ต่อไป »

ครับ  คงได้ฤกษ์ซะทีครับ   หลังจากที่กลับมาจากลาวแล้วเอาดองซะหลายวัน  พอให้มีกลิ่นตุๆ  ไม่ถึงกับเน่าซะทีเดียว   ด้วยเหตุผลหลายประการด้วยกัน  เช่น  ป่วย  (ไม่รู้เป็นไง  ไปเที่ยวไหนกลับมาเป็นต้องป่วยทุกทีสิน่า) และหวังให้เพื่อนๆที่ร่วมทริปได้เอาภาพลงกันก่อน  วันนั้นเลยลงเพียงปก  กับภาพน้ำจิ้มอีกนิดหน่อย   แต่คราวนี้ของจริงแล้วครับ

ภาพหน้าปกครับ  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-24-105 mm F4 L  ถ่ายที่ 24mm + ฟิลเตอร์ C-PL  โหมด  AV  F 6.3  1/15s   ISO 100  รูปแบบภาพ  ภาพวิว + HDR โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.67 EV

เรานัดออกเดินทางกันวันที่ 5 ธ.ค. 58 เวลา 20.00น. ที่ปั๊ม ปตท. หน้าบิกซีจัมโบ้ สำโรง  (จะได้ค่าโฆษณามั๊ยเนี่ย...)

ราว 17.30 น.ก่อนถึงเวลานัดหมาย  ฟ้าก็ดันประทานฝนลงมาให้ซะเย็นชุ่มฉ่ำอุราตอนก่อนออกเดินทางเล็กน้อย  ผมไม่ได้ขอ..... จริงๆนะ  ล่อซะท่วมถนนบานเบอะ

19.30น.  พี่กบ นำรถตู้มารับตามนัด แต่บ่นอุบ่วา  "ตูเพิ่งเสียค่าล้างรถไป 200  ออกมาก็เจอเลย  เซ็ง"  ครับ  เทวดา  ฟังไว้นะครับ  ให้ฝนให้มันถูกที่ ถูกเวลากันหน่อยนะครับ 555

ภาพถ่ายด้วยกล้องโทรศัพท์..... เอ่อ....  อะไรก็ช่างมันเถอะครับ   ไม่ได้ค่าโฆษณานี่หว่า......

หลังจากที่รับสมาชิกครบทุกท่านที่พร้อมกันอยู่ที่ปั๊มแล้ว   น้ากบก็นำรถตู้ลุยน้ำที่เจิ่งนองถนนมุ่งหน้าไปหนองคายทันที

บนรถตู้ 11 ชีวิต  คือ  น้ากบ สารถี  น้าหมี น้ายอด น้าสมชาย น้าชิต 4 ช.  น้าคิง ป้าปิ่น  หนูหยก  น้องมิก  ป้าสร้อย ป้าอ้อ  

ภาพบนรถตู้  ถ่ายด้วยกล้อง 7D + Lens EF-S 18-135 mm F3.5-5.6  ถ่ายที่ 18mm  โหมด  AV  F 3.5  1/50s   ISO 400  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

รถบนถนนค่อนข้างบางตา จึงทำความเร็วได้ค่อนข้างดี  เกือบเที่ยงคืน เราก็ถึงโคราช  น้ายอดถามว่าจะแวะกินข้าวต้มซะหน่อยไหม  เมื่อไม่มีใครคัดค้าน  น้ากบจึงพาแวะร้านข้าวต้มข้างทางที่มาจากสระบุรีก่อนถึงทางแยกเลี้ยวซ้ายออกไปทางขอนแก่นราว 100 เมตรเห็นจะได้

หลังจากที่ฟาดข้าวต้มไปคนล่ะถ้วย 2 ถ้วย  พอผมเรียกเก็บตัง ก็ต้องตกใจนิดๆ  เพราะแม่ค้าบอกว่า ทั้งหมด 1250 บาท  เอา 9 หาร (หนูหยกหลับ เลยไม่ได้ลงมากินด้วย) ตกท่านล่ะ 138.8 บาท 555  ข้าวต้มแพงล่ะครับ

