ต่อไป »

[..เมื่อออกจากฮิโนกิแลนด์แล้วผมก็มุ่งหน้าชัยปราการ..ผ่านมาราวห้าหกกิโลทางซ้ายก็ถึงทางขึ้นดอยอ่างขาง..จึงเลี้ยวขึ้นไป..ปกติมาอ่างขางผมมักใช้เส้นทางจากเชียงดาวเข้าเมืองนะออกอรุโณทัย..ด้วยว่าเส้นทางไม่สูงชันอย่างทางด้านนี้..แต่ครั้งนี้อยากแวะที่ฮิโนกินั่นแหละเลยมาขึ้นทางชัยปราการ..ระยะทางแยกไปราวยี่สิบเก้ากิโล..ช่วงแรกๆสองข้างทางเป็นหมู่บ้านและสวนส้ม..แต่ช่วงท้ายๆนั่นขึ้นเขาชันมาก..รถที่เครื่องไม่แรงหรือบรรทุกหนักต้องหลีกเลี่ยงครับ..ก่อนหน้านี้ราวปีกว่าเส้นทางนี้เคยปิดไปช่วงหนึ่ง..เพราะพื้นทางถล่มด้วยฝนเซาะ..ใช้เวลาซ่อมกันอยู่นาน..แต่บัดนี้เปิดใช้แล้วครับ....เมื่อขึ้นมาถึงอ่างขาง..สิ่งแรกที่ต้องทำคือหาที่พักสำหรับคืนนี้(คือตอนนี้ห้องพักและรีสร์อทโดนคำสั่งหน่วยเหนือให้ปิดทั้งหมด..ส่วนเต็นท์อนุญาติเฉพาะที่ฐานปฏิบัติการบนสันเขาที่ผ่านมาเท่านั้น)ไอ้กระผมก็อยากได้ที่พักที่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวให้มากที่สุดเพื่อที่เช้ามาจะได้เข้าสวนได้เลย..เพราะพอสายแล้วแสงแข็งถ่ายรูปดอกไม้ไม่สวย..จึงเดินหาข้อมูลในตลาดซึ่งส่วนใหญ่ปิดเงียบต่างจากทุกปีที่พลุกพล่านด้วยนักท่องเที่ยวที่แห่กันมาตอนหน้าหนาว..โชคดีครับ..ผมได้เจอ"อาเหม่ย"สาวชาวเขาที่มาขายน้ำขิง/นมสด/น้ำสมุนไพร..ที่มาทีไรก็ได้เจอกันทุกทีจนน้องเค้าก็จำผมได้(ถามชื่อน้องเค้าไม่ยอมบอกครับ..ผมเลยเรียกเค้าโดยชื่อนี้)อุดหนุนและสนทนากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วผมก็วกเข้าเรื่องที่พัก..ถามอาเหม่ยว่าขอไปนอนที่บ้านด้วยได้ไหม..อาเหม่ยค้อนประหลับประเหลือกบอกว่าถ้าพี่ไม่กลัวปืนลูกซองสามีหนูก็ไปสิ..เหอๆๆทีแรกคิดว่าคงต้องไปกางเต็นท์นอนที่ฐานปฏิบัติการเป็นแน่..แต่อาเหม่ยชี้มือไปที่หลังคาหน้าจั่วอาคารหลังนึงแล้วบอกพี่ลองไปติดต่อที่นั่นดูสิ..ได้ผลครับ..ผมได้ที่นอนของคืนนี้แล้ว..เป็นอาคารหลังใหญ่แข็งแรงในราคาหนึ่งพันบาท..แม้จะไม่สะดวกสบายนักด้วยว่าที่นอนอยู่ชั้นสองแต่ห้องน้ำมีอยู่แค่นอกอาคารชั้นล่าง..(ผมไม่แจ้งพิกัดนะ.เพราะมันเป็น ว.5 ครับ)..จากนั้นจึงซื้อบัตรเข้าชมสวน..แล้วมานั่งทานขาหมูหมั่นโถวอันอร่อยเลื่องชื่อของที่นี่เป็นมื้อเย็นตอนราวสี่โมงครึ่งครับ..แถมด้วยยกล้องมาตั้งรอเจ้ากินปลีที่มากินน้ำหวานดอกพญาเสือและซากุระนี่ด้วย..กินปลีหางยาวคอสีฟ้า..Mrs Gould's Sunbird. แต่เป็นเพศผู้วัยอ่อนสีจึงยังไม่เต็มและหางเส้นยาวก็ยังไม่มี..]

https://www.google.co.th/maps/place/%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%87%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B8%87/@19.9019905,99.038998,18z/data=!4m5!3m4!1s0x30d0cfdc0db20929:0xc5092ee7eec22ec3!8m2!3d19.9018669!4d99.0399475

