ต่อไป »

[..เมื่อออกจากพระบาทผาหนามแล้วผมก็แวะเข้ามาที่ศูนย์อนุรักษ์นกยูงไทยบ้านโฮ่งครับ..ระยะทางจากวัดมาถึงที่นี่ 62.2 กิโลเมตร..ใช้เวลาขับรถ 59 นาที..และที่นี่ผมถ่ายป้ายใบนี้ด้วยมือถือเพียงใบเดียวเมื่อ 15.29 น...สาเหตุเพราะเจ้าหน้าที่กั้นอาณาเขต..ห้ามลงไปในพื้นหญ้าที่นกยูงหากิน..มันทำให้มุมถ่ายสวยๆที่นกยูงจะขึ้นไปยืนบนหินก้อนใหญ่เพื่อโชว์ตัวนั้นถ่ายไม่ได้สวย..เพราะฉากหลังจะชิด..คือถ้าไม่ใช่ลงไปถ่ายที่ลานหญ้านั้น..ถ่ายมาหลังก็จะรกๆ..(ผมเคยมาถ่ายกับคุณจวงและคุณพงษ์พันธ์ครั้งที่แล้วเจ้าหน้าที่ไม่ได้กั้นเขตแบบวันนี้)..เมื่อมาวันนี้ลงไปลานหญ้าไม่ได้ก็เลยไม่ถ่าย..ก็โทรแจ้งคุณพงษ์พันธ์ว่าให้เก็บภาพที่เคยถ่ายไว้ให้ดี..เพราะต่อไปนี้จะไม่มีมุมแบบนั้นให้ถ่ายอีกแล้ว..]

..เมื่อออกจากพระบาทผาหนามแล้วผมก็แวะเข้ามาที่ศูนย์อนุรักษ์นกยูงไทยบ้านโฮ่งครับ..
ระยะทางจากวัดมาถึงที่นี่ 62.2 กิโลเมตร..ใช้เวลาขับรถ 59 นาที..และที่นี่ผมถ่ายป้ายใบนี้ด้วยมือถือเพียงใบเดียวเมื่อ 15.29 น.
..สาเหตุเพราะเจ้าหน้าที่กั้นอาณาเขต..ห้ามลงไปในพื้นหญ้าที่นกยูงหากิน..มันทำให้มุมถ่ายสวยๆที่นกยูงจะขึ้นไปยืนบนหินก้อนใหญ่เพื่อโชว์ตัวนั้นถ่ายไม่ได้สวย..เพราะฉากหลังจะชิด..
คือถ้าไม่ใช่ลงไปถ่ายที่ลานหญ้านั้น..ถ่ายมาหลังก็จะรกๆ..(ผมเคยมาถ่ายกับคุณจวงและคุณพงษ์พันธ์ครั้งที่แล้วเจ้าหน้าที่ไม่ได้กั้นเขตแบบวันนี้)..เมื่อมาวันนี้ลงไปลานหญ้าไม่ได้ก็เลยไม่ถ่าย..
ก็โทรแจ้งคุณพงษ์พันธ์ว่าให้เก็บภาพที่เคยถ่ายไว้ให้ดี..เพราะต่อไปนี้จะไม่มีมุมแบบนั้นให้ถ่ายอีกแล้ว..

