ต่อไป »

[มาเที่ยวกันต่อครับ..หลังจากมื้อเช้าและแพ็คของขึ้นรถไปเรียบร้อย..คณะเราก็เดินมาลงเรือยางที่ริมตลิ่งหน้าบ้านพัก..ตอนราวเก้านาฬิกา..ที่นี่มีดีอยู่อย่างคืออยู่ข้างลำธารแม่กลอง(ลำน้ำนี้มีห้าชื่อ..จากที่ไหลผ่านไปตามจังหวัดต่างๆจนไปออกทะเลที่สมุทรสงคราม)..เราจึงไม่ต้องนั่งรถเพื่อไปขึ้นเรือที่อื่นครับส่วนผู้ที่พักอยู่ในเมืองอุ้มผางก็ต้องนั่งรถมาลงเรือยังท่าน้ำสาธารณะต่างๆที่มีอยู่..สมัยก่อนการล่องที่นี่ใช้แพไม้ไผ่..แต่ปัจจุบันเป็นเรือยางหมดแล้ว..คนเสื้อสีชมพูนั่นแหละคือนายท้ายลำของคณะเรา..เป็นชาวกระเหรี่ยงชื่อมีนา..ส่วนที่คอยคัดหัวเรือเป็นหนุ่มวัยรุ่นชื่อก้อง..]

มาเที่ยวกันต่อครับ..หลังจากมื้อเช้าและแพ็คของขึ้นรถไปเรียบร้อย..คณะเราก็เดินมาลงเรือยางที่ริมตลิ่งหน้าบ้านพัก..ตอนราวเก้านาฬิกา..
ที่นี่มีดีอยู่อย่างคืออยู่ข้างลำธารแม่กลอง(ลำน้ำนี้มีห้าชื่อ..จากที่ไหลผ่านไปตามจังหวัดต่างๆจนไปออกทะเลที่สมุทรสงคราม)..เราจึงไม่ต้องนั่งรถเพื่อไปขึ้นเรือที่อื่นครับ
ส่วนผู้ที่พักอยู่ในเมืองอุ้มผางก็ต้องนั่งรถมาลงเรือยังท่าน้ำสาธารณะต่างๆที่มีอยู่..สมัยก่อนการล่องที่นี่ใช้แพไม้ไผ่..แต่ปัจจุบันเป็นเรือยางหมดแล้ว..
คนเสื้อสีชมพูนั่นแหละคือนายท้ายลำของคณะเรา..เป็นชาวกระเหรี่ยงชื่อมีนา..ส่วนที่คอยคัดหัวเรือเป็นหนุ่มวัยรุ่นชื่อก้อง..

[วันนั้นจากอุ้มผางคันทรี่ฮัท..ออกเรือล่องมาแค่สองลำครับ..แต่พอผ่านลงมาก็มีคณะอื่นๆที่มาจากท่าสาธารณะร่วมลำน้ำมากันอีกหลายลำ..คณะเรา 6 คนใครเตรียมกล้อง+เลนส์อะไรกันมาบ้างผมไม่ทราบ...แต่ผมมีแค่ 5 ดี+ 24-105 และ10-17ซึ่งใส่ในถุงพาสติกที่มัดปากถุงไว้เท่านั้น...ล่องมาเรื่อยๆราวครึ่งชั่วโมงก็เกิดเรื่อง...จังหวะที่เรือไหลเข้าร่องน้ำที่บีบแคบทำให้ความเร็วสูงขึ้น..เจ้าก้องที่นั่งอยู่หัวเรือคัดเรือออกจากชะง่อนผาไม่ทัน..หัวเรือไหลเข้าใต้ผาหิน..หัวเจ้าก้องก็จะชนกับหินนะซี..เจ้าก้องต้องทิ้งตัวลงมาทับน้าเล็กที่นั่งหน้าคู่กับผม(ผมนั่งอยู่ฝั่งซ้าย)...แต่มันยังไม่พ้น..เจ้าก้องเลยต้องสละเรือกลิ้งตัวลงน้ำไป..เหตุการเกิดขึ้นเร็วมาก...และไม่มีใครคิดถ่ายรูปไว้หรอกเพราะแต่ละคนก็ตลึงและต้องรักษากล้องกับร่างกายตัวเองไม่ให้เอาหัวไปโขกหินด้วยกลัวหินเค้าแตก..จะเป็นการทำลายธรรมชาติโดยไม่ได้ตั้งใจไป..ฮี่ๆๆพอหลุดออกจากชะง่อนผามาได้..เจ้าก้องก็ต้องว่ายน้ำตามมาปีนขึ้นเรือ..ฮ่าๆๆๆ"แจ็ค ดอสั้น"เกือบเหลือแต่ชื่อไปซะแล้ว..ในเรือลำอื่นผมเห็นมีพาเด็กมาด้วย...ผมละเสียวแทนเลย..เพราะไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุเรือพลิกคว่ำกลางลำน้ำนี้]

