ต่อไป »

[..ครับ..ก็น่าจะเก่าแก่ราวๆยี่สิบกว่าปีที่แล้ว..กับภาพจากฟลิ์มสไลด์ชุดนี้..จำได้ว่าน่าจะเป็นเทศกาลตรุษจีนมัง..เพราะไปกับครอบครัวพี่สาวพี่เขยและหลานๆอีกสี่คน..ตั้งใจไปเที่ยวเกาะสิมิรันครับ..ผมก็ขับอีซูซุแกรนด์แอดวานเจอร์รุ่นแรกของพี่เขย..จากบ้านมุ่งหน้าตามแผนที่ไปอำเภอท้ายเหมือง..ยุคนั้นยังไม่มีกูเกิ้ลแมปครับ..ผมต้องศึกษาแผนที่อย่างละเอียดแต่ก็ยังต้องกังวลกับเส้นทางไปตลอดเพราะกลัวหลง..ด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ครับ....ในที่สุดก็มาถึง"ท่าเรือทับละมุ"ซึ่งอยู่ที่อำเภอท้ายเหมืองจังหวัดพังงา..จากที่นี่เราต้องจอดรถทิ้งไว้แล้วนั่งเรือไปที่เกาะ..และเราจะค้างคืนบนเกาะหนึ่งคืน..แม่จ้าววว..ค่าโดยสารเรือแพงมากๆๆๆ..รวมไป/กลับคนละ 1700บาท(ตอนนั้นราคาทองคำบาทละ 7000บาท)กับระยะทางจากฝั่งถึงเกาะราว 60 กิโลเมตร..ใช้เวลาบนเรือกว่าสามชั่วโมงเพราะไม่ใช่สปีดโบ๊ท....ภาพทั้งหมดนี้ไม่มีลำดับก่อนหลังนะครับ..และที่ถ่ายลงมาหน้าหาดจากบริเวณหินเรือใบนั้นเข้าใจว่าขึ้นไปถ่ายสองครั้งในเวลาสองวันที่อยู่ที่เกาะนั่นแหละ..โดยดูจากระดับน้ำทะเลที่ขึ้นลงไม่เท่ากันครับ..]

..ครับ..ก็น่าจะเก่าแก่ราวๆยี่สิบกว่าปีที่แล้ว..กับภาพจากฟลิ์มสไลด์ชุดนี้..
จำได้ว่าน่าจะเป็นเทศกาลตรุษจีนมัง..เพราะไปกับครอบครัวพี่สาวพี่เขยและหลานๆอีกสี่คน..
ตั้งใจไปเที่ยวเกาะสิมิรันครับ..ผมก็ขับอีซูซุแกรนด์แอดวานเจอร์รุ่นแรกของพี่เขย..จากบ้านมุ่งหน้าตามแผนที่ไปอำเภอท้ายเหมือง..
ยุคนั้นยังไม่มีกูเกิ้ลแมปครับ..ผมต้องศึกษาแผนที่อย่างละเอียดแต่ก็ยังต้องกังวลกับเส้นทางไปตลอดเพราะกลัวหลง..ด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ครับ..
..ในที่สุดก็มาถึง"ท่าเรือทับละมุ"ซึ่งอยู่ที่อำเภอท้ายเหมืองจังหวัดพังงา..จากที่นี่เราต้องจอดรถทิ้งไว้แล้วนั่งเรือไปที่เกาะ..และเราจะค้างคืนบนเกาะหนึ่งคืน..
แม่จ้าววว..ค่าโดยสารเรือแพงมากๆๆๆ..รวมไป/กลับคนละ 1700บาท(ตอนนั้นราคาทองคำบาทละ 7000บาท)กับระยะทางจากฝั่งถึงเกาะราว 60 กิโลเมตร..ใช้เวลาบนเรือกว่าสามชั่วโมงเพราะไม่ใช่สปีดโบ๊ท..
..ภาพทั้งหมดนี้ไม่มีลำดับก่อนหลังนะครับ..และที่ถ่ายลงมาหน้าหาดจากบริเวณหินเรือใบนั้นเข้าใจว่าขึ้นไปถ่ายสองครั้งในเวลาสองวันที่อยู่ที่เกาะนั่นแหละ..โดยดูจากระดับน้ำทะเลที่ขึ้นลงไม่เท่ากันครับ..

