ต่อไป »

   เย็นวันที่ 28 ธ.ค. 56  ผมและคณะออกเดินทางจากบ้านเวลา 19.00น.  แม้จะเดาได้ว่ารถอาจจติดมากมาย  แต่ทำอย่างไรได้  วันหยุดก็มีเพียงแค่นั้น
เรายอมอ้อมเส้นทางไปทางสระแก้ว เพราะคิดว่ามันน่าจะรถน้อยที่สุด  แต่....  คาดผิดถนัดครับ  รถของเราเริ่มติดตั้งแต่ อ.วัฒนานคร ไปจนยันบุรีรัมย์  กำหนดการว่าเราจะถึงด่านช่องเม็คเวลา 8.00น.ของวันใหม่  แต่เราฝ่าฟันรถติดไปถึงเอาเวลาบ่าย 16.00น.เข้าไปแล้ว  เมื่อข้ามพิธีการข้ามแดนได้ โปรแกรมการท่องเที่ยวของวันนี้ก็ไม่เหลือแล้วครับ

สะพาน ลาว - ญี่ปุ่น ที่เมืองปากเซ

ลองทายกันดูนะครับว่า  ภาพนี้ถ่ายเวลาเท่าไรครับ

เช้าวันรุ่งขึ้น  ผมแหกขี้ตาแต่เช้า  เพื่อจะได้ออกไปมองหาวิถ๊ชีวิตชาวบ้านข้างๆที่พัก   เมื่อย่ำเท้าออกมาหน้าโรงแรม  สิ่งแรกที่เห็นนั่นก็คือ  ชาวบ้านลุกขึ้นหุงหาอาหาร และบางคนก็ก่อไฟผิงหาไออุ่นที่ริมทางนั่นเอง

ชื่อภาพ "เหลียวมอง...อนาคต"

ในวันอันหนาวเหน็บ ขยะรอบตัวยังมีประโยชน์ใช้ก่อไฟให้ไออุ่นได้ ในโลกของความเป็นจริง ไม่มีสิ่งใดในโลกที่ปราศจากประโยชน์ ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาสเท่านั้น

ชื่อภาพ "วิถีพุทธ"

หากท่านเป็นนักท่องเที่ยวประเภทที่นอนตื่นสาย อุ่นสบายอยู่ในห้อง ท้องร้องค่อยลุก ผมรับรองว่าท่านจะไม่ได้เห็นภาพวิถีชีวิตที่แท้จริงของท้องถิ่นนั้นๆ

ภาพนี้ถ่ายที่หน้าโรงแรมที่พักในปากเซ ผมลุกจากห้อง 6 โมงเช้า เพื่อมายืนรอพระบิณฑบาตร และโชคดีที่พบผู้เฒ่าท่านนี้ที่มีจุดประสงค์มาใส่บาตร ผมต้องการภาพ ท่านผู้เฒ่าต้องการบุญ
แม้จุดหมายที่แตกต่าง แต่ก็เป้าหมายเดียวกัน

ตัดภาพกลับมาฝั่งไทยก่อนนะครับ  ที่โขงเจียม


ชื่อภาพ "เลือนราง ในม่านหมอก"

เช้าตี 5 พวกเราเดินเท้าจากบ้านพักที่แสนอบอุ่น ฝ่าม่านหมอกและสายลมอันหนาวเหน็บยามเช้า เพื่อไปยลแสงเช้าที่โขงเจียม แม่น้ำสองสี ถึงจุดหมายแสงเช้ายังไม่มา พวกเราต้องนั่งตากสายลมเย็นและหมอกยามเช้า รอ.... อย่างอดทน มองเห็นทุกสิ่งอย่างรอบข้างเป็นเพียงเงาตะครุ่มๆ นักท่องเที่ยวยังไม่ตื่นกัน มีเพียงพวกเราไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าเดินผ่านวัดโขงเจียมในยามฟ้ายังไม่สาง เข้ามายังจุดชมวิว อีกไม่ช้า... แสงแห่งความหวังในวันใหม่กำลังย่างกรายเข้ามา อดทนกันอีกนิดนะ พี่-น้องไทย

ภาพสวยงามมากครับน้าหมี  สถานที่ก็สวยงามมากด้วยครับ 

สวยงามมากครับน้าหมี 

ภาพสวยงามมากครับ

ภาพสวยงามมากครับน้าหมี  สถานที่ก็สวยงามมากด้วยครับ 

ขอบคุณครับน้านะ

สวยงามมากครับน้าหมี 

ขอบคุณครับน้าเปาบุ้นจิ้น

ภาพสวยงามมากครับ

ขอบคุณครับ องค์ชาย 6

ชื่อภาพ "กอไผ่"

ต้นไผ่  หากมันมีเพียงลำต้นเดียว มันคงอยู่สู้แรงลมไม่ไหว  เพียงแต่มันเกิดมาอย่างอัศจรรย์ที่มักจะมีมาพร้อมๆกันหลายๆลำต้น  และด้วยลำต้นที่เหนียวแน่น อ่อนพลิ้ว ไหวตามลม  มันจึงสามารถฝ่าฟันมรสุมไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก  ต้นไม้ใหญ่ๆซะอีกที่บ่อยครั้งมักจะทานแรงมรสุมไม่ได้แล้วหักโค่นลง จบชีวิตกลายเป็นซากไม้ในที่สุด

สวยทุกใบเลยครับ

อ่านของน้าหมีแล้วเพลิน เหมือนได้ไปด้วยเลย... 

สวยทุกใบเลยครับ

ขอบคุณครับ

อ่านของน้าหมีแล้วเพลิน เหมือนได้ไปด้วยเลย... 

ขอบคุณครับ น้าแก๊ก