วันนั้นจากอุ้มผางคันทรี่ฮัท..ออกเรือล่องมาแค่สองลำครับ..แต่พอผ่านลงมาก็มีคณะอื่นๆที่มาจากท่าสาธารณะร่วมลำน้ำมากันอีกหลายลำ..
คณะเรา 6 คนใครเตรียมกล้อง+เลนส์อะไรกันมาบ้างผมไม่ทราบ...แต่ผมมีแค่ 5 ดี+ 24-105 และ10-17ซึ่งใส่ในถุงพาสติกที่มัดปากถุงไว้เท่านั้น...
ล่องมาเรื่อยๆราวครึ่งชั่วโมงก็เกิดเรื่อง...จังหวะที่เรือไหลเข้าร่องน้ำที่บีบแคบทำให้ความเร็วสูงขึ้น..เจ้าก้องที่นั่งอยู่หัวเรือคัดเรือออกจากชะง่อนผาไม่ทัน..
หัวเรือไหลเข้าใต้ผาหิน..หัวเจ้าก้องก็จะชนกับหินนะซี..เจ้าก้องต้องทิ้งตัวลงมาทับน้าเล็กที่นั่งหน้าคู่กับผม(ผมนั่งอยู่ฝั่งซ้าย)...แต่มันยังไม่พ้น..เจ้าก้องเลยต้องสละเรือกลิ้งตัวลงน้ำไป..
เหตุการเกิดขึ้นเร็วมาก...และไม่มีใครคิดถ่ายรูปไว้หรอกเพราะแต่ละคนก็ตลึงและต้องรักษากล้องกับร่างกายตัวเองไม่ให้เอาหัวไปโขกหินด้วยกลัวหินเค้าแตก..จะเป็นการทำลายธรรมชาติโดยไม่ได้ตั้งใจไป..ฮี่ๆๆ
พอหลุดออกจากชะง่อนผามาได้..เจ้าก้องก็ต้องว่ายน้ำตามมาปีนขึ้นเรือ..ฮ่าๆๆๆ"แจ็ค  ดอสั้น"เกือบเหลือแต่ชื่อไปซะแล้ว..
ในเรือลำอื่นผมเห็นมีพาเด็กมาด้วย...ผมละเสียวแทนเลย..เพราะไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุเรือพลิกคว่ำกลางลำน้ำนี้

[จากนั้นธารน้ำก็ไหลตามปกติ..แต่สีค่อนข้างขุ่นแดงด้วยเพราะยังมีฝนตกทุกวันครับ..ไกด์มีนาบอกว่าถ้าช่วงหลังเดือนกุมภาไปแล้วมักจะล่องเรือไม่ได้...เหตุเพราะน้ำน้อยทำให้เรือติดแง่หินและสันดอนใต้น้ำ.สองข้างลำน้ำช่วงนี้เป็นเขาสูงที่มีต้นไม้ขึ้นจนหนาทึบ...มีรากไม้และมอสเฟริ์นเกาะดูชุ่มชื้นครับ..]

