ต่อไป »

เมื่อวาน เพื่อนสมาชิกชวนผมไปหัดถ่ายพลุ ไอ้เรามันมือใหม่หัดขับ ก็เกรงว่าถ้าไปสายแล้วจะไม่มีที่วางกล้อง เลยชวนกันออกจากบ้านตั้งแต่ 7 โมงเช้า แต่กว่าจะขึ้นไปถึงยอดเขาก็ปาเข้าไปเกือบ 11 โมงแล้ว
.
เมื่อตั้งขากล้อง จองที่เรียบร้อย เวลาว่างมันเยอะ ก็อดไม่ได้ที่จะถ่ายวิวจากยอดเขาตรงนั้นไม่ได้ ก็ต้องถือว่าจุดชมวิวตรงนี้ ใครไม่ไปไม่ได้เห็นแน่ๆ... ฮี่ๆๆๆๆ
.
เล็งจากแพที่เห็นอยู่กลางอ่าว น่าจะเป็นตำแหน่งที่พลุจะขึ้น โอ้..แม่จ้าว ขอเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร เขตอุดมศักดิ์ ช่วยด้วยเถิดพระเจ้าข้าฯ... ลมมันพัดมาจากทิศที่จุดพลุตรงมาหากล้องของลูกช้างเลยจร้า.......
.
เอาล่ะว๊ะ ไหนๆก็มาแล้วนี่ วัดกันไปเลยว่าเย็นนี้ ลมจะเปลี่ยนทิศไหม?

กำหนดการ พลุดอกแรกเริ่มเวลา 20.00น. นี่เพิ่งจะเที่ยง เวลายังอีกนาน เมื่อไม่มีอะไรทำ นั่งรออย่างเดียวก็เบื่อ เลยหาอะไรแก้เซ็งมันไปตามเรื่องครับ
.
ภาพนี้ลองหัดถ่าย ขาว-ดำ ดูบ้างครับ

ลองแบบ ขาว-ดำ ดูอีกใบ

หลังจากที่นั่งตากแดดจนหน้าดำ หัวขาว ไปทั้งวันแล้ว ก็มาถึงเวลาแดดร่มลมตกซะที

ใครๆพากันไปเก็บตะวัน เพราะกำลังจะลับเหลี่ยมตึก เหลี่ยมตึกจริงๆครับ แต่ผมกลับมานั่งส่องมุมทิศเหนือ และเริ่มมีกำลังใจดีขึ้น เพราะทิศทางลมเริ่มเอียงไปทางตะวันออกมาขึ้น หากลมมาทิศนี้ พวกผมที่อยู่บนยอดเขาก็พอมีความหวังกันบ้างล่ะคืนนี้

อากาศเริ่มขมุกขมัวลงทุกที แต่ก็เป็นเวลาดีที่ทำให้เกิดแสงสีบนฟากฟ้าไปพร้อมกัน ก็แล้วแต่ว่าใครจะมองมุมไหน เลือกมุมกันเองล่ะครับ
.
ส่วนตัวผมเองเริ่มร้องครวญครางในใจ
Ship.... หาย... ล่ะซี ลมมาทางทิศเหนืออีกแล้ว คืนนี้มีหวังรัปทานแห้วแทนอาหารเย็นแน่ๆ

เวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ จนแสงไฟตามอาคารต่างๆเริ่มเปิดไฟกันจนถ้วนทั่ว แต่พลุก็ยังไม่ได้เวลาจุดสักที
"ทำไมนะ ทำไม พลุจะต้องรอเวลาให้มืดสนิดก่อนจึงจะแสดงทุกที ทำไมไม่ลองแสดงพลุตอนที่แสงโพล้เพล้ๆอย่างนี้ดูบ้าง ภาพที่ถ่ายออกมาผมว่ามันดูดีกว่าฉากหลังมืดๆเป็นไหนๆ"

กำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็ให้บังเอิญมีน้องสาวคนสวย หน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินถือกล้องและขาตั้งมายิ้มให้ใกล้ๆ พร้อมกับบ่นให้ได้ยินว่า.... "เต็มหมดเลย... ไม่มีที่เข้าได้เลย..." สอบถามก็ได้ความว่าเพิ่งเดินทางมาถึง และกำลังหาช่องเสียบขาตั้งกล้อง แต่ไม่มีใครยอมเลย เธอมาตามลำพังคนเดียว โอ... ช่างมีใจรักศิลปะดีแท้.. งั้นเอางี้.. ผมขยับขาตั้งกล้องเบียดไปอีกฝั่งเพื่อเปิดช่องเพิ่มอีกนิด พร้อมกับชี้ให้เธอเบียดเข้ามา แบ่งๆกันไปครับ พอสอบถามก็ได้ความว่าเธอชอบถ่ายนกเสียด้วย เป็นคนในพื้นที่ชลบุรีนี่เอง มาเจอคนคอเดียวกันจนได้....

