ต่อไป »

[..ภาพชุดนี่น่าจะราวยี่สิบสี่ปีที่แล้วครับ..เกริ่นนำ+อารัมภบทคือในช่วงเวลานั้นผมเล่นวิทยุ(VRA)อยู่ครับ..จึงมีเพื่อนฝูงในวงการนี้มากมาย..หนึ่งในนั้นคือท่าน HS1SHF ซึ่งในช่วงเวลานั้นท่านรับงานติดตั้งทาวเออร์+สายอากาศและดูแลเมนเทนเน้นท์ระบบสื่อการให้กับกรมป่าไม้อยู่..มีจ็อบนึงที่ท่านจะเข้าไปติดตั้งระบบที่ศูนย์วิทยุห้วยยู่ยี่..ซึ่งอยู่บนเขาสูงทางด้านทิศใต้ของอำเภออุ้มผาง(งงมั้ย..ชื่อห้วยยู่ยี่แต่ทำไมมีศูนย์วิทยุบนเขาสูง)อธิบายเพิ่มเติมว่าไอ้ที่ทำการเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าห้วยยู่ยี่นั่นมันอยู่ข้างล่าง/ข้างห้วยครับ..แต่ตัวศูนย์วิทยุมันต้องตั้งบนยอดเขาสูง..เพื่อแพร่กระจายสัญญาณให้ครอบคลุมพื้นที่ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรทั้งฝั่งตะวันออกและตะวันตก....ท่านพี่"เสวี กองสุข HS1SHF"ได้สอบถามชักชวนมาว่าจะเข้าไปเที่ยวป่ากันมั้ย..ผมตอบตกลงทันทีและชวนเพื่อนๆร่วมทางไปอีกสาม..ซึ่งรู้จักสนิทสนมกันทุกคนอยู่แล้ว..คณะเราใช้รถโตโยต้าไมตี้เอ็กซ์สองคันรวมแปดคน(พี่เสวีมีลูกน้องไปทำงานติดตั้งสายอากาศสามคน)ก็ออกเดินทางในเวลาเช้าของวันหนึ่ง..แล้วก็ไปถึงอุ้มผางเอาตอนเย็น..จึงพักแรมที่รีสร์อทคืนนึง..เช้าวันรุ่งก็มุ่งหน้าเข้าห้วยยู่ยี่..ผ่านไปทางดอยหัวหมดนั่นแหละครับ..ด้วยถนนดินลูกรังเป็นหลุมบ่อ..สองข้างทางเป็นป่าโปร่ง..แต่พอผ่านหมู่บ้านสุดท้ายแล้วมันเป็นป่าลึกละครับ..ถนนลูกรังกลายเป็นเทรลเล็กๆที่หญ้าขึ้นรกและโคลนเละเทะแบบดูไม่ออกว่าเป็นทางรถวิ่งได้..และแล้วในที่สุดหลังจากชู๊ตรถส่งกันมาสุดชีวิตคณะเราก็ติดหล่มโคลนเข้าจนได้....คิดว่าต้องกินข้าวลิงซะแล้ว..แต่พี่เสใช้วิทยุเรียกให้เจ้าหน้าที่ที่หน่วยห้วยยู่ยี่เอารถไถมาลากเราขึ้นจากหล่ม..แล้วเดินทางต่ออีกราวห้ากิโลจึงถึงหน่วย..จากที่คิดไว้ทีแรกว่าเราจะเข้าถึงหน่วยราวบ่ายสี่..ก็กลายเป็นมาถึงเอาเกือบทุ่มละ..หลังจากกินมื้อเย็นที่หน่วยแล้วก็ไม่กล้าอาบน้ำกันแล้วเพราะมันหนาวยะเยือกเลย..เข้าเรือนพักนอนครับ..แต่พอราวตีสองผมสดุ้งตื่นเพราะปลายเท้ามันเย็นเจี๊ยบทั้งๆที่ห่มผ้าอยู่..เลยลุกขึ้นมาหาถุงเท้าใส่แล้วนอนต่อแต่ก็หลับไม่ลงเพราะผ้าห่มมันบาง....ลุกอีกทีด้วยคิดว่าจะไปเอาเสื้อกันหนาวที่ทิ้งอยู่ที่รถซึ่งจอดห่างบ้านพักไปราวยี่สิบเมตร..แต่พอเปิดประตูบ้านพักก็เจอลมหนาวพัดวูบมาจนสั่นไปหมด..เปิดไฟฉายส่องไปที่รถก็เห็นหลังคาขาวโพลนไปหมดด้วยน้ำค้างแข็ง..เปลี่ยนใจเลยครับ..เพราะเกรงว่าถ้าขืนก้าวลงบันไดสามขั้นของบ้านพักเดินไปถึงรถผมจะแข็งตายซะก่อน..กลับเข้าห้องนอนสั่นแต่ไม่หลับยันเช้าเลย....นี่เป็นภาพจากมุมหนึ่งของศูนย์วิทยุที่คณะเราขึ้นมาตอนเช้าครับ..]

