ต่อไป »

[เมื่อวานหลังมื้อเย็นและอาบน้ำแล้วคณะเราก็มานั่งล้อมวงสนทนาอยู่ข้างเต็นท์โดยไกด์มีนามาร่วมวงด้วย..ท่านประธานก็ซักถามความเป็นอยู่ของชาวกระเหรี่ยงและสิทธิประโยชน์ของชนกลุ่มน้อยนี้...ส่วนผม..บอกมีนาไว้ว่าหกโมงเช้าจะเข้าไปที่น้ำตกอีกครั้ง..ด้วยหวังมุมแสงและบรรยากาศท้องฟ้าที่อาจครามเข้มสวยใสมีสายรุ้งถักทออยู่หน้าน้ำตก(ผมคงไม่ได้หวังเยอะไปนะครับ..อิๆ)..รวมทั้งสอบถามชาวคณะว่ามีใครจะไปด้วยบ้าง..ท่านประธาน+น้าชิต+น้าโอ๊คสละสิทธิ์..มีน้าเล็กกับน้องเบ็นซ์ที่สนใจไปด้วย..แต่มีนาบอกว่าให้กลับมาก่อนแปดโมงเช้าเพราะเราจะทานมื้อเช้าและมูฟออกจากที่นี่ตามโปรแกรม..จนราวสี่ทุ่มก็แยกย้ายกันเข้านอน..แต่ต้องลุกมาสาละวนตบยุงในเต็นท์สองสามตัวที่มันมากวนใจบินวิ้งๆๆๆอยู่ข้างหู..สลับกับเสียงครางในเวลาพลิกตัวแต่ละทีของคนนอนข้างๆ...ฮ่าๆๆ(นี่ขนาดซัดยาแก้ปวดไปหลายชุดแล้วนะ)ราวๆตีหนึ่งสายฝนก็โปรยปรายเปาะแปะลงมาครับ...ตกไม่แรงแต่น้ำมันรั่วทะลุหลังคาผ้าใบที่มีรูเพราะมันเก่า..หยดลงมาที่หน้าต่างเต็นท์กระเซ็นมาโดน...เพราะผมเปิดหน้าต่างไว้ระบายอากาศ..ไกด์มีนากับลูกมือต้องไปตัดไม้มาปักหลักเพื่อขึงเชือกดึงหลังคาผ้าใบให้ตึงเพราะกลัวน้ำขังบนผ้าใบ(ตอนหัวค่ำเจ้ามีนาพึ่งคุยว่าโทรไปบอกเทวดาแล้ว..ว่าขออย่ามีฝน..แต่คงคุยกันคนละภาษา..เลยไม่เข้าใจกัน..ฮ่าๆๆ)จากนั้นหลับๆตื่นๆจนหกโมงเช้า...ลุกมาดูท้องฟ้าเห็นแล้วก็ท้อใจ..แต่ไหนๆก็มาถึงนี่แล้วยังไงก็ต้องเดินเข้าไปวัดดวงอีกครั้ัง..หกโมงครึ่งจึงเหลือน้องเบ็นซ์กับผมเดินจ้ำอ้าวเข้าน้ำตก..ส่วนน้าเล็กเห็นท้องฟ้าแบบนี้ขอถอนตัวไปแล้วครับ..เดินไปครึ่งทางกว่าไกด์มีนาก็ตามมาทัน..ที่จริงผมบอกไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วว่าไม่ต้องตามมาเซอร์วิสผม..แต่แกคงกลัวผมโอ้เอ้ผิดเวลาเลยตามมาประกบมังครับ.....เข้าไปถึงน้ำตก..ไม่มีผู้คน..และไม่มีแสงอาทิตย์..ทุกอย่างเหมือนเมื่อวานเลย..ผมถ่ายใบแรกนี่ตอน 6.58 น.]