เอาล่ะ  เมื่อกินไปแล้ว  จะต่อล้อต่อเถียงก็คงยาก  เราจึงขึ้นรถออกเดินทางต่อไป  ช่วงปลายทาง น้ากบแกเห็นว่าเวลาเหลือเฟือ  แกเลยแอบจอดรถที่ปั๊มแล้วแกแอบไปงีบซะทีนึง  โดยปล่อยให้ลูกทัวร์ทั้งรถ งง ว่าแกหายไปไหนซะนาน

พอใกล้เวลา แกก็มาขับรถต่อไปอีกอย่างหน้าตาเฉย  คนอะไร  ทำยังกะปิด- เปิดสวิตซ์ตัวเองได้ นึกอยากหลับก็ปิดสวิตซ์หลับทันทีงั้นแหละ

ราว 5.00น. ป้าอ้อแกแนะนำว่าให้น้ากบเอารถแวะบ้านเพื่อนแกที่หนองคายเพื่อเข้าห้องน้ำ  ให้ทุกคนอาบน้ำทำธุระส่วนตัวกันเสียก่อน  ทุกคนก็ งงๆ กับแก พอถึงบ้านเพื่อนของแกก็ออกมาต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี (น้ำใจคนอิสานเพิ่นก็เป็นจั้งซี่แหละ)

พวกผู้หญิงได้สิทธิ์เข้าห้องน้ำที่มีเพียงห้องเดัยวก่อน  ส่วนพวกผู้ชายคงต้องรอ.....  แต่ผม น้ายอด  น้าสมชาย  รู้สึกหวั่นไหวจนเหลือจะกลั้นแล้ว  ในที่สุด  น้ายอดแกเลยเดินออกไปสำรวจพื้นที่แถวๆหน้าบ้านเพื่อนของป้าอ้อ  แล้วกลับมาบอกผมว่า

"ที่หน้าบ้านข้างวัด  มีพื้นที่ว่างเป็นป่าอยู่  พอได้อาศัย  ไปเถอะ  ก่อนที่ท่านจะประทานฝนลงบ้านเค้า"   ผมจึงเดินไปสำรวจพื้นที่ดูบ้าง   แต่.... ฟ้าเริ่มสางแล้ว ชาวบ้าน ร้านถิ่นเค้าเริ่มเปิดประตูบ้านออกมาเพื่อทำภาระกิจประจำวันของเค้าแล้ว

แล้วผมจะไปเที่ยวส่องนกแถวๆนั้นได้ไง?   เฮ้อ.....  ป้าอ้อนะ ป้าอ้อ.....   ทำไมไม่แวะปั๊มน้ำมันอ่ะ  

มันมีห้องน้ำเยอะพอที่จะให้คนทั้งคันได้ใช้แบบพร้อมๆกันได้ มาแบบนี้  เห็นทีผมจะต้องเรี่ยราดให้ต้องอับอายคนแถวนี้ซะมั้ง

ส่วนน้าสมชายกะน้าชิต จะรู้สึกยังไงผมไม่รู้   กว่าผมจะได้คิวเข้าห้องน้ำได้  เล่นเอาเกือบทะลัก  

ไม่เอานะป้าอ้อ..... คราวหน้าอย่าทำแบบนี้กะผมอีก  ผมแย่..เลย  แวะปั็มก่อนเถอะนะ  ขอร้อง 555

เมื่อทุกคนเรียบร้อย  น้ากบก็พาเรามุ่งหน้าไปวัดหลวงพ่อพระใสตามโปรแกรม  เราเข้าไปถึงโบถส์ยังไม่เปิด  น้ากบบอกว่า รอปูเหลียว   สักพักโบถส์ก็เปิดให้ขึ้นไปได้  นอกจากรถตู้ของเราแล้ว ยังมีอีก 2-3 ตู้ที่มารออยู่เหมือนกัน