..ภาพชุดนี่น่าจะราวยี่สิบสี่ปีที่แล้วครับ..
เกริ่นนำ+อารัมภบทคือในช่วงเวลานั้นผมเล่นวิทยุ(VRA)อยู่ครับ..จึงมีเพื่อนฝูงในวงการนี้มากมาย..
หนึ่งในนั้นคือท่าน HS1SHF  ซึ่งในช่วงเวลานั้นท่านรับงานติดตั้งทาวเออร์+สายอากาศและดูแลเมนเทนเน้นท์ระบบสื่อการให้กับกรมป่าไม้อยู่..
มีจ็อบนึงที่ท่านจะเข้าไปติดตั้งระบบที่ศูนย์วิทยุห้วยยู่ยี่..ซึ่งอยู่บนเขาสูงทางด้านทิศใต้ของอำเภออุ้มผาง(งงมั้ย..ชื่อห้วยยู่ยี่แต่ทำไมมีศูนย์วิทยุบนเขาสูง)
อธิบายเพิ่มเติมว่าไอ้ที่ทำการเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าห้วยยู่ยี่นั่นมันอยู่ข้างล่าง/ข้างห้วยครับ..แต่ตัวศูนย์วิทยุมันต้องตั้งบนยอดเขาสูง..เพื่อแพร่กระจายสัญญาณให้ครอบคลุมพื้นที่ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรทั้งฝั่งตะวันออกและตะวันตก..
..ท่านพี่"เสวี  กองสุข HS1SHF"ได้สอบถามชักชวนมาว่าจะเข้าไปเที่ยวป่ากันมั้ย..ผมตอบตกลงทันทีและชวนเพื่อนๆร่วมทางไปอีกสาม..ซึ่งรู้จักสนิทสนมกันทุกคนอยู่แล้ว..
คณะเราใช้รถโตโยต้าไมตี้เอ็กซ์สองคันรวมแปดคน(พี่เสวีมีลูกน้องไปทำงานติดตั้งสายอากาศสามคน)ก็ออกเดินทางในเวลาเช้าของวันหนึ่ง..แล้วก็ไปถึงอุ้มผางเอาตอนเย็น..จึงพักแรมที่รีสร์อทคืนนึง..
เช้าวันรุ่งก็มุ่งหน้าเข้าห้วยยู่ยี่..ผ่านไปทางดอยหัวหมดนั่นแหละครับ..ด้วยถนนดินลูกรังเป็นหลุมบ่อ..สองข้างทางเป็นป่าโปร่ง..
แต่พอผ่านหมู่บ้านสุดท้ายแล้วมันเป็นป่าลึกละครับ..ถนนลูกรังกลายเป็นเทรลเล็กๆที่หญ้าขึ้นรกและโคลนเละเทะแบบดูไม่ออกว่าเป็นทางรถวิ่งได้..และแล้วในที่สุดหลังจากชู๊ตรถส่งกันมาสุดชีวิตคณะเราก็ติดหล่มโคลนเข้าจนได้..
..คิดว่าต้องกินข้าวลิงซะแล้ว..แต่พี่เสใช้วิทยุเรียกให้เจ้าหน้าที่ที่หน่วยห้วยยู่ยี่เอารถไถมาลากเราขึ้นจากหล่ม..แล้วเดินทางต่ออีกราวห้ากิโลจึงถึงหน่วย..
จากที่คิดไว้ทีแรกว่าเราจะเข้าถึงหน่วยราวบ่ายสี่..ก็กลายเป็นมาถึงเอาเกือบทุ่มละ..หลังจากกินมื้อเย็นที่หน่วยแล้วก็ไม่กล้าอาบน้ำกันแล้วเพราะมันหนาวยะเยือกเลย..
เข้าเรือนพักนอนครับ..แต่พอราวตีสองผมสดุ้งตื่นเพราะปลายเท้ามันเย็นเจี๊ยบทั้งๆที่ห่มผ้าอยู่..เลยลุกขึ้นมาหาถุงเท้าใส่แล้วนอนต่อแต่ก็หลับไม่ลงเพราะผ้าห่มมันบาง..
..ลุกอีกทีด้วยคิดว่าจะไปเอาเสื้อกันหนาวที่ทิ้งอยู่ที่รถซึ่งจอดห่างบ้านพักไปราวยี่สิบเมตร..แต่พอเปิดประตูบ้านพักก็เจอลมหนาวพัดวูบมาจนสั่นไปหมด..เปิดไฟฉายส่องไปที่รถก็เห็นหลังคาขาวโพลนไปหมดด้วยน้ำค้างแข็ง..
เปลี่ยนใจเลยครับ..เพราะเกรงว่าถ้าขืนก้าวลงบันไดสามขั้นของบ้านพักเดินไปถึงรถผมจะแข็งตายซะก่อน..กลับเข้าห้องนอนสั่นแต่ไม่หลับยันเช้าเลย..
..นี่เป็นภาพจากมุมหนึ่งของศูนย์วิทยุที่คณะเราขึ้นมาตอนเช้าครับ..