เมื่อวานหลังมื้อเย็นและอาบน้ำแล้วคณะเราก็มานั่งล้อมวงสนทนาอยู่ข้างเต็นท์โดยไกด์มีนามาร่วมวงด้วย..
ท่านประธานก็ซักถามความเป็นอยู่ของชาวกระเหรี่ยงและสิทธิประโยชน์ของชนกลุ่มน้อยนี้...
ส่วนผม..บอกมีนาไว้ว่าหกโมงเช้าจะเข้าไปที่น้ำตกอีกครั้ง..ด้วยหวังมุมแสงและบรรยากาศท้องฟ้าที่อาจครามเข้มสวยใสมีสายรุ้งถักทออยู่หน้าน้ำตก(ผมคงไม่ได้หวังเยอะไปนะครับ..อิๆ)..รวมทั้งสอบถามชาวคณะว่ามีใครจะไปด้วยบ้าง..
ท่านประธาน+น้าชิต+น้าโอ๊คสละสิทธิ์..มีน้าเล็กกับน้องเบ็นซ์ที่สนใจไปด้วย..แต่มีนาบอกว่าให้กลับมาก่อนแปดโมงเช้าเพราะเราจะทานมื้อเช้าและมูฟออกจากที่นี่ตามโปรแกรม..
จนราวสี่ทุ่มก็แยกย้ายกันเข้านอน..แต่ต้องลุกมาสาละวนตบยุงในเต็นท์สองสามตัวที่มันมากวนใจบินวิ้งๆๆๆอยู่ข้างหู..สลับกับเสียงครางในเวลาพลิกตัวแต่ละทีของคนนอนข้างๆ...ฮ่าๆๆ(นี่ขนาดซัดยาแก้ปวดไปหลายชุดแล้วนะ)
ราวๆตีหนึ่งสายฝนก็โปรยปรายเปาะแปะลงมาครับ...ตกไม่แรงแต่น้ำมันรั่วทะลุหลังคาผ้าใบที่มีรูเพราะมันเก่า..หยดลงมาที่หน้าต่างเต็นท์กระเซ็นมาโดน...เพราะผมเปิดหน้าต่างไว้ระบายอากาศ..
ไกด์มีนากับลูกมือต้องไปตัดไม้มาปักหลักเพื่อขึงเชือกดึงหลังคาผ้าใบให้ตึงเพราะกลัวน้ำขังบนผ้าใบ(ตอนหัวค่ำเจ้ามีนาพึ่งคุยว่าโทรไปบอกเทวดาแล้ว..ว่าขออย่ามีฝน..แต่คงคุยกันคนละภาษา..เลยไม่เข้าใจกัน..ฮ่าๆๆ)
จากนั้นหลับๆตื่นๆจนหกโมงเช้า...ลุกมาดูท้องฟ้าเห็นแล้วก็ท้อใจ..แต่ไหนๆก็มาถึงนี่แล้วยังไงก็ต้องเดินเข้าไปวัดดวงอีกครั้ัง..หกโมงครึ่งจึงเหลือน้องเบ็นซ์กับผมเดินจ้ำอ้าวเข้าน้ำตก..ส่วนน้าเล็กเห็นท้องฟ้าแบบนี้ขอถอนตัวไปแล้วครับ..
เดินไปครึ่งทางกว่าไกด์มีนาก็ตามมาทัน..ที่จริงผมบอกไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วว่าไม่ต้องตามมาเซอร์วิสผม..แต่แกคงกลัวผมโอ้เอ้ผิดเวลาเลยตามมาประกบมังครับ..
...เข้าไปถึงน้ำตก..ไม่มีผู้คน..และไม่มีแสงอาทิตย์..ทุกอย่างเหมือนเมื่อวานเลย..ผมถ่ายใบแรกนี่ตอน 6.58 น.

[มีเวลารอแสงอยู่ครึ่งชั่วโมง..เจ็ดโมงครึ่งก็ต้องกลับ...เพราะต้องเผื่อเวลาเดินครึ่งชั่วโมง..ก็ตรงตามเวลาครับ...กลับมาทานมื้อเช้าแล้วถ่ายป้ายนี้ตอนแปดโมงยี่สิบ...]