เมื่อโบถส์เปิด  ใครใคร่กราบพระก็กราบไป  ใครใคร่ทำบุญ ก็ทำไป  ส่วนพวกเราตากล้องก็จ้องหามุมกันไป  

ภาพในโบถส์  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-16-35 mm F2.8 L  ถ่ายที่ 16mm   โหมด  AV  F 5.6  1/80s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ในโบถส์  มีพระสงฆ์เพียงรูปเดียวเท่านั้นที่ลงโบถส์มาทำวัตรเช้า  ก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร  และเวลาขณะนี้ก็ 6.00 น. เข้าไปแล้ว  เหตุใดท่านจึงลงโบถส์ช้ากว่าที่ควรจะเป็นก็ไมทราบอีกนะแหละ  เพราะโดยปกติแล้ว  พระทั่วๆไปมักจะลงโบถส์ราว ตีห้า  กว่าจะทำวัตรเช้าเสร็จก็สว่างพอดี  กลับกุฏินำอัฐบริขารได้ก็จาริกออกแสวงบุญบิณฑบาตรเช้า   แต่นี่ท่านเล่นลงสาย สงสัยว่าท่านอาจจะฉันมื้อเดียว  เพราะพระที่ฉันมื้อเดียวส่วนใหญ่จะฉันสายครับ

ท่านก็ว่าของท่านไปเสียงเจี้อยแจ้ว  หนูหยกเข้ามาสะกิดถามผมว่า  "แม่ชีทำไมแต่งเลียนแบบพระได้"   ผมสะดุ้งโหยง  ร้อง  "เฮ้ย.....  ไม่ใช่แม่ชี  แต่ท่านเป็นพระ"  หนูหยกทำหน้างุนงงครางอีกว่า  "พระอะไร?  ทำไมเสียงท่านเหมือนผู้หญิงเลย"

เออ... เน๊อะ   เสียงพระแหลมสูงคล้ายเสียงผู้หญิงจริงๆแหละ

สงสัยท่านคงแอบได้ยินผมสองพ่อ-ลูกคุยกัน  ตอนท่านก้มลงกราบพระ  ท่านเลยแสดงอภินิหารเล็กๆให้ดูว่า...  ฉันมี......นะเว้ย.....  ตุงจีวรออกทางข้างหลังเลยเชียว  ธรรมดาซะที่ไหน

ภาพในโบถส์  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-16-35 mm F2.8 L  ถ่ายที่ 16mm   โหมด  AV  F 5.6  1/80s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ผมลองเปลี่ยนเลนส์ไปใช้ Fisheye นอนหงายกับพื้นโบถส์แล้วส่องเลนส์ขึ้นเพดาน  ก็ได้มุมแปลกๆตาครับ

ภาพในโบถส์  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens Fisheye EF-15 mm F2.8  ถ่ายที่ 15mm   โหมด  AV  F 5.6  1/250s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ออกจากวัดราว 7.00น. น้ากบบอกว่าจะพาไปทานอาหารเช้าที่ขึ้นชื่อของเมืองหนองคาย  นั่นก็คือ ไข่กะทะ   แต่พอออกจากวัดจึงได้รู้ว่า มีการกั้นถนนเป็นบางช่วงเพื่อทำกิจกรรม"ปั่นเพื่อพ่อ"ด้วย

น้ากบต้องอาศัยความชำนาญเอารถหลบหลีกเครื่องกั้นและผู้คนที่ลงมาวิ่งเพื่อพ่อ ปั่นเพื่อพ่อ  ในที่สุดก็พามาจนถึงร้าน "ทานตะวัน"จนได้ครับ