..เมื่อออกจากฮิโนกิแลนด์แล้วผมก็มุ่งหน้าชัยปราการ..ผ่านมาราวห้าหกกิโลทางซ้ายก็ถึงทางขึ้นดอยอ่างขาง..จึงเลี้ยวขึ้นไป..
ปกติมาอ่างขางผมมักใช้เส้นทางจากเชียงดาวเข้าเมืองนะออกอรุโณทัย..ด้วยว่าเส้นทางไม่สูงชันอย่างทางด้านนี้..แต่ครั้งนี้อยากแวะที่ฮิโนกินั่นแหละเลยมาขึ้นทางชัยปราการ..
ระยะทางแยกไปราวยี่สิบเก้ากิโล..ช่วงแรกๆสองข้างทางเป็นหมู่บ้านและสวนส้ม..แต่ช่วงท้ายๆนั่นขึ้นเขาชันมาก..รถที่เครื่องไม่แรงหรือบรรทุกหนักต้องหลีกเลี่ยงครับ..
ก่อนหน้านี้ราวปีกว่าเส้นทางนี้เคยปิดไปช่วงหนึ่ง..เพราะพื้นทางถล่มด้วยฝนเซาะ..ใช้เวลาซ่อมกันอยู่นาน..แต่บัดนี้เปิดใช้แล้วครับ..
..เมื่อขึ้นมาถึงอ่างขาง..สิ่งแรกที่ต้องทำคือหาที่พักสำหรับคืนนี้(คือตอนนี้ห้องพักและรีสร์อทโดนคำสั่งหน่วยเหนือให้ปิดทั้งหมด..ส่วนเต็นท์อนุญาติเฉพาะที่ฐานปฏิบัติการบนสันเขาที่ผ่านมาเท่านั้น)
ไอ้กระผมก็อยากได้ที่พักที่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวให้มากที่สุดเพื่อที่เช้ามาจะได้เข้าสวนได้เลย..เพราะพอสายแล้วแสงแข็งถ่ายรูปดอกไม้ไม่สวย..จึงเดินหาข้อมูลในตลาดซึ่งส่วนใหญ่ปิดเงียบต่างจากทุกปีที่พลุกพล่านด้วยนักท่องเที่ยวที่แห่กันมาตอนหน้าหนาว..
โชคดีครับ..ผมได้เจอ"อาเหม่ย"สาวชาวเขาที่มาขายน้ำขิง/นมสด/น้ำสมุนไพร..ที่มาทีไรก็ได้เจอกันทุกทีจนน้องเค้าก็จำผมได้(ถามชื่อน้องเค้าไม่ยอมบอกครับ..ผมเลยเรียกเค้าโดยชื่อนี้)
อุดหนุนและสนทนากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วผมก็วกเข้าเรื่องที่พัก..ถามอาเหม่ยว่าขอไปนอนที่บ้านด้วยได้ไหม..อาเหม่ยค้อนประหลับประเหลือกบอกว่าถ้าพี่ไม่กลัวปืนลูกซองสามีหนูก็ไปสิ..เหอๆๆ
ทีแรกคิดว่าคงต้องไปกางเต็นท์นอนที่ฐานปฏิบัติการเป็นแน่..แต่อาเหม่ยชี้มือไปที่หลังคาหน้าจั่วอาคารหลังนึงแล้วบอกพี่ลองไปติดต่อที่นั่นดูสิ..
ได้ผลครับ..ผมได้ที่นอนของคืนนี้แล้ว..เป็นอาคารหลังใหญ่แข็งแรงในราคาหนึ่งพันบาท..แม้จะไม่สะดวกสบายนักด้วยว่าที่นอนอยู่ชั้นสองแต่ห้องน้ำมีอยู่แค่นอกอาคารชั้นล่าง..(ผมไม่แจ้งพิกัดนะ.เพราะมันเป็น ว.5 ครับ)
..จากนั้นจึงซื้อบัตรเข้าชมสวน..แล้วมานั่งทานขาหมูหมั่นโถวอันอร่อยเลื่องชื่อของที่นี่เป็นมื้อเย็นตอนราวสี่โมงครึ่งครับ..แถมด้วยยกล้องมาตั้งรอเจ้ากินปลีที่มากินน้ำหวานดอกพญาเสือและซากุระนี่ด้วย..
กินปลีหางยาวคอสีฟ้า..Mrs  Gould's  Sunbird.  แต่เป็นเพศผู้วัยอ่อนสีจึงยังไม่เต็มและหางเส้นยาวก็ยังไม่มี..

[..เพลิดเพลินเจริญใจกับอาหารอร่อยและพญาเสือกับซากุระที่ดอกยังหนาแน่นครับ..แต่อย่ามาถามว่าอันไหนเป็นเสืออันไหนเป็นซา..ผมไม่บอกเพราะผมไม่รู้...อิๆๆ]

..เพลิดเพลินเจริญใจกับอาหารอร่อยและพญาเสือกับซากุระที่ดอกยังหนาแน่นครับ..แต่อย่ามาถามว่าอันไหนเป็นเสืออันไหนเป็นซา..ผมไม่บอกเพราะผมไม่รู้...อิๆๆ

[..อิ่มหนำสำราญแล้วก็จรลีออกมาหน้าสวนครับ..แวะชมสวนดอกไม้กลางแจ้งตรงปากทางเข้าออกหน่อย..ปีนี้เห็นมีแต่ดอกแบบนี้..พรุ่งนี้ไม่ต้องเอาเลนส์มาโครลงมาให้เกะกะหนักมือหรอก..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..อิ่มหนำสำราญแล้วก็จรลีออกมาหน้าสวนครับ..แวะชมสวนดอกไม้กลางแจ้งตรงปากทางเข้าออกหน่อย..
ปีนี้เห็นมีแต่ดอกแบบนี้..พรุ่งนี้ไม่ต้องเอาเลนส์มาโครลงมาให้เกะกะหนักมือหรอก
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

สวยครับ

[..ขอบคุณครับน้า..]

สวยครับ

..ขอบคุณครับน้า..

ยังพอใช้ได้

[..ก็เฉพาะตรงข้างร้านอาหารหกเจ็ดต้นเท่านั้น..ไอ้ที่อยู่ตรงหลังสวนแปดสิบปีเขียวไปหมดแล้วครับ..]

ยังพอใช้ได้

..ก็เฉพาะตรงข้างร้านอาหารหกเจ็ดต้นเท่านั้น..ไอ้ที่อยู่ตรงหลังสวนแปดสิบปีเขียวไปหมดแล้วครับ..