[..เพื่อนหญิงที่ไปในกลุ่มครับ..HS5KHA..ให้ไปทำหน้าที่แม่ครัว..]

..เพื่อนหญิงที่ไปในกลุ่มครับ..HS5KHA..ให้ไปทำหน้าที่แม่ครัว..

[..E21RTS(ผู้เขียน)..ไปในฐานะช่างไฟฟ้า..เพื่อติดตั้งระบบโซลาร์เซลล์ขนาด 120W. จำนวนห้าแผงเข้ากับเรคคูเรเตอร์เพื่อชร์าชไฟเข้าแบตเตอรี่ขนาด 12V. 150A. 5 ลูกและต่อกระแส DC.ผ่านระบบอินเวอร์เตอร์มาใช้งาน 220 VAC.ซึ่งจำเป็นต้องใช้กับระบบคอนโทรลของสายอากาศ+ไฟส่องสว่าง+พัดลม+ทีวี..]

..E21RTS(ผู้เขียน)..ไปในฐานะช่างไฟฟ้า..เพื่อติดตั้งระบบโซลาร์เซลล์ขนาด 120W. จำนวนห้าแผงเข้ากับเรคคูเรเตอร์เพื่อชร์าชไฟเข้าแบตเตอรี่ขนาด 12V. 150A. 5 ลูก
และต่อกระแส DC.ผ่านระบบอินเวอร์เตอร์มาใช้งาน 220 VAC.ซึ่งจำเป็นต้องใช้กับระบบคอนโทรลของสายอากาศ+ไฟส่องสว่าง+พัดลม+ทีวี..

[..หญิงคือ E20RKZ ผู้ช่วยแม่ครัว..ชายคือ E21PMP ทำหน้าที่อินทิเรียคือปูพรมที่พื้นของศูนย์วิทยุ..เนื่องด้วยมันหนาวเย็นมากถ้าไม่มีพรมจะถอดรองเท้าเดินไม่ไหว..]