[..คณะเราค้างคืนที่เกาะด้วยการเช่าเต็นท์ครับ..ยุคนั้นผมว่ายังไม่เห็นมีรีสร์อทนะ..และก็นอนไม่ค่อยหลับเพราะเหงื่อซึมทั้งคืนนั่นแหละ..อีกหนึ่งความประทับใจคือเวลาจะกินข้าวเราต้องไปต่อคิวยาวเลย..ด้วยว่านักท่องเที่ยวเยอะมากเพราะเป็นเทศกาลวันหยุดยาวนี่แหละ..ซื้อข้าวกะเพาทะเลที่ราคาแพงมากๆๆ..ห่อละแปดสิบบาท(บนฝั่งจานละ 20)ถ้าไม่ซื้อก็อดตายเพราะมีขายแค่ร้านเดียว..ฮ่าๆๆ..แต่ได้กะเพาทะเลที่สดแบบสุดๆเลยนะ..หนวดปลาหมึกบางช่วงนั่นยังดูใสๆอยู่เลย..อาจจะเพราะแม่ครัวผัดไม่ทันขายหรือไม่ก็ประหยัดแก๊สนี่แหละครับ..เหอๆๆ..กินไปเสียวไปว่าจะท้องเสียมั้ยเนี่ย..]

..คณะเราค้างคืนที่เกาะด้วยการเช่าเต็นท์ครับ..ยุคนั้นผมว่ายังไม่เห็นมีรีสร์อทนะ..และก็นอนไม่ค่อยหลับเพราะเหงื่อซึมทั้งคืนนั่นแหละ..
อีกหนึ่งความประทับใจคือเวลาจะกินข้าวเราต้องไปต่อคิวยาวเลย..ด้วยว่านักท่องเที่ยวเยอะมากเพราะเป็นเทศกาลวันหยุดยาวนี่แหละ..
ซื้อข้าวกะเพาทะเลที่ราคาแพงมากๆๆ..ห่อละแปดสิบบาท(บนฝั่งจานละ 20)ถ้าไม่ซื้อก็อดตายเพราะมีขายแค่ร้านเดียว..ฮ่าๆๆ..
แต่ได้กะเพาทะเลที่สดแบบสุดๆเลยนะ..หนวดปลาหมึกบางช่วงนั่นยังดูใสๆอยู่เลย..อาจจะเพราะแม่ครัวผัดไม่ทันขายหรือไม่ก็ประหยัดแก๊สนี่แหละครับ..เหอๆๆ..กินไปเสียวไปว่าจะท้องเสียมั้ยเนี่ย..

[..ช่วงเที่ยงๆบ่ายๆแดดแรงๆผมก็หลบขึ้นเขาไปถ่ายรูปแถวหินเรือใบนั่นครับ..พอแดดร่มลมตกค่อยลงมาเดินหน้าหาดกับพาหลานๆไปเล่นน้ำที่ใสสวยนั่นแหละ..คือที่นี่อยู่ฝั่งอันดามันน้ำจะใสสวยกว่าทางฝั่งอ่าวไทยครับ..แต่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบทะเลนักด้วยว่ามันร้อนแดด..ชอบภูเขา/สายหมอก/ดอกไม้/น้ำตกทางเหนือมากกว่า..เพราะมันเย็นสบายเหมือนยืนอยู่หน้าตู้แอร์..ฮ่าๆๆ]

..ช่วงเที่ยงๆบ่ายๆแดดแรงๆผมก็หลบขึ้นเขาไปถ่ายรูปแถวหินเรือใบนั่นครับ..
พอแดดร่มลมตกค่อยลงมาเดินหน้าหาดกับพาหลานๆไปเล่นน้ำที่ใสสวยนั่นแหละ..คือที่นี่อยู่ฝั่งอันดามันน้ำจะใสสวยกว่าทางฝั่งอ่าวไทยครับ..
แต่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบทะเลนักด้วยว่ามันร้อนแดด..ชอบภูเขา/สายหมอก/ดอกไม้/น้ำตกทางเหนือมากกว่า..เพราะมันเย็นสบายเหมือนยืนอยู่หน้าตู้แอร์..ฮ่าๆๆ