[..เซ็งอารมณ์เลยครับ..ก็ออกจากศูนย์นกยูงไปหมายต่อไปคือน้ำตกแม่ยะ..ระยะทางไปอีก 41.4 กิโลเมตร..ต้องใช้เวลา 55 นาที..เพราะเส้นทางต้องผ่านตัวอำเภอจอมทอง..ผ่านเฮือนชาวบ้าน+ร้านตลาด+ทุ่งนา+ป่าเขาราวยี่สิบกิโลจากจอมทองจึงจะถึงน้ำตกแม่ยะนี่..ผมจำได้ลางๆว่าเมื่อราวสี่สิบกว่าปีที่แล้วผมเคยมาครั้งนึงครับ..ครั้งนั้นน่าจะมากับ"หนุ่มสาวทัวร์"ด้วยว่าเวลานั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ+ระบบนำทางจีพีเอส..เลยไปไหนเองไม่ค่อยเป็น....ตอนนั้นเวลาจะไปไหนลำบากลำบนครับ..ด้วยว่าต้องอาศัยอ่านและศึกษาเส้นทางจากแผนที่..รวมทั้งหากไม่แน่ใจวิ่งๆไปก็ถามคนข้างทางเอา..แต่หากงงเส้นทางในยามดึกๆดื่นๆจะไปถามใครได้..เค้าปิดบ้านนอนกันไปหมดแล้ว..แถมตอนนั้นยังไม่มีร้านเซเว่นด้วยนะ....ก็ได้อาศัยแต่บริษัททัวร์นำเที่ยวนี่แหละพาไป..แต่ส่วนใหญ่รถทัวร์มันวิ่งในเวลากลางคืน..จับทิศทางไม่ได้ไม่รู้เหนือรู้ใต้เลยว่ามันพาไปไหน..ตื่นมาอีกทีก็ถึงที่เที่ยวแล้ว....มาปัจจุบันมีเทคโนโลยี่ที่ทำให้สะดวกสบาย+ทุกอย่างง่ายขึ้น..ผู้คนจึงเดินทางท่องเที่ยวกันมากขึ้น..ลองถ้าไม่มีมือถือกับจีพีเอสดูสิ..คงได้หลงทางกันวุ่นวายแน่ๆ..หลังจากมาถึงลานจอดรถของน้ำตกแล้วต้องเดินเท้าราวๆ 400 เมตรขึ้นเนินชันนิดหน่อยไปตัวน้ำตกครับ..ผมได้ถ่ายใบแรกนี่ตอน 16.41 น.]

..เซ็งอารมณ์เลยครับ..ก็ออกจากศูนย์นกยูงไปหมายต่อไปคือน้ำตกแม่ยะ..
ระยะทางไปอีก 41.4 กิโลเมตร..ต้องใช้เวลา 55 นาที..เพราะเส้นทางต้องผ่านตัวอำเภอจอมทอง..ผ่านเฮือนชาวบ้าน+ร้านตลาด+ทุ่งนา+ป่าเขาราวยี่สิบกิโลจากจอมทองจึงจะถึงน้ำตกแม่ยะนี่..
ผมจำได้ลางๆว่าเมื่อราวสี่สิบกว่าปีที่แล้วผมเคยมาครั้งนึงครับ..ครั้งนั้นน่าจะมากับ"หนุ่มสาวทัวร์"ด้วยว่าเวลานั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ+ระบบนำทางจีพีเอส..เลยไปไหนเองไม่ค่อยเป็น..
..ตอนนั้นเวลาจะไปไหนลำบากลำบนครับ..ด้วยว่าต้องอาศัยอ่านและศึกษาเส้นทางจากแผนที่..รวมทั้งหากไม่แน่ใจวิ่งๆไปก็ถามคนข้างทางเอา..
แต่หากงงเส้นทางในยามดึกๆดื่นๆจะไปถามใครได้..เค้าปิดบ้านนอนกันไปหมดแล้ว..แถมตอนนั้นยังไม่มีร้านเซเว่นด้วยนะ....
ก็ได้อาศัยแต่บริษัททัวร์นำเที่ยวนี่แหละพาไป..แต่ส่วนใหญ่รถทัวร์มันวิ่งในเวลากลางคืน..จับทิศทางไม่ได้ไม่รู้เหนือรู้ใต้เลยว่ามันพาไปไหน..ตื่นมาอีกทีก็ถึงที่เที่ยวแล้ว..
..มาปัจจุบันมีเทคโนโลยี่ที่ทำให้สะดวกสบาย+ทุกอย่างง่ายขึ้น..ผู้คนจึงเดินทางท่องเที่ยวกันมากขึ้น..ลองถ้าไม่มีมือถือกับจีพีเอสดูสิ..คงได้หลงทางกันวุ่นวายแน่ๆ..
หลังจากมาถึงลานจอดรถของน้ำตกแล้วต้องเดินเท้าราวๆ 400 เมตรขึ้นเนินชันนิดหน่อยไปตัวน้ำตกครับ..ผมได้ถ่ายใบแรกนี่ตอน 16.41 น.