..หญิงคือ E20RKZ  ผู้ช่วยแม่ครัว..ชายคือ E21PMP  ทำหน้าที่อินทิเรียคือปูพรมที่พื้นของศูนย์วิทยุ..เนื่องด้วยมันหนาวเย็นมากถ้าไม่มีพรมจะถอดรองเท้าเดินไม่ไหว..

[..คณะเราอยู่ทำงานที่นั่นราวสามวันพี่เสวีกับลูกน้องทั้งสามจึงตั้งทาวเวอร์และสายอากาศเสร็จสิ้น..ต้องบันทึกไว้ตรงนี้ว่าผมประทับใจกับเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่นี่มาก..คือไอ้ข้าวสาร/อาหารแห้งที่เราจัดมาให้ทางหน่วยนั่นไม่มีปัญหาครับ..เพราะก็เอาไว้ที่หน่วยข้างล่างนั่นแหละ..แต่เสาเหล็กทาวเวอร์ชุบกาวาไนซ์หน้า 12 นิ้วยาวท่อนละสามเมตรหนักราว 40 กิโลกรัม เจ็ดท่อน..กับแบตเตอรี่ 150A.ห้าลูก..หนักลูกละราว 50 กิโลกรัม..ต้องใช้แรงงานแบกหามกันขึ้นไปที่ศูนย์วิทยุครับ....เพราะความสูงชันของเส้นทางจากหน่วยข้างล่างขึ้นมาถึงศูนย์วิทยุนี้ไม่สามารถตัดทางให้เอารถขึ้นได้ครับ..ระยะทางราวกิโลเมตรกว่าๆ..ความชันราว 35-45 องศา..เฉพาะแค่เดินขึ้นตัวเปล่าก็เหนื่อยแล้ว...แต่เจ้าหน้าที่เค้าสามารถแบกแบตเตอรี่ 150A.ขึ้นไปด้วย..นับถือจริงๆ....ฟังจากพี่เสวีเล่าคือศูนย์วิทยุแห่งนี้สร้างด้วยเงินโครงการ"มิยาซาวา"จากรัฐบาลญี่ปุ่นออกให้ครับ..และเมื่อศูนย์นี้เสร็จสิ้นก็จะอำนวยความสะดวกให้เจ้าหน้าที่ป่าไม้ได้ใช้ติดต่อส่งข้อความระหว่างทุ่งใหญ่นเรศวรตะวันออก-ตะวันตก-อุ้มผาง-ช่องเย็น..คือครอบคลุมพื้นที่ผืนป่าตะวันตกได้ทั้งหมด..]

..คณะเราอยู่ทำงานที่นั่นราวสามวันพี่เสวีกับลูกน้องทั้งสามจึงตั้งทาวเวอร์และสายอากาศเสร็จสิ้น..
ต้องบันทึกไว้ตรงนี้ว่าผมประทับใจกับเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่นี่มาก..คือไอ้ข้าวสาร/อาหารแห้งที่เราจัดมาให้ทางหน่วยนั่นไม่มีปัญหาครับ..เพราะก็เอาไว้ที่หน่วยข้างล่างนั่นแหละ..
แต่เสาเหล็กทาวเวอร์ชุบกาวาไนซ์หน้า 12 นิ้วยาวท่อนละสามเมตรหนักราว 40 กิโลกรัม เจ็ดท่อน..กับแบตเตอรี่ 150A.ห้าลูก..หนักลูกละราว 50 กิโลกรัม..ต้องใช้แรงงานแบกหามกันขึ้นไปที่ศูนย์วิทยุครับ..
..เพราะความสูงชันของเส้นทางจากหน่วยข้างล่างขึ้นมาถึงศูนย์วิทยุนี้ไม่สามารถตัดทางให้เอารถขึ้นได้ครับ..ระยะทางราวกิโลเมตรกว่าๆ..ความชันราว 35-45 องศา..
เฉพาะแค่เดินขึ้นตัวเปล่าก็เหนื่อยแล้ว...แต่เจ้าหน้าที่เค้าสามารถแบกแบตเตอรี่ 150A.ขึ้นไปด้วย..นับถือจริงๆ..
..ฟังจากพี่เสวีเล่าคือศูนย์วิทยุแห่งนี้สร้างด้วยเงินโครงการ"มิยาซาวา"จากรัฐบาลญี่ปุ่นออกให้ครับ..และเมื่อศูนย์นี้เสร็จสิ้นก็จะอำนวยความสะดวกให้เจ้าหน้าที่ป่าไม้ได้ใช้ติดต่อส่งข้อความระหว่างทุ่งใหญ่นเรศวรตะวันออก-ตะวันตก-อุ้มผาง-ช่องเย็น..คือครอบคลุมพื้นที่ผืนป่าตะวันตกได้ทั้งหมด..