ภาพหน้าร้าน  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-16-35 mm F2.8 L  ถ่ายที่ 16mm   โหมด  AV  F 8  1/50s   ISO 800  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อครับ  ขนาดเป็นวันหยุด ในร้าน คนแน่นร้านเลยเชียวครับ  พวกเรามองหาที่นั่งไม่เจอ  ต้องยืนรอ จนกระทั่งน้ากบอีกนั่นแหละ ที่เข้าไปเคลียร์ทางร้านให้ และบอกให้ยืนคอยที่โต๊ะหนึ่งซึ่งเค้ากำลังจ่ายเงินแล้ว

หลังจากที่ได้ที่นั่ง  พวกเราที่อ่อนเพลียมาจากการเดินทางก็ว่ากันเต็มที่  โดยลืม... ไม่ได้คิดถึงน้ากบกันเลยว่า ขับรถมาทั้งคืน  ไม่รู้ได้กินยัง

ภาพในร้าน  ถ่ายด้วยกล้อง 7D + Lens EF-18-135 mm F3.5-5.6  ถ่ายที่ 18mm   โหมด  AV  F 3.5  1/50s   ISO 400  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ไข่กะทะกับผมนี่  เป็นของแสลงกันครับ  แบบว่า....  พอเจอกันทีไร  เป็นต้องฟาดฟันกันพังไปข้างนึงอ่ะครับ  ก็..แหม....  กะทะเล็กๆแค่นี้  มันจะไปครนาท้องผมสักแค่ไหนเชียว  จึงมีอันต้องเบิ้ลซ้ำแล้วซ้ำอีกทุกทีไปสิหน่า.....

ผมมาหนองคาย หรือจังหวัดใกล้เคียงแถบๆนี้เป็นต้องหาของแสลงกินทุกทีไป  กินมันตั้งแต่หนุ่มยันแก่  ไม่รู้ผนังหลอดเลือดจะใกล้ตันแล้วหรือยัง  รู้ทั้งรู้...ว่ากินไข่มากๆมันไม่ดี  แต่มาทีไรก็เบิ้ลซะหลายกะทะทุกที

มาคราวนี้เกรงใจน้ากบ  เลยฟาดไปแค่ 2 กะทะเอง เฮ้อ.... พูดถึงแล้วพาลน้ำลายไหล ไข่กะทะกับก๋วยเตี๋ยวญวน  เข้ากั๊น...เข้ากัน 

ร้านทานตะวันที่น้ากบพามานี่ ถือว่าขึ้นชื่อถึงความอร่อยพอควรเชียวแหละ  ดูจากลูกค้าที่แน่นร้านก็น่าจะเป็นคำตอบได้อยู่แล้ว

กินเสร็จแล้วก็ถึงเวลาต้องยถาแล้วสิครับ

"ยถา...วลีวหาร...  กินกันตั้งหลายจาน  ไม่มีใครช่วยหารกันซักคนเลย....."

ภาพอาหาร  ถ่ายด้วยกล้อง 7D + Lens EF-18-135 mm F3.5-5.6  ถ่ายที่ 18mm   โหมด  AV  F 3.5  1/50s   ISO 400  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.00 EV

ประมาณ 8.00น.  น้ากบพามาถึงด่านชายแดนสะพานมิตรภาพ ไทย - ลาว พบเจ้าหน้าที่ของน้ากบที่มาช่วยจัดการเรื่องพาสปร์อต  และพาไปให้เจ้าหน้าที่ ต.ม. ถ่ายรูปและสแตมป์ออกนอกประเทศ  จากนั้นก็กลับไปขึ้นรถตู้เดินทางข้ามสะพานไปฝั่งลาว  บ้านพี่ - เมืองน้องของเรา

น้ากบต้องเอาซิมการ์ดประเทศไทยออกจากสมอง  และเปลี่ยนเป็นซิมลาวแทน  เพราะที่ประเทศลาว ต้องขับรถชิดขวา ไม่ใช่ชิดซ้ายอย่างไทย   หากไม่เปลี่ยนซิมให้ดี  อาจมีขับหลงไปชิดซ้ายได้ครับ