ดึกอีกนิด หนุ่มหล่ออีกท่านนึงก็มาเดินเก้ๆกังๆ อยู่ข้างๆ พยายามยื่นกล้องส่องไปถ่ายวิวเวิ้งอ่าวพัทยา แต่การถ่ายโดยไม่มีขาตั้งกล้อง ย่อมยากที่จะได้ภาพที่ดีได้ ในที่สุดหนุ่มนั่นจึงเอากล้องส่องทางไกลของศาลกรมหลวงฯเป็นขาตั้งแทน แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่ดีเพราะต้องใช้มือกดลั่นไก มันจึงยังสั่นไหวอยู่ ป้าอ้อซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆเลยส่งสายลั่นไกให้ยืมใช้ นี่แหละ น้ำใจของคนชมรมภาพถ่ายสมุทรปราการ น้ำจิตน้ำใจคนไทยยังเหลืออยู่ เพียงแค่คุณยิ้ม โลกก็ต้อนรับท่านแล้วครับ

ยิ่งดึก ผูชมต่างก็หลั่งไหลกันมาชมความงามของเมืองพัทยา พร้อมๆกับจะได้ชมความงดงามที่จะประดับให้พัทยาเลอค่ายิ่งขึ้นด้วยพลุนานาชาติ
ผู้คนแน่นขนัด ช่างภาพทุกคนต่างรออย่างใจจรดใจจ่อ ต่างก็ไม่กล้าไปไหนทั้งสิ้น
แต่ดูเหมือนข่าวการเลื่อนเวลาแสดงออกไปเป็น 20.30น. ท่าทางจะเป็นจริง เพราะนี่ก็เลยเวลา 20.00น.ไปแล้ว แต่ช่างเถอะ มีความงามของเมืองพัทยาที่อยู่ตรงหน้าให้ได้ชื่นชมก็คุ้มค่ากับการรอคอยสำหรับผมแล้ว

แอ่น..แอน... แอ๊น........

และแล้ว เวลาแห่งการรอคอยก็ได้มาถึงแล้ว พลุ ได้เปิดการแสดงพลุชุดแรกด้วย...... ไม้จิ้มฟัน 10 แท่ง

ครับ พลุมันดูจุ๋มจิ๋มซะจนแทบมองไม่เห็น และการแสดงพลุชุดแรกก็จบไปด้วยชุดไม้จิ้มฟันเล็กๆแบบนั้น ผมแทบอยากกลั้นใจตายให้มันรู้แล้วรู้แรดไปเลย นี่เหรอว๊ะ สิ่งที่ตรูมานั่งรอตั้งแต่เช้า นี่เหรอว๊ะ สิ่งที่ตรูต้องแหกขี้ตาตื่นแต่ไก่โห่ มาเพื่อสิ่งนี้เองหรือ?

ยังครับ ยัง เพราะสิ่งที่มองเห็นอยู่ตรงหน้านั่นคือ..... หมอกควันก้อนใหญ่ที่กำลังเคลื่อนที่เข้าปกคลุมพัทยาทั้งเมือง และมันกำลังเดินทางมาถึงพวกผมในไม่ช้านี้แล้ว.......

