ต่อไป »

ชฎิลหน้าตาหล่อเหลาเอาการ  สาวๆกรี๊ดกันสลบ แม่ยกเชียร์กันน้ำหมากกระจาย   ฝูงชนที่เข้ามาไม่รู้ว่าตกลงมาเพราะศรัทธาในพิธีบูชาไฟ  หรือว่ามากรี๊ดชฎิลหนุ่มหล่อกันแน่

นอกจากบนฝั่งจะเนืองแน่นไปด้วยฝูงชนแล้ว  ในแม่น้ำก็แน่นไปด้วยเรือที่บรรทุกผู้ชมที่เดินทางมาทางน้ำอีกมากมาย  ที่จริงตามโปรมแกรมของเรา  เราก็จะมาลงเรือเพื่อชมพิธีเช่นกัน  แต่เรามาสาย จึงลงเรือไม่ทัน ก็น่าจะต้องขอบใจไกด์ของเราที่ทำให้เราเสียเวลาจนมาไม่ทัน  เพราะว่าหากมาทันแล้วลงไปถ่ายจากในเรือ  ผมว่านรกกินแน่ๆ  ก็ขนาดอยู่บนบก เข้าไปใกล้ปะรำพิธี  เรายังต้องดัน iso 3200 หากเราไปอยู่ในน้ำที่เรือเอียงไปเอียงมาและอยู่ห่างออกไปมีหวังถ่ายไม่ได้แน่ๆ แถมคงต้องติดหัวใครต่อใครอีกเยอะแยะ

ชฎิลคือนักบวชประเภทยาสี ที่มวยผมตั้งขึ้นสูง  ในอุรุเวลาเสนานิคมนี้มีตระกูลชฎิล 3 พี่น้องซึ่งเป็นที่รู้จักคือ อุรุเวลกัสปะ มีบริวาร 500 คน นทีกัสสปะ มีบริวาร 300 คน และ คยากัสสปะ มีบริวาร 200 คน  บรรดาชฎิลที่เป็นหัวหน้าทำหน้าที่เป็นครูที่สามารถในการล้างบาปให้คนด้วยน้ำและไฟ   การบูชาไฟก็เป็นอีกพิธีหนึ่งที่ถือว่าล้างบาปได้ดี  โดยปกติพวกชฎิลจะมีกิจวัตรอยู่ 2 อย่าง นั่นก็คือการอาบน้ำ และบูชาไฟทุกวัน  ฉะนั้น พิธีแบบนี้จึงมีจัดขึ้นทุกวัน

อุรุเวลาเสนานิคม เป็นเขตของพวกชฎิล 3 พี่น้องที่ถือเอาการบูชาไฟและอาบน้ำล้างบาปเป็นแนวทางการสอน  ชาวอินเดียนิยมการบูชาไฟกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ เชื่อกันว่า ลัทธิบูชาไฟเป็นลัทธิดั้งเดิมของมนุษย์  เพราะไฟเป็นทั้งแสงสว่าง เป็นทั้งความร้อนที่ให้ความอบอุ่น เป็นทั้งพระเดช เป็นทั้งพระคุณพร้อมในตัว  ถือว่าไฟเมื่ออยู่สวรรค์คือดวงอาทิตย์ เมื่ออยู่บนดินก็เป็นไฟหุงต้ม  ในพระเวทยกย่องไฟขึ้นเป็นเทพชั้นนำเรียกว่า พระอัคคนี

ในสมัยพุทธกาล  ชฎิล 3 พี่น้องได้พ่ายแพ้ให้แก่พระพุทธเจ้า  และยอมรับพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ยอมละทิ้งพิธีการบูชาไฟเสีย  แต่ไม่นึกเลยว่า   วันนี้  เวลาที่ล่วงเลยมา 2500 กว่าปี  จะยังมีพิธีแบบนี้อยู่อีกในโลก