จากนั้นธารน้ำก็ไหลตามปกติ..แต่สีค่อนข้างขุ่นแดงด้วยเพราะยังมีฝนตกทุกวันครับ..
ไกด์มีนาบอกว่าถ้าช่วงหลังเดือนกุมภาไปแล้วมักจะล่องเรือไม่ได้...เหตุเพราะน้ำน้อยทำให้เรือติดแง่หินและสันดอนใต้น้ำ.
สองข้างลำน้ำช่วงนี้เป็นเขาสูงที่มีต้นไม้ขึ้นจนหนาทึบ...มีรากไม้และมอสเฟริ์นเกาะดูชุ่มชื้นครับ..

[และในที่สุดเราก็มาถึงไฮไลท์ในการล่องเรือที่นี่..ทีลอจ่อหรือชื่อไทยว่าน้ำตกสายรุ้งครับ..มันเป็นน้ำตกเล็กๆที่เป็นฝอยกระจายลงมาจากหน้าผาและรากไม้..สวยงามแปลกตากว่าที่อื่นๆ..คณะเราให้มีนาจอดเรือริมหาดทรายปนโคลนเพื่อถ่ายภาพอยู่ครู่นึง..น้าเล็กกับน้าโอ๊คขึ้นจากเรือไปหามุมถ่ายบนตลิ่ง..ส่วนผมนั่งรากงอกอยู่บนเรือครับ..ฮี่ๆๆ]

และในที่สุดเราก็มาถึงไฮไลท์ในการล่องเรือที่นี่..ทีลอจ่อหรือชื่อไทยว่าน้ำตกสายรุ้งครับ..
มันเป็นน้ำตกเล็กๆที่เป็นฝอยกระจายลงมาจากหน้าผาและรากไม้..สวยงามแปลกตากว่าที่อื่นๆ..คณะเราให้มีนาจอดเรือริมหาดทรายปนโคลนเพื่อถ่ายภาพอยู่ครู่นึง..
น้าเล็กกับน้าโอ๊คขึ้นจากเรือไปหามุมถ่ายบนตลิ่ง..ส่วนผมนั่งรากงอกอยู่บนเรือครับ..ฮี่ๆๆ

[แต่ผมว่าเรือเราจอดเลยไปหน่อยนึง...มุมนี้มันค่อนข้างย้อนแสงครับ...น่าจะจอดตำแหน่งที่เห็นเค้าจอดในภาพนั่น..สองใบท้ายนั่นแหละ..คือที่มาของชื่อน้ำตกนี้..]

แต่ผมว่าเรือเราจอดเลยไปหน่อยนึง...มุมนี้มันค่อนข้างย้อนแสงครับ...น่าจะจอดตำแหน่งที่เห็นเค้าจอดในภาพนั่น..
สองใบท้ายนั่นแหละ..คือที่มาของชื่อน้ำตกนี้..

[ถ่ายกันจนพอใจแล้วก็ให้นีนาออกเรือล่องไปต่อ...ป่าสองข้างลำน้ำช่วงนี้ชุ่มชื้นมาก...มีน้ำหยดลงมาในลำธารตลอด..จนมาถึง"บ่อน้ำร้อน"..มีนาคัดท้ายเอาเรือเข้าฝั่งให้คณะเราขึ้นไปยืดเส้นยืดสายกันครับ..คือบ่อมันอยู่บนบก..และมีร้านค้าขายพวกเครื่องดื่ม-มันเผา-ข้าวโพดย่าง]

ถ่ายกันจนพอใจแล้วก็ให้นีนาออกเรือล่องไปต่อ...ป่าสองข้างลำน้ำช่วงนี้ชุ่มชื้นมาก...มีน้ำหยดลงมาในลำธารตลอด..
จนมาถึง"บ่อน้ำร้อน"..มีนาคัดท้ายเอาเรือเข้าฝั่งให้คณะเราขึ้นไปยืดเส้นยืดสายกันครับ..คือบ่อมันอยู่บนบก..และมีร้านค้าขายพวกเครื่องดื่ม-มันเผา-ข้าวโพดย่าง