เอาล่ะ  เรามาถึงฝั่งลาวกันแล้ว  ต้องผ่านด่าน ต.ม. ของทางฝั่งลาวอีกที  แต่เจ้าหน้าที่ของน้ากบได้มาเดินเอกสารเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว  เราจึงไม่ต้องเสียเวลามากนัก  น้ากบรับไกด์ลาวขึ้นรถและแนะนำว่า เธอชื่อ ป๊อกกี้

เฮ้ย..... ป๊อกกี้... แม่นภาษาลาวบ๊อ.....นี่

จากนี้ไป  หน้าที่การดูแลพวกเรา น้ากบโยนให้เป็นหน้าที่ของไกด์ลาว

ซึ่งเธอแนะนำตนเองด้วยสำเนียงภาษาลาวอีกครั้งว่าเธอชื่อป๊อกกี้  เป็นไกด์ชาวลาว  จะมาทำหน้าที่พาพวกเราทั้ง 10 ชีวิตเที่ยวชมเมืองลาว

"เธอเป็นไกด์ผู้หญิง  โดนแล้วบ่...."   เสียงน้าชิตทะลุกลางปล้องสอดแทรกขึ้นขัดจังหวะการแนะนำตัวของไกด์สาวเรียกเสียงฮาไปทั้งรถเพราะคำถามกำกวมฟังแล้วเหมือน 2 แง่ 3 มุมชอบกล

เธอหันหน้ามามองต้นเสียงแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ไม่ค่อยเต็มเสียงว่า

"ยัง...  ยังบ่ทันโด่น..เท่าไร  อันว่า... ก็... เป็นมาหลายปีแล่ว...."  ทำให้พวกเราอดที่จะฮากันอีกรอบไม่ได้

ภาพเจ้าหนูหยกที่หน้าด่าน ต.ม.  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-16-35 mm F2.8 L  ถ่ายที่ 16mm   โหมด  AV  F 4  1/250s   ISO 800  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ +0.33 EV

ก่อนวันออกเดินทาง  ผมเช็คข่าวพยากรณ์อากาศบอกว่า "เวียงจัน วังเวียง หลวงพระบาง  อากาศเย็น 16 องศาในตอนเช้า  ไม่มีฝน"

พอวันออกเดินทาง  ฝนดันถล่มใส่สมุทรปราการซะน้ำท่วมถนน  พวกเราก็ได้แต่หวังว่าไปถึงเวียงจันแล้ว  อากาศคงจะดีขึ้น  ท้องฟ้าเปิด

แต่เมื่อเช้า  พวกเราแหงนหน้ามองฟ้าแล้วใจแป้วเลยครับ  ขาวโพลน...ไปทั้งฟ้า  ข้ามมาฝั่งลาวแล้วก็เหมือนกัน

"ออกจากด่านตรงนี้แล้ว  โทรศัพท์มือถือของไทยจะใช้ไม่ได้แล้วนะครับ  ใครที่ต้องการจะใช้โทรศัพท์ต้องเปิดรอมมิ่งมา  แต่ค่าใช้จ่ายจะแพงมาก  หากใครไม่อยากเสียเงินแพงๆ ก็ให้เข้าโหมดการบินซะนะครับ  หรือไม่ก็ซื้อซิมการ์ดของลาวใส่นะครับ  ราคาหลักร้อย"

เสียงน้ากบแนะนำมา  หลายคนรีบทำตามเพราะกลัวเรื่องค่าใช้จ่ายที่ว่า  ส่วนน้าคิงลงไปขอซื้อซิมการ์ดเอาไว้ใช้ติดต่องานของแก