[..อีกหนึ่งความประทับใจในการมาเที่ยวครั้งนี้คือตอนนั่งเรือขากลับจากเกาะเข้าฝั่งครับ..มันเป็นเรือที่มีสองชั้นรับผู้โดยสารได้ราวสองร้อยคน..และชั้นที่สองนั้นมีดาดฟ้าอยู่ท้ายเรือ..ผมไปยืนเบื่ออยู่ตรงนั้นเพราะว่ามันต้องใช้เวลากว่าสามชั่วโมงจึงจะถึงฝั่ง..ยืนอยู่ก็มองดูตะวันที่คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ..เลยสังเกตุเห็นว่าเรือเรานั้นวิ่งเฉไปทางซ้ายทีแล้วก็เฉมาทางขวาทีตลอดเวลา(ถ้าไม่มีดวงตะวันผมก็จะไม่รู้เพราะเราอยู่กลางทะเล..ไม่มีหมายอื่นให้สังเกตุได้)..อย่ากระนั้นเลย..ไปถามกัปตันดีกว่า..ขับเรือโยกเยกไปมาแบบนี้เมื่อไหร่จะถึงฝั่ง..พอไปถึงห้องเคบินก็ถามกัปตันเลยว่าขับให้มันตรงๆไม่ได้หรือ..จะซ้ายที/ขวาทีทำไม??..กัปตันหัวเราะฮ่าๆๆ..แล้วดึงมือผมให้ไปถือพังงาแทนเค้า..บอกว่าช่วยขับให้หน่อยเพราะเค้าหิวบุหรี่ละ..ขอออกนอกห้องไปอัดบุหรี่สักตัว..พอได้มาถือพังงาควบคุมทิศทางเรือเท่านั้นผมรู้โดยกัปตันไม่ต้องมาตอบคำถามผมเลยครับ..ไอ้ที่กัปตันถือท้ายแล้วเรือเอียงไปเอียงมาวิ่งไม่ตรงนี่..ตอนนี้ผมยิ่งกว่านั้น..คือไปยังกับรอยงูเลื้อย....เป็นประสพการณ์ที่ทำให้ผมรู้จักทะเลดีขึ้นครับ..ว่าน้ำในทะเลนั้นนอกจากคลื่นบนผิวหน้าที่เกิดตามกระแสลมที่พัดแล้ว..มันยังมีร่องกระแสน้ำไหลผกผันเปลี่ยนแปรไม่แน่นอนอยู่ในระดับที่ลึกลงไป..มันไม่ใช่แบบน้ำในบึงที่อยู่นิ่งๆครับ..ถ้าเป็นเรือที่กินน้ำตื้นและแล่นเร็วก็ไม่เป็นปัญหา..แต่เจ้าลำนี้มันเป็นเรือใหญ่ที่กินน้ำลึกและความเร็วต่ำ..ร่องไหลของน้ำจึงส่งผลเป็นอย่างมาก..กัปตันหายไปอัดบุหรี่ราวสิบนาทีเล่นเอาผมเหงื่อซึมเลยครับ..ด้วยว่าเครียดที่บังคับพังงาเรือให้แล่นตรงไม่ได้..พอกลับเข้ามาเค้าถามยิ้มๆว่าเป็นไง..รู้รึยัง??..ผมยิ้มแหยๆตอบว่าเข้าใจแล้วครับ....หลังจากถึงฝั่งขนข้าวของขึ้นรถตอนเกือบค่ำแล้ว..คณะเราก็มุ่งหน้าเขื่อนเชี่ยวหลานเป็นหมายต่อไป....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..อีกหนึ่งความประทับใจในการมาเที่ยวครั้งนี้คือตอนนั่งเรือขากลับจากเกาะเข้าฝั่งครับ..
มันเป็นเรือที่มีสองชั้นรับผู้โดยสารได้ราวสองร้อยคน..และชั้นที่สองนั้นมีดาดฟ้าอยู่ท้ายเรือ..ผมไปยืนเบื่ออยู่ตรงนั้นเพราะว่ามันต้องใช้เวลากว่าสามชั่วโมงจึงจะถึงฝั่ง..
ยืนอยู่ก็มองดูตะวันที่คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ..เลยสังเกตุเห็นว่าเรือเรานั้นวิ่งเฉไปทางซ้ายทีแล้วก็เฉมาทางขวาทีตลอดเวลา(ถ้าไม่มีดวงตะวันผมก็จะไม่รู้เพราะเราอยู่กลางทะเล..ไม่มีหมายอื่นให้สังเกตุได้)
..อย่ากระนั้นเลย..ไปถามกัปตันดีกว่า..ขับเรือโยกเยกไปมาแบบนี้เมื่อไหร่จะถึงฝั่ง..พอไปถึงห้องเคบินก็ถามกัปตันเลยว่าขับให้มันตรงๆไม่ได้หรือ..จะซ้ายที/ขวาทีทำไม??..
กัปตันหัวเราะฮ่าๆๆ..แล้วดึงมือผมให้ไปถือพังงาแทนเค้า..บอกว่าช่วยขับให้หน่อยเพราะเค้าหิวบุหรี่ละ..ขอออกนอกห้องไปอัดบุหรี่สักตัว..
พอได้มาถือพังงาควบคุมทิศทางเรือเท่านั้นผมรู้โดยกัปตันไม่ต้องมาตอบคำถามผมเลยครับ..ไอ้ที่กัปตันถือท้ายแล้วเรือเอียงไปเอียงมาวิ่งไม่ตรงนี่..ตอนนี้ผมยิ่งกว่านั้น..คือไปยังกับรอยงูเลื้อย..
..เป็นประสพการณ์ที่ทำให้ผมรู้จักทะเลดีขึ้นครับ..ว่าน้ำในทะเลนั้นนอกจากคลื่นบนผิวหน้าที่เกิดตามกระแสลมที่พัดแล้ว..มันยังมีร่องกระแสน้ำไหลผกผันเปลี่ยนแปรไม่แน่นอนอยู่ในระดับที่ลึกลงไป..
มันไม่ใช่แบบน้ำในบึงที่อยู่นิ่งๆครับ..ถ้าเป็นเรือที่กินน้ำตื้นและแล่นเร็วก็ไม่เป็นปัญหา..แต่เจ้าลำนี้มันเป็นเรือใหญ่ที่กินน้ำลึกและความเร็วต่ำ..ร่องไหลของน้ำจึงส่งผลเป็นอย่างมาก..
กัปตันหายไปอัดบุหรี่ราวสิบนาทีเล่นเอาผมเหงื่อซึมเลยครับ..ด้วยว่าเครียดที่บังคับพังงาเรือให้แล่นตรงไม่ได้..พอกลับเข้ามาเค้าถามยิ้มๆว่าเป็นไง..รู้รึยัง??..ผมยิ้มแหยๆตอบว่าเข้าใจแล้วครับ..
..หลังจากถึงฝั่งขนข้าวของขึ้นรถตอนเกือบค่ำแล้ว..คณะเราก็มุ่งหน้าเขื่อนเชี่ยวหลานเป็นหมายต่อไป..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