ใครที่อยากเป็นสาวกของเหล่าชฎิลก็เชิญได้ที่เมืองพาราณสีครับ โดยเฉพาะสาวๆ อิๆ

แต่น้องคนนี้ไม่ทราบว่ากำลังชื่นชมชฎิล หรือว่ากำลังหัวเราะแม่ยกที่เชียร์กันจนน้ำหมากกระจายกันแน่

พิธีดำเนินอยู่ราวๆสักชั่วโมง พิธีก็เสร็จ  ฝูงชนก็กระจายกันกลับ  แต่ก็อาจยังมีเหล่านักบวชที่ยังอยู่บริเวณนั้น

พวกเราเดินฝ่าดงฝุ่นเพื่อไปต่อสามล้อที่รออยู่ กลับไปขึ้นรถแล้วกลับโรงแรมที่พัก เพื่อจะได้ตื่นแต่เช้ามาชมพิธีอาบน้ำของเหล่าชฎิลอีกครั้งในเวลาเช้ามืดก่อนสว่าง และชมพิธีการเผาศพที่ริมฝั่งแม่น้ำคงคา  ก็ไม่ใช้ที่ไหนหรอกครับ  ก็ตรงที่เดิมนี่แหละ  พรุ่งนี้ มากับผมแต่เช้ามืดนะครับ

ลูกใครหว่า.......

เป็นDocumentary ที่สุดยอดจริงๆ...ชฏิลบูชาไฟ น้าหมีถ่ายมาได้งดงามมากๆ...

เป็นDocumentary ที่สุดยอดจริงๆ...ชฏิลบูชาไฟ น้าหมีถ่ายมาได้งดงามมากๆ...

ขอบคุณครับพี่

ขออภัยที่เว้นไปสองวันครับ  ภาระมันเยอะครับ วันนี้มาต่ออีกนิดครับ

เช้ามืดของวันที่ 25 มกราคม 2554  พวกเราถูกปลุกกันตั้งแต่ตี 4 ไม่ต้องอาบน้ำ แค่ล้างหน้าแล้วก็รีบออกไปที่ฝั่งแม่น้ำคงคากันเลย  ยามเช้าๆ นั่งรถฝ่าสายหมอกฝุ่นมุ่งสู่แม่น้ำคงคา  รถใหญ่ไม่อนุญาตให้ขับเข้าไปถึงท่าน้ำ  ต้องลงเดินเหมือนเมื่อคืน ก็ต้องระวังตัวแจ เพราะจะมีทั้งวัวนอน คนนอน คนหามศพพันผ้าขาว และศพที่นี่ก็ไม่ต้องใช้โลงแต่ประการใด พอตายก็เอาผ้าขาวห่อๆ แล้วก็หามเอาไปเผาที่ริมฝั่งแม่น้ำคงคา ภาษิตจีนที่ว่า  "ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา"  จึงนำมาใช้ที่นี่ไม่ได้ครับ  และก็เป็นเรื่องจริงของที่นี่ ที่เหล่าญาติของผู้ตายเค้าจะไม่ร้องไห้กัน ไม่หลั่งน้ำตากัน  อาจเพราะว่าไม่ได้เห็นโลงศพกระมัง

ต้นแม่น้ำคงคาเกิดบนเทือกเขาหิมาลัย  สูงกว่าระดับน้ำทะเลราว 13,800 ฟุต  แม่น้ำคงคาตรงเมืองพาราณสีนี้จะไหลย้อนขึ้นสู่ทิศเหนือ  นับว่าแปลกกว่าแม่น้ำสายอื่นๆ  ในคัมภีร์มหาภารตะจึงสร้างความสำคัญขึ้นว่า  ณ.ตรงนี้  เป็นที่ซึ่งเทวดา มนุษย์โลก ยมโลก มาพบกัน   ผู้ใดมาอดอาหารที่นี่สักเดือนและอาบน้ำในแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์สายนี้  ผู้นั้นจะมองเห็นเทวดาได้