"จากตรงนี้  ป๊อกกี้จะพาไปจุดแรกคือวัดศรีเมืองนะคะ"  เสียงไกด์สาวบอกความมา

ที่จริง  ผมมาเวียงจันบ่อยครั้งพอสมควร  นับๆแล้วน่าจะเกิน 10  แต่บอกเลยว่า วัดศรีเมือง (วัดสีเมือง) หรือวัดหลักเมืองนี่  ผมเคยไปแค่ครั้งเดียว  แทบจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ

มาครั้งที่แล้ว เมื่อราวเกือบๆ 3 ปีก่อน  ก็ไม่ได้แวะเข้าไป  เพราะไกด์อรบอกว่าวัดศรีเมืองไม่ค่อยมีอะไร  จึงตัดรายการออก

มาครั้งนี้  ไกด์ป๊อกกี้บอกว่า วัดพระแก้วกำลังซ่อมแซมอยู่เข้าไม่ได้ ต้องตัดออก  แต่ที่นี่เข้าได้เลยเข้าที่นี่ก่อน

เราวิ่งรถมาแป๊บเดียวก็ถึง  พอลงจากรถได้  ตากล้องทุกคนแหงนหน้ามองท้องฟ้าก่อนเลย  แล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

ภาพโบถส์วัดศรีเมือง  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-16-35 mm F2.8 L  ถ่ายที่ 16mm   โหมด  AV  F 11  1/200s   ISO 800  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ +0.33 EV  แต่งเพิ่มท้องฟ้า

ทวยหูช้าง  ใต้หลังคาโบถส์ริมนอก แกะสลักเป็นรูปพญานาค  วางเรียงรายก่อให้เกิดภาพเป็นมิติทางลึกอย่างสวยงาม  ผมอดไม่ได้ที่จะยกกล้องขึ้นส่องเก็บภาพที่แสนอลังการณ์นี้ไม่ได้

ภาพทวยหูช้างริมโบถส์  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-70-200 mm F2.8 L IS II ถ่ายที่ 200mm   โหมด  AV  F 4  1/250s   ISO 800  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ +0.33 EV

ตัวอาคารโบถส์ถูกแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆ คือ ซีกอาคารส่วนหน้า  ประดิษฐานพระประธานและพระบูชาองค์อื่นๆ  ด้านหลังพระประธานกั้นแบ่งห้อง มีประตูเข้า-ออกทั้งฝั่งซ้าย-ขวา  ด้านในห้องที่กั้นแบ่ง ประดิษฐานไว้ด้วยเสาหลักเมือง และพระบูชาอื่นๆ 

ภาพเสาหลักเมือง  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-70-200 mm F2.8 L IS II ถ่ายที่ 70mm   โหมด  AV  F 4  1/60s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ +0.66 EV

ที่บริเวณซ้ายมือขององค์พระ  ได้กั้นฉากเอาไว้เป็นห้องเล็กอีกห้องเพื่อประดิษฐานหุ่นจำลองของ"เจ้าแม่สีเมือง"  ซึ่งไกด์ได้เล่าว่า.....


"ศาลหลักบ้านหลักเมืองของนครหลวงเวียงจันทร์

หลักบ้านหลักเมืองของนครเวียงจันทร์ นั้น มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า ก่อนจะมีพิธีลงเสาหลักเมือง ซึ่งชาวบ้านได้พากันนำทรัพย์มีค่า เช่น เครื่องเงิน เครื่องทอง  ฯลฯ  ใส่ลงไปในหลุมตามความเชื่อถือเป็นจำนวนมากมายแล้วนั้น   ทางการได้ออกลาดตะเวนป่าวประกาศไปทั่วนคร  เพื่อจะทำพิธีฝังอาถรรพณ์ และอาถรรพ์นั้นก็คือการฝังคนเป็นๆ   จึงขออาสาสมัครอุทิศตนไปเป็นผีเฝ้าทรัพย์ในหลุม และคอยรักษาเมือง