[นี่ครับ..บ่อน้ำร้อน..แต่ผมถามคนที่ลงไปสัมผัสนั่นเค้าบอกว่าแค่อุ่นๆเอง..น่าจะราวสี่ห้าสิบองศา...ลวกไข่ยังไม่รู้สึกเลย...ฮ่าๆๆลงเรือล่องชมวิวกันต่อครับ..และนี่เรามาเกินครึ่งทางแล้ว..แต่ตรงนี้มีแก่งที่น่าหวาดเสียวที่เราจะต้องผ่านครับ..มันเป็นแก่งหินที่น้ำไหลกระเซ็นแรง..แต่ละคนต้องโปรเทคกล้องกันสุดความสามารถในจังหวะที่หัวเรือแทบจะมุดลงใต้น้ำตอนข้ามแก่งนี้..พอผ่านไปได้ก็คอยถ่ายรูป..ว่าลำไหนจะพลิกคว่ำกันบ้าง...ฮ่าๆๆ]

นี่ครับ..บ่อน้ำร้อน..แต่ผมถามคนที่ลงไปสัมผัสนั่นเค้าบอกว่าแค่อุ่นๆเอง..น่าจะราวสี่ห้าสิบองศา...ลวกไข่ยังไม่รู้สึกเลย...ฮ่าๆๆ
ลงเรือล่องชมวิวกันต่อครับ..และนี่เรามาเกินครึ่งทางแล้ว..แต่ตรงนี้มีแก่งที่น่าหวาดเสียวที่เราจะต้องผ่านครับ..
มันเป็นแก่งหินที่น้ำไหลกระเซ็นแรง..แต่ละคนต้องโปรเทคกล้องกันสุดความสามารถในจังหวะที่หัวเรือแทบจะมุดลงใต้น้ำตอนข้ามแก่งนี้..
พอผ่านไปได้ก็คอยถ่ายรูป..ว่าลำไหนจะพลิกคว่ำกันบ้าง...ฮ่าๆๆ

[จากนั้นลำน้ำก็ราบเรียบครับ...เราผ่านมาจนเจอน้ำตกเล็กๆที่อยู่ริมธารด้านขวา..ผมมีถ่ายมาแต่มันไม่สวยเลยไม่เอามานำเหนอ..อิๆ..ก็ชมโขดเขินเนินผาท้องฟ้าบรรยากาศไปชิลๆนะครับ..]

จากนั้นลำน้ำก็ราบเรียบครับ...เราผ่านมาจนเจอน้ำตกเล็กๆที่อยู่ริมธารด้านขวา..ผมมีถ่ายมาแต่มันไม่สวยเลยไม่เอามานำเหนอ..อิๆ..
ก็ชมโขดเขินเนินผาท้องฟ้าบรรยากาศไปชิลๆนะครับ..

[วันนั้นกะด้วยสายตาตอนที่จอดที่บ่อน้ำร้อน..น่าจะมีเรือที่ล่องกันมาราวๆสิบห้าลำ..คือทางผู้ที่ประกอบการล่องเรือที่นี่คงร่วมกันกำหนดเวลาในการล่องไว้ที่เก้าโมงเช้าตรงกันทั้งหมด..เพื่อที่จะมาขึ้นที่ผาเลือดตอนเที่ยงวัน..และที่ร้านค้าตรงบ่อน้ำร้อนคงไม่ได้เปิดขายทั้งวัน..เพราะนอกจากกลุ่มที่ล่องเรือมาแล้วก็ไม่รู้จะขายใคร..ด้วยว่ามันอยู่กลางป่า..]

วันนั้นกะด้วยสายตาตอนที่จอดที่บ่อน้ำร้อน..น่าจะมีเรือที่ล่องกันมาราวๆสิบห้าลำ..
คือทางผู้ที่ประกอบการล่องเรือที่นี่คงร่วมกันกำหนดเวลาในการล่องไว้ที่เก้าโมงเช้าตรงกันทั้งหมด..เพื่อที่จะมาขึ้นที่ผาเลือดตอนเที่ยงวัน..
และที่ร้านค้าตรงบ่อน้ำร้อนคงไม่ได้เปิดขายทั้งวัน..เพราะนอกจากกลุ่มที่ล่องเรือมาแล้วก็ไม่รู้จะขายใคร..ด้วยว่ามันอยู่กลางป่า..