[..ยิ่งใหญ่และสวยงามมาก..ผมถ่ายมาได้แต่มุมเดิมๆที่เข้าถ่ายได้ง่ายๆครับ..ด้วยว่าไม่กล้าปีนป่ายโขดหินเพราะแอคแซสเซอรี่พะรุงพะรังเต็มตัวไปหมด..เกิดพลาดท่าล้มคว่ำคะมำหงายมันจะไม่คุ้มกัน...แถมจะโดนผู้คนค่อนขอดว่าแก่แล้วยังไม่เจียมบอดี้"โสน้าน่า"..เลยอย่าซ่าดีกว่าครับ....ความทรงจำในอดีตที่เคยมาครั้งที่แล้วนั่นลางเลือนเต็มทนครับ..มาวันนี้เลยเหมือนมาที่ใหม่ที่ยังไม่เคยมา..อิๆอีกที่หนึ่งที่ยังคาใจก็"กฤษดาดอย"เพราะไปค้นเจอภาพเก่าๆเห็นว่ามันเป็นสวนดอกไม้ที่สวยงามมาก..จนเมื่อสามปีที่แล้วบินจากกรุงเทพมาเช่ารถที่เชียงใหม่เพื่อขับเที่ยวและเสริ์ชหาชื่อนี้....จีพีเอสมันก็เจอนะ..ตอนนั้นผมอยู่ทางน้ำตกแม่สา..เลยขับมาทางสะเมิงก่อนทะลุหางดงก็เจอเป้าหมาย...แต่..มันดูเหมือนโรงแรมไปแล้วและไม่มีสวนดอกไม้..เลยไม่เข้าไปครับ..มาน้ำตกแม่ยะครั้งนี้ทำให้เข้าใจว่าผมเองมาเชียงใหม่บ่อยๆทำไมไม่เข้ามาเที่ยวที่นี่..มันเป็นเพราะน้ำตกนี้ค่อนข้างเข้าถึงยากเพราะอยู่นอกเส้นทางหลักที่ขึ้นดอยอินท์..ไม่เหมือนแม่กลางและวชิรธารที่แยกลงข้างทางขึ้นดอยแค่สามสี่ร้อยเมตรก็ถึงแล้ว..]

..ยิ่งใหญ่และสวยงามมาก..ผมถ่ายมาได้แต่มุมเดิมๆที่เข้าถ่ายได้ง่ายๆครับ..ด้วยว่าไม่กล้าปีนป่ายโขดหินเพราะแอคแซสเซอรี่พะรุงพะรังเต็มตัวไปหมด..
เกิดพลาดท่าล้มคว่ำคะมำหงายมันจะไม่คุ้มกัน...แถมจะโดนผู้คนค่อนขอดว่าแก่แล้วยังไม่เจียมบอดี้"โสน้าน่า"..เลยอย่าซ่าดีกว่าครับ..
..ความทรงจำในอดีตที่เคยมาครั้งที่แล้วนั่นลางเลือนเต็มทนครับ..มาวันนี้เลยเหมือนมาที่ใหม่ที่ยังไม่เคยมา..อิๆ
อีกที่หนึ่งที่ยังคาใจก็"กฤษดาดอย"เพราะไปค้นเจอภาพเก่าๆเห็นว่ามันเป็นสวนดอกไม้ที่สวยงามมาก..จนเมื่อสามปีที่แล้วบินจากกรุงเทพมาเช่ารถที่เชียงใหม่เพื่อขับเที่ยวและเสริ์ชหาชื่อนี้..
..จีพีเอสมันก็เจอนะ..ตอนนั้นผมอยู่ทางน้ำตกแม่สา..เลยขับมาทางสะเมิงก่อนทะลุหางดงก็เจอเป้าหมาย...แต่..มันดูเหมือนโรงแรมไปแล้วและไม่มีสวนดอกไม้..เลยไม่เข้าไปครับ..
มาน้ำตกแม่ยะครั้งนี้ทำให้เข้าใจว่าผมเองมาเชียงใหม่บ่อยๆทำไมไม่เข้ามาเที่ยวที่นี่..มันเป็นเพราะน้ำตกนี้ค่อนข้างเข้าถึงยากเพราะอยู่นอกเส้นทางหลักที่ขึ้นดอยอินท์..
ไม่เหมือนแม่กลางและวชิรธารที่แยกลงข้างทางขึ้นดอยแค่สามสี่ร้อยเมตรก็ถึงแล้ว..

[..ภาพจากมือถือ....ขอบคุณที่ตามมาเที่ยว...เดี๋ยวเจอกันกระทู้หน้าครับ..]

..ภาพจากมือถือ..
..ขอบคุณที่ตามมาเที่ยว...เดี๋ยวเจอกันกระทู้หน้าครับ..

ถ้าหน้าน้ำ คงสวยมากแน่เลยครับ

[..หน้าน้ำปีนี้เล่นเอาท่วมอำเภอจอมทองเลยครับ..อิๆๆ]

ถ้าหน้าน้ำ คงสวยมากแน่เลยครับ

..หน้าน้ำปีนี้เล่นเอาท่วมอำเภอจอมทองเลยครับ..อิๆๆ