ขณะนั้น มีหญิงลาวชื่อ “สีเมือง”  ได้แต่งงานอยู่กินกับสามี  และตั้งท้องได้ประมาณ ๓ เดือน  กำลังประสบปัญหาในครอบครัว  ด้วยถูกสามีจำกัดสิทธิ  ปิดกั้นมิให้ออกไปพบปะปะกับผู้ใด จึงทำให้นางเกิดความเครียดน้อยเนื้อต่ำใจ  เดินหนีออกจากบ้าน  และได้ยินเสียงป่าวประกาศขอผู้อุทิศตนเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์   นางจึงเดินไปยังที่ที่ทำพิธี  แล้วกระโดดลงไปในหลุม  ทางการจึงผลักม้าตามลงไป  ๑ ตัว  แล้วปล่อยเสาหลักเมืองลงหลุม  นางจึงถูกฝังทั้งเป็นพร้อมลูกในครรภ์และม้าอีก ๑ ตัว   กลายเป็นตำนานการสร้างศาลเจ้าแม่สีเมืองสืบมาจนทุกวันนี้

เสาหลักบ้านหลักเมืองของนครเวียงจันทน์ หรือ ศาลเจ้าแม่สีเมืองดังกล่าว  ตั้งอยู่ภายในวัดสีเมือง  นครเวียงจันทน์  วัดนี้จึงมีชื่อเรียกกันทั่วไปว่า “วัดเจ้าแม่สีเมือง”  ทุกวันนี้ ประชาชนชาวลาวและชาวต่างชาติ ต่างนำต้นผึ้งต้นเทียน (ต้นไม้ประดิษฐ์จากกระดาษสีเงินและสีทอง) มากราบไหว้และบนบานขอพรจากเจ้าแม่สีเมืองกันเป็นจำนวนมาก  และการบนบานนั้นกล่าวกันว่า มักสำเร็จสมความปรารถนา ยกเว้นเรื่อง “ความรัก”  ที่ห้ามบนบาน เพราะเจ้าแม่สีเมืองไม่ประสบความสำเร็จในการครองชีวิตคู่"

เอ้า.....  วันนั้นใครที่ไม่ได้ฟังไกด์ป๊อกกี้อธิบายความเป็นมาของวัดสีเมืองและความสำคัญของศาลเจ้าแม่สีเมือง ก็มาเอาความรู้ไปด้วยครับ


ภาพศาลเจ้าแม่สีเมือง  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-70-200 mm F2.8 L IS II ถ่ายที่ 70mm   โหมด  AV  F 4  1/100s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ +0.66 EV

เราออกมาที่ส่วนหน้าของโบถส์อีกที  จะเห็นมีนักท่องเที่ยวเข้ามาสักการะบูชากันไม่ขาดสายทีเดียว  แต่ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวชาวไทยซะมากกว่า  แม้แต่ป้ายบูชาที่เขียนอักษรการอ่านมนต์ยังเป็นภาษาไทยเลยครับ

นี่แสดงให้เห็นถึงความเป็นบ้านพี่-เมืองน้องกันจริงๆ  เพราะลาวและไทย มีศาสนาพุทธและวัฒนธรรมคล้ายคลึงกันมาก  คุณยาย (แม่ใหญ่) ท่านนี้  เรียกร้องเชื้อเชิญให้นักท่องเที่ยวร่วมทำบุญ  และคอยผูกข้อไม้ข้อมือ ให้ศีลให้พร

ก็นับว่าเป็นเรื่องดีที่สุดครับ  ที่ภาษาเราต่างเข้าใจกันได้   แม้ว่าบางคำอาจจะไม่ค่อยคุ้นเคย  แต่ก็พอจะเดาๆกันถูกครับ

ภาพแม่ใหญ่  ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk III + Lens EF-70-200 mm F2.8 L IS II ถ่ายที่ 120mm   โหมด  AV  F 4  1/160s   ISO 3200  รูปแบบภาพ  ภาพวิว  โดยตั้งค่ากลางเอาไว้ที่ -0.67 EV