ในธรรมบทเล่าว่าในสมัยพุทธกาล  สตรีอินเดียผู้ทรงคุณวิทยา  จะมามาเสาะแสวงหาสามีกันที่นี่  พวกพราหมณ์ส่วนมากจะสอนให้ลูกสาวเรียนปรัชญา  แล้วอนุญาตให้ผู้หญิงหาชายที่มีความรู้ที่มาอาบน้ำที่ฝั่งคงคา   เมื่อปะทะฝีปากกับชายใดจนเป็นที่พอใจแล้ว ก็อนุญาตให้แต่งงานกับชายผู้นั้นได้

ตามริมฝั่งน้ำมีแท่นที่บรรดาแขกผู้ที่มักกางกลดใหญ่ๆแล้วเรียกตัวเองว่า "คงคาบุตร"  เป็นที่จัดปะรำพิธีแนะนำให้พวกที่มาอาบน้ำ และเป็นที่ขายของเบ็ดเตล็ดที่จำเป็นสำหรับบูชาพระเจ้า  ของตกแต่งร่างกาย  ที่ท่าน้ำมีเรือรับจ้างจอดรับนักท่องเที่ยว  ยามเช้า พวกแขกมาอาบน้ำและนั่งสวดมนต์ทำอาการแปลกๆอยู่หลายท่า บ้างบูชาพระอาทิตย์ บ้างก็ลงอาบน้ำและกินน้ำในแม่น้ำคงคาซึ่งถือกันว่าเป็นการลอยบาปอย่างพิเศษ  เสียงระฆังบนวัดดังเหง่งหง่าง  ผู้คนมาอาบน้ำที่นี่กันต่อๆมานับพันๆปีมาแล้วยังไม่เคยหยุด  และจะต้องอาบไปอย่างนี้จนกว่าแม่น้ำคงคาจะเหือดแห้งไป

นั่งเรือชมการบูชาพระอาทิตย์ยามเช้าๆ  ดอกดาวเรืองในกระทงใบตองกับเทียนเล่มน้อยๆส่องสว่างอยู่ใจกลางกระทง   กระทงใบน้อยๆที่วางลงในแม่น้ำคงคากระเพื่อมขึ้นลงตามแรงคลื่นของน้ำ  เสมือนหนึ่งชีวิตคนที่ต้องกระเพื่อมไปตามแรงคลื่นแห่งบุญ-บาปของตน  เสียงสาธยายมนต์จากเทวาลัยดังกึกก้องกังวาลไปทั่ว  เสียงครวญเพลงของผู้มีดนตรีในหัวใจดังมาจากทางโน้นบ้าง ทางนี้บ้าง  เสียงชัตเตอร์ที่ลั่นดังถี่ยิบของนักท่องเที่ยวนานาชาติ  เหมือนเสียงสวรรค์ที่ทุกคนใฝ่ฝันหา

ขณะที่สายตามองไล่ไปตามฝั่งนรก ฝั่งสวรรค์  เห็นผ้าหลากสีของสรรพมนุษย์ผู้มาจากสารทิศ และจากอมนุษย์ที่มาเข้าคิวรอไฟ  ซึ่งจะเลือกสีได้เฉพาะสตรี  ส่วนอมนุษย์ชายจะนุ่งห่มได้แต่ผ้าขาวเท่านั้น  บางศพไฟยังเผาไม่ทันหมดดีก็ต้องถูกเชิญให้ลงไปอาบน้ำในแม่คงคา  และศพบางประเภทก็ไม่ต้องถูกไฟเผา เช่น ศพนักบวช หญิงพรหมจารี ศพที่ถูกงูกัดตาย ศพที่ถูกฟ้าผ่าตาย ศพเหล่านี้ให้ใช้วิธีถ่วงให้จมลงสู่ก้นแม่น้ำ แต่บ่อยครั้งเหมือนกันที่เห็นศพลอยขึ้นมาเหนือน้ำ

เรื่องจริงผ่านเลนส์  ....^____^....
เข้ามาติดตามทุกวันเลยครับท่านประธาน เป็นมหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่จริงๆ