[ในที่สุดเราก็มาถึงผาเลือดโดยสวัสดิภาพครับ..ทั้งนายหัวและนายท้ายคัดเรือเข้าจอด..แต่ตอนขึ้นฝั่งน้าโอ็คเกือบล้มเพราะตลิ่งลื่นมาก..เจ้าของเรือทั้งหลายก็ยกเรือขึ้นบกสูบลมออกแล้วพับขึ้นท้ายรถกะบะ..นำกลับไปรับนักท่องเที่ยวในวันถัดไป..ใบท้ายนั่นผมว่าจะถ่ายป้ายเป็นที่ระลึกช่วยจำ..แต่กลุ่มหนุ่มสาวนี้เค้าคิดว่าผมจะถ่ายเค้าเลยแอ็คชั่นให้..อิๆๆจากนั้นก็ทานมื้อเที่ยงที่ทางคันทรี่ฮัทจัดมากับรถขนสัมภาระที่มารออยู่ที่นี่แล้ว..เป็นผัดกระเพราไก่+ไข่ดาวรสชาดพอทานได้...เอ..รึว่าผมหิวจัดหว่า..อ้อ..มีเรื่องขำครับ..จังหวะที่นั่งทานข้าวกันน้าโอ๊คบอกว่าทำไมรู้สึกฝ่ามือข้างซ้ายชาๆ..ปรากฏว่าเกิดจากหนังยางที่ตัวเองถอดจากกล้องที่เอาหนังยางนี้รัดถุงพลาสติกเพื่อกันน้ำไว้..แล้วเอามาใส่ที่ข้อมือซ้ายตั้งแต่ตอนขึ้นจากเรือตอนถ่ายน้ำตกทีลอจ่อโน่น..แล้วก็รัดลืมมาสองชั่วโมง...ฮ่าๆๆ]

ในที่สุดเราก็มาถึงผาเลือดโดยสวัสดิภาพครับ..ทั้งนายหัวและนายท้ายคัดเรือเข้าจอด..แต่ตอนขึ้นฝั่งน้าโอ็คเกือบล้มเพราะตลิ่งลื่นมาก..
เจ้าของเรือทั้งหลายก็ยกเรือขึ้นบกสูบลมออกแล้วพับขึ้นท้ายรถกะบะ..นำกลับไปรับนักท่องเที่ยวในวันถัดไป..
ใบท้ายนั่นผมว่าจะถ่ายป้ายเป็นที่ระลึกช่วยจำ..แต่กลุ่มหนุ่มสาวนี้เค้าคิดว่าผมจะถ่ายเค้าเลยแอ็คชั่นให้..อิๆๆ
จากนั้นก็ทานมื้อเที่ยงที่ทางคันทรี่ฮัทจัดมากับรถขนสัมภาระที่มารออยู่ที่นี่แล้ว..เป็นผัดกระเพราไก่+ไข่ดาวรสชาดพอทานได้...เอ..รึว่าผมหิวจัดหว่า..
อ้อ..มีเรื่องขำครับ..จังหวะที่นั่งทานข้าวกันน้าโอ๊คบอกว่าทำไมรู้สึกฝ่ามือข้างซ้ายชาๆ..
ปรากฏว่าเกิดจากหนังยางที่ตัวเองถอดจากกล้องที่เอาหนังยางนี้รัดถุงพลาสติกเพื่อกันน้ำไว้..แล้วเอามาใส่ที่ข้อมือซ้ายตั้งแต่ตอนขึ้นจากเรือตอนถ่ายน้ำตกทีลอจ่อโน่น..แล้วก็รัดลืมมาสองชั่วโมง...ฮ่าๆๆ