หลังจากพลุชุดแรกออกมาเรียกเสียงยี้........ พร้อมกับของแถม เอฟเฟ็คสร้างบรรยากาศพัทยาในม่านหมอกผ่านไปนาน..... จนทุกคนเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะเริ่มสงสัยว่าพลุคงจะแสดงกันเพียงเท่านี้แล้ว

แต่...ทุกคนก็ตั้งใจรอกันอย่างเหนียวแน่น ไม่มีใครย่อท้อ เรารอ....จนพระจันทร์เริ่มฉายแสง และค่อนโด่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าเรื่อยๆ ผมจึงหันกล้องไปส่องพระจันทร์ที่กำลังทอแสงเงินยวง สาดส่องลงบนเมืองพัทยา แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานพอควร แต่ม่านเอฟเฟ็คก็ยังลอยอ้อยอิ่งอยู่ทั่วเมืองพัทยา มันจึงเป็นภาพที่หาดูได้ยากภาพหนึ่ง Unseen Patya

เอาภาพมาเล่าเรื่องต่อจากเมื่อคืนครับ

หลังจากที่พลุชุดแรก เรียกเสียงยี้... กันขรมแล้ว การแสดงก็เว้นวรรคไปราวครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ แต่ก็ดีครับ จะได้เคลียร์หมอกควันลงได้บ้างบางส่วน

จากนั้น พลุชุดที่สองก็ได้เวลาแสดง ยังคงเหมือนเดิมครับ พลุดอกเล็กๆ ไม่มีอะไรน่าประทับใจเอาซะเลย ผมกำสายลั่นชัตเตอร์แน่น แต่กดชัตเตอร์ไม่ลงเลย จนมาเห็นภาพนี้ตอนจบพอดี เลยกดเอาไว้หนึ่งภาพ เพราะว่ามันคงจะหาชมได้ยาก... เลยตั้งชื่อให้ว่า...
.
ชื่อภาพ "ไฟไหม้พัทยา"

มีหลายคนเลยเปลี่ยนชื่องานแสดงพลุนี้เป็น  "Pattaya smoke festival."  555

พัทยาคืนนั้น ลมแรงมาก แถมทิศทางยังพัดเอาหมอกควันมุ่งตรงมาทางเขาที่พวกผมตั้งกล้องรอ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด หลังจากที่การแสดงพลุชุดที่สองจบลงด้วยภาพไฟไหม้พัทยาแล้ว สิ่งที่ผู้ชมบนเขาทุกคนได้เห็นกับตาก็คือ พัทยา เมืองในหมอกครับ

พอควันจาง... การแสดงชุดที่สามก็เริ่มขึ้น แต่.... ก็ยังคงเหมือนเดิม พลุแต่ล่ะลูก เหมือนมันไม่ค่อยมีแรงอัดฉีดยังไงไม่รู้ มันจึงยิงขึ้นไปได้แค่เตี้ยๆ ระเบิดออกมาลูกเล็กๆ ผมมองไป ส่ายหัวไป

ขณะที่กำลังเซ็งๆอยู่นั้น ก็ดันมีพลุลูกหนึ่ง พุ่งทะยานสูงขึ้นไปในอากาศ ผ่านหมอกควันด้านล่างขึ้นไปได้อย่างน่าอัศจรรย์ ผมรีบตาลีตาเหลือกคว้าสายลั่นไกในความมืด (เพราะไม่คิดว่าจะมีพลุลูกใหญ่แล้ว) แต่กว่าจะกดชัตเตอร์ได้ พลุมันก็ระเบิดไปแล้วครับ

เอาใหม่ คราวนี้เริ่มตั้งใจแล้ว

แต่พอเราตั้งใจ มันก็มีแต่พลุลูกเล็กๆ ยิงกันสนั่นหวั่นไหว จนอาจารย์นทีที่ยืนอยู่ข้างๆผม บ่นว่า
"พอเราเห็นพลุมันเล็กเลยซูมเข้าไป มันดันมีลูกใหญ่โผล่มา ซูมออกไม่ทัน พลุใหญ่เลยเก็บไม่หมด พอเราซูมออกมารอ มันก็ดันมีแต่ลูกเล็กๆอีกแล้ว"
แต่ผมตั้งใจรออย่างใจจรดจ่อครับ คราวนี้ไม่ทันให้มันรู้ไป
ครับในที่สุด ลูกใหญ่ก็โผล่มาอีกลูก

หลังจากผ่านลูกที่สองไป ก็กลับไปเล่นลูกเล็กๆอีกตามฟอร์ม จนผมเซ็งๆ คิดว่าปีนี้มันคงมีลูกใหญ่แค่สองลูกแค่นี้ละว๊ะ ที่ไหนได้ มันซัดขึ้นมาอีกลูก ทำเอาผมคว้าสายลั่นไม่ทันอีกตามเคย