[..หลังจากเสร็จงานที่ห้วยยู่ยี่พี่เสก็ยังมีงานซ่อมบำรุงที่เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าอุ้มผาง..หน่วยทีลอซู..เส้นทางเละเทะลำบากลำบนครับ..แต่ตอนนี้รถเราน้ำหนักที่บรรทุกมาเบาลงแล้ว..ด้วยว่าอุปกรณ์ส่วนใหญ่นั้นลงที่ห้วยยู่ยี่หมดแล้ว..เราจึงไม่ถึงกับต้องติดหล่ม..ที่นี่ก็หน้าที่พี่เสวีกับลูกน้องทั้งสามทำไป..ส่วนเราเป็นแขกเดินจากหน่วยเข้าไปราวกิโลนึง..เพื่อมาเที่ยวชมน้ำตกทีลอซูครับ..]

..หลังจากเสร็จงานที่ห้วยยู่ยี่พี่เสก็ยังมีงานซ่อมบำรุงที่เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าอุ้มผาง..หน่วยทีลอซู..
เส้นทางเละเทะลำบากลำบนครับ..แต่ตอนนี้รถเราน้ำหนักที่บรรทุกมาเบาลงแล้ว..ด้วยว่าอุปกรณ์ส่วนใหญ่นั้นลงที่ห้วยยู่ยี่หมดแล้ว..เราจึงไม่ถึงกับต้องติดหล่ม..
ที่นี่ก็หน้าที่พี่เสวีกับลูกน้องทั้งสามทำไป..ส่วนเราเป็นแขกเดินจากหน่วยเข้าไปราวกิโลนึง..เพื่อมาเที่ยวชมน้ำตกทีลอซูครับ..

[..ช่วงเวลานั้นหน้าผาของน้ำตกพึ่งจะเกิดการถล่มลงมาไม่นานนัก..หลักฐานมีให้เห็นจากในภาพนั่นแหละ..คณะเรานอนพักที่เรือนรับรองของหน่วยทีลอซูอีกคืนนึง..เช้าวันรุ่งจึงเดินทางกลับกุงเตปด้วยสวัสดิภาพ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..ช่วงเวลานั้นหน้าผาของน้ำตกพึ่งจะเกิดการถล่มลงมาไม่นานนัก..หลักฐานมีให้เห็นจากในภาพนั่นแหละ..
คณะเรานอนพักที่เรือนรับรองของหน่วยทีลอซูอีกคืนนึง..เช้าวันรุ่งจึงเดินทางกลับกุงเตปด้วยสวัสดิภาพ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

น้ำใสกว่าเราไปด้วยกันเยอะเลยครับ

[..เพราะตอนที่เราไปกันนั้นมันเดือนตุลา..ฝนยังชุกอยู่ครับ..]

น้ำใสกว่าเราไปด้วยกันเยอะเลยครับ

..เพราะตอนที่เราไปกันนั้นมันเดือนตุลา..ฝนยังชุกอยู่ครับ..

เอ๊ะ   งานนี้ ขาดท่านประธานได้ไง

[..ช่วงนั้นท่านประธานขับรถเลยคลองสิบไปคลองสิบสามครับ..อิๆๆ]

เอ๊ะ   งานนี้ ขาดท่านประธานได้ไง

..ช่วงนั้นท่านประธานขับรถเลยคลองสิบไปคลองสิบสามครับ..อิๆๆ