากขึ้นไปสำรวจทิศทางดูแล้ว ก็ลงไปนอนพักผ่อน จนได้เวลาตีหนึ่งค่อยเดินขึ้นไปใหม่
เมื่อถ่ายช้างที่บนยอดภูจุดชมวิวหัวสิงห์แล้ว เราก็ย้ายกล้องลงมาที่หัวเสือ หวังเอาหน้าผาหัวสิงห์เป็นองค์ประกอบภาพ
ระหว่างทางที่เดินลงมา ลมพัดแรงมาก เมื่อประกอบกับอากาศที่เย็นพอควร จึงทำให้รู้สึกสั่นสะท้านเลยเชียว
ถึงหัวเสือ เจ้าหน้าที่หลบไปนั่งบังลมหลังหัวเสือ ผมตั้งกล้องเสร็จก็กดเลย โดยที่ไม่ได้ระวังเรื่องการเช็คโฟกัสว่ามันได้เลื่อนเคลื่อนย้ายไปบ้างไหม แต่ยังโชคดีที่กดมาได้ 2 ภาพ แล้วผมก็ขยับกล้องเปลี่ยนมุม
และแล้ว ภาพต่อๆจากนั้นอีกเกือบๆ 50 ภาพ ตั้งแต่ตี 3 ยันสว่างที่ผมกดมา มีอันเป็นไปทั้งหมด คือ โฟกัสเคลื่อน ภาพเบลอทั้งหมดเลยครับ

อยากเขกกระโหลกตัวเอง

...งดงามครับน้าหมี