ต่อไป »

เจ้านี่ก็เหยี่วภูเขา ซึ่งแถบนี้มีเยอะมาก

นี่นกเอี้ยง ที่เห็นมีหลายพันธุ์  แต่เจ้าตัวนี้น่าจะเหมือนที่เมืองไทย

ส่วนตัวนี้ น่าจะเป็นนกปรอด  แต่ของเค้าที่หัวมีชุดขนตั้งขึ้นมา

ตัวนี้มองแทบไม่เห็น เพราะสีมันไม่เด่น  น่าจะอยู่ในตระกูล นกเงือก

ทานข้าวกันเสร็จ พวกเราก็ออกไปดูวัดไทยที่นั่นครับ

แล้วก็เหลือบไปเห็นเจ้านี่เกาะอยู่บนยอดไม้  น่าจะเป็นนกแก้วคอแหวนสีกุหลาบ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าพันธุ์เดียวกับที่เมืองไทยไหม

ออกมาหน้าวัด ก็เจอร้านค้าของที่ระลึก  แต่ทำไมร้านขายของที่ระลึกถึงชอบเอาพระพุทธรูปมาขาย

วัดทิเบต

สามเณรทิเบต

ร้านขายข้าวโพดคั่ว  ที่นั่นเค้าใช้กะทะคั่วกันครับ  แต่คนคั่วนะสิ  แทบไม่เห็นหน้าแกเลย

วัดญี่ปุ่น

วัดภูฏาน  ขออันเชิญพระบรมฉายาลักษ์ ของเจ้าชาย จิ๊กมีและพระบิดาลงแทนแล้วกันครับ

ตกเย็น ไกด์จะพาไปชมบ้านนางสุชาดา  ซึ่งจะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพุทธคยาเจดีย์  ต้องข้ามแม่น้ำเนรัญชราไป  แล้วดูแม่น้ำสิครับ  แม่น้ำมีแต่ทราย

เป็นไปตามคำสาปแช่งของพระวิษณุครับ

"เมืองของอสูรนี้ มีแม่น้ำก็ขอให้มีแต่ทราย มีหญิง-ชายก็ขออย่าให้มีคนงาม มีภูเขาก็ขออย่าให้มีต้นไม้ใหญ มีคนค้าขายก็ขอให้มีเพียง พออยู่พอกิน"

หลังจากจอดรถ  ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับแตะยอดเจดีย์พุทธคยา  ต้องรีบวิ่งเพื่อหามุมที่จะสามารถถ่ายได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยล่ะครับ นับว่ายังโชคดี ที่ถ่ายได้ทัน แม้ว่าจะลงต่ำไปหน่อยก็ตาม

ที่ฝั่งแม่น้ำ ตรงกันข้ามกับเจดีย์พุทธคยา มีบ่อน้ำโบราณอยู่บ่อหนึ่ง มีต้นโพธิ์ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงา ในที่ใกล้ๆกันนั้นมีรูปปั้นของ โสตถิยพราหมร์  ผู้ถวายหญ้าคาแก่พระพุทธเจ้า  ซึ่งในกาลต่อมาใช้เป็นอาสนะที่ประทับตรัสรู้