กัปตันยอด เจอกระแสน้ำใต้ทะเล ทำให้เข้าใจธรรมชาติของทะเลเลยเหรอครับ
แต่รูปทรงและความเร็วก็สามารถแก้ปัญหานี้ได้นะครับ

[..คือก่อนหน้านั้นผมเข้าใจว่าน้ำทะเลมันมีการไหลเปลี่ยนตำแหน่งไปตามแรงดึงดูดของดวงจันทร์ที่เป็นน้ำขึ้น-น้ำลงนั่นแหละครับ..แต่ก็คิดว่าเวลาไหลมันก็ไหลไปทางเดียวกันทั้งหมด..ไม่นึกว่ามันจะไหลแบบแปรปรวนแบบที่เจอนี้ครับ..]

กัปตันยอด เจอกระแสน้ำใต้ทะเล ทำให้เข้าใจธรรมชาติของทะเลเลยเหรอครับ
แต่รูปทรงและความเร็วก็สามารถแก้ปัญหานี้ได้นะครับ

..คือก่อนหน้านั้นผมเข้าใจว่าน้ำทะเลมันมีการไหลเปลี่ยนตำแหน่งไปตามแรงดึงดูดของดวงจันทร์ที่เป็นน้ำขึ้น-น้ำลงนั่นแหละครับ..
แต่ก็คิดว่าเวลาไหลมันก็ไหลไปทางเดียวกันทั้งหมด..ไม่นึกว่ามันจะไหลแบบแปรปรวนแบบที่เจอนี้ครับ..

อั๊ยยะ!!!  น้ายอดก็เคยขับเรือมาด้วยหรือเนี่ย.....

[..ครับ..ไม่ใช่ประเภทผู้ชายพายเรือนะ..นี่ระดับกัปตันเชียวนา..กัปตันสิบนาที..ฮ่าๆๆ]

อั๊ยยะ!!!  น้ายอดก็เคยขับเรือมาด้วยหรือเนี่ย.....

..ครับ..ไม่ใช่ประเภทผู้ชายพายเรือนะ..นี่ระดับกัปตันเชียวนา..กัปตันสิบนาที..ฮ่าๆๆ