มีเวลารอแสงอยู่ครึ่งชั่วโมง..เจ็ดโมงครึ่งก็ต้องกลับ...เพราะต้องเผื่อเวลาเดินครึ่งชั่วโมง..
ก็ตรงตามเวลาครับ...กลับมาทานมื้อเช้าแล้วถ่ายป้ายนี้ตอนแปดโมงยี่สิบ...

[จากนั้นก็ขึ้นรถอำลาทีลอซู..ขากลับเราวิ่งผ่านผาเลือดที่เมื่อวานมาขึ้นจากเรือ..รวดเดียวถึงอุ้มผางคันทรี่ฮัทด้วยระยะทางสี่สิบกว่ากิโล]

จากนั้นก็ขึ้นรถอำลาทีลอซู..ขากลับเราวิ่งผ่านผาเลือดที่เมื่อวานมาขึ้นจากเรือ..รวดเดียวถึงอุ้มผางคันทรี่ฮัทด้วยระยะทางสี่สิบกว่ากิโล

[กลับมาถึงตอน 10.50 น. คุณแหม่ม(เรียกชื่อกันทีไรผมสดุ้งทุกที..เพราะคิดว่ามีคนตามมาจากบ้าน..ฮี่ๆๆ)เจ้าของสถานที่มาต้อนรับและสอบถามความพึงพอใจของทริปทัวร์..ใครคิดยังไงผมไม่รู้นะ..แต่สำหรับผมให้เจ็ดเต็มสิบ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งอยากบอกคุณแหม่มว่าอย่าให้พ่อเจ้าณัฐชัยเป็นพ่อครัวครับ...แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นอีกเยอะ....ก็ถึงเวลา"ฮาละเก"(ใครอยากรู้ว่าแปลว่าอะไรให้กลับไปดูกระทู้แรก)กับคุณแหม่มและไกด์มีนาแล้ว..จากนั้นคณะเราขึ้นรถไปหามื้อเที่ยงทานกันที่ร้าน"พ่อครัว"ที่อุ้มผางครับ..]

กลับมาถึงตอน 10.50 น.  คุณแหม่ม(เรียกชื่อกันทีไรผมสดุ้งทุกที..เพราะคิดว่ามีคนตามมาจากบ้าน..ฮี่ๆๆ)เจ้าของสถานที่มาต้อนรับและสอบถามความพึงพอใจของทริปทัวร์..
ใครคิดยังไงผมไม่รู้นะ..แต่สำหรับผมให้เจ็ดเต็มสิบ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งอยากบอกคุณแหม่มว่าอย่าให้พ่อเจ้าณัฐชัยเป็นพ่อครัวครับ...แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นอีกเยอะ..
..ก็ถึงเวลา"ฮาละเก"(ใครอยากรู้ว่าแปลว่าอะไรให้กลับไปดูกระทู้แรก)กับคุณแหม่มและไกด์มีนาแล้ว..จากนั้นคณะเราขึ้นรถไปหามื้อเที่ยงทานกันที่ร้าน"พ่อครัว"ที่อุ้มผางครับ..

...ถ้าได้กลับไปช่วงไม่มีฝน น้ำตกคงสวยกว่านี้เยอะเลยนะครับ น้ำคงจะใส ฟ้าคงจะเป็นสีครามเข้ม...

[ครับ...แต่มันไปไม่ใช่ง่ายๆนี่สิ..คือปัญหา..]

...ถ้าได้กลับไปช่วงไม่มีฝน น้ำตกคงสวยกว่านี้เยอะเลยนะครับ น้ำคงจะใส ฟ้าคงจะเป็นสีครามเข้ม...

ครับ...แต่มันไปไม่ใช่ง่ายๆนี่สิ..คือปัญหา..