ต่อไป »

ยังอยู่ที่ท่าเริอ ฮารูมิ

พอพระอาทิตย์ลับโลกไปแล้ว เริ่มมีช่างภาพสายแลนด์เพิ่มเข้ามาที่นี่อีกหลายท่าน เพื่อมาเก็บแสงเย็นกัน

ที่บริเวณท่าเรือริมน้ำ  ทางท่าเรือได้สร้างอ่างเก็บน้ำเอาไว้ และในอ่างก็มีสิ่งก่อสร้างเป็นสัญลักษณ์ที่ผมดูไม่ออกว่ามันมีความหมายว่ากระไรอยู่ในอ่างด้วย

มันจึงพอที่จะเอามาเป็นองค์ประกอบเพิ่มเข้าไปในภาพ

ประกอบกับวันนี้โชคเป็นของเราที่ฟ้าเป็นใจให้ด้วย  ไม่งั้นเซ็งแย่เลย

ยังอยู่ที่ท่าเริอ ฮารูมิ

หันหลังมองย้อนกลับไปดูที่ตัวอาคารของที่ทำการท่าเรือ เป็นอาคารสูงราวตึก 7 ชั้นเห็นจะได้

และพื้นริมท่าเรือก็ปูด้วยกระเบื้องโมเสดที่มี ลวดลาย (Pattern) สวยงามไม่น้อยทีเดียว

ก็ให้รู้สึกแปลกใจในเรื่องที่ว่า  ทางท่าเรือมิได้หวงห้ามไม่ให้คนนอกเข้าไปถ่ายรูปแต่ประการใดๆ

นี่ถ้าเป็นที่เมืองไทย โดน รปภ. ไล่เตะออกมาแทบไม่ทันเลยเชียว  ก็ไม่รู้ว่าจะหวงห้ามอะไรกันนักหนา

อย่างว่า เรามันประเทศด้อยพัฒนา ก็งี้แหละ

พอค่ำลง ทางตึกก็เริ่มเปิดไฟ

ยังอยู่ที่ท่าเริอ ฮารูมิ

ทางทิศตะตกเฉียงใต้ มีสะพานสำหรับรถข้ามแม่น้ำ ที่จริงมันต้องบอกว่า ข้ามทะเลมากกว่าครับ เพราะบริเวณที่ดินแถบๆนี้ ทางการญี่ปุ่นถมทะเลขึ้นมาทำท่าเรือ และเว้นช่องไว้เป็นช่องๆเพื่อให้เรือเข้าท่าได้  มันจึงมีสะพานแบบนี้โดยทั่วไป

ความขี้เกียจจะเปลี่ยนเลนส์  เลยต้องถ่ายมาแบบไกลๆอย่างนี้แหละครับ

ยังอยู่ที่ท่าเริอ ฮารูมิ

กลับมาที่อ่างน้ำหน้าตึกอีกครั้ง  เมื่อทางตึกเริ่มเปิดไฟให้  มิติภาพก็เปลี่ยนไปอีกแบบครับ

ผมถ่ายภาพนี้เป็นภาพสุดท้าย ก่อนเดินออกจากที่นั่นกลับไปโรงแรมที่พักอย่างตุปัดตุเป๋ เพราะอดนอนมาทั้งคืนที่แล้ว

ก็ไม่รู้เป็นไงสิหน่า.... นั่งเครื่องบินทีไร  ไม่เคยนอนหลับบนเครื่องได้ซ๊าก......ที

คืนนั้น เข้าที่พักได้ อาบทิ้งตัวลง หัวเตะหมอนได้ก็หลับเป็นตายทั้งคืนเลยครับ

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมเริ่มกระปี้กระเปร่า เพราะได้นอนเต็มๆหลายชั่วโมง หลังอาหารเช้า คุณก้อยก็พาไปดูตึกอีกแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า Tokyo International Froum ที่ออกแบบโดยนักออกแบบชื่อดังก้องโลกชาวอุรุกวัย Rafael Vinoly

2

เข้าไปภายในตึก ผมต้องตลึงไปกับการออกแบบตึกให้ดูคล้ายกับเรือยักษ์ ใหญ่โต โอ่โถง สวยงาม อลังการณ์ เป็นตึกที่เป็นศูนย์การประชุม

คุณก้อยไปสอบถามรีเซฟชั่น เรื่องขอถ่ายภาพ เธอตอบว่า ยินดี ถ่ายได้ตามปราถนา ทุกซอก ทุกมุม ไม่ว่ากัน

พอผมให้คุณก้อยถามเพิ่มว่า ถ้า... จะเอานางแบบมาถ่ายจะได้มั๊ย  เธอตอบว่า... ถ้าเป็นการถ่ายส่วนตัวก็ได้  

ผมบอกว่า เอาแบบมาถ่ายกันเป็นกรุ๊ปล่ะ  เธอตอบว่า... เกรงว่า รปภ. จะไล่เอานะสิ อิๆๆ

ด้วยความที่มันใหญ่โตมาก  ผมจึงต้องติดเลนส์ Fisheye  เพื่อกะเก็บให้ได้ภาพทั้งหมดของอาคาร

แต่ขอบอกตรงๆเลยว่า  งานแบบนี้ เป็นงานที่ไม่ถนัดมือเลยครับ

ถ่ายออกมายังไง๊... ก็ไม่ได้ดังใจ ไม่ได้ดั่งที่ตาเห็น ใคร ถนัดงานแบบนี้ ช่วยสอนหน่อยครับ

ถ่ายไป ร้องไห้ไป

ถ่ายลูกสาวด้วยเลนส์ Fishyey ดูบ้าง

ช่วงบ่าย คุณก้อย พาไปดูบันไดของตึกอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานเป็นประจำ

จุดเด่นของที่นี่คือ โคมไฟช่อระย้า ที่คุยว่ามันมีอายุนับร้อยปี แต่ก็ยังงดงามอย่างยิ่ง

นั่นก็คือตึก Tokyo Kaikan

ก็งดงามสมคำร่ำลือ  แต่.... บอกตรงอีกทีว่า ผมไม่ค่อยถนัดงานถ่ายแบบนี้เล๊ย... ผ่าสิ

จะใช้เลนส์มุมแคบ ก็เก็บบันไดไม่หมด 

พอใช้เลนส์มุมกว้าง  ก็มักจะถ่ายเอาหัวแม่ตีนตัวเองซะทุกที  แถมด้วยเงาของคนถ่ายเองที่หลบหลีกยาก  เฮ้อ......

ออกจากตึก Tokyo Kaikan คุณก้อยพาเดินดุ่มๆ ข้ามถนน  จังหวะนั้นเอง ที่ผมเหล่ไปเห็นยอดกระทาชายนายหนึ่ง ที่กำลังจะข้ามถนนเช่นกัน

ในใจอดรู้สึกดีใจไม่ได้ ว่ามาเจอคนรู้จักในต่างแดนเข้าให้  ท่านเจ้าสำนักท่านหนึ่งที่หลายท่านคงรู้จักกันดี

มือไวเท่าความคิด ผมยกกล้องกดฉับเข้าให้ แล้วยกเปิดหลังกล้องดู

อ้าว.... ไม่ใช่แฮะ  แต่ท่าทีคล้ายมาก....อ่ะ  อิๆๆ

เท่าที่เดินผ่านๆไป ผมก็สังเกตุเห็นว่า บริเวณแถวๆนี้ น่าจะเป็นแหล่งชอปปิ้งของคนระดับอันมีจะกิน (ไฮโซ) ของญี่ปุ่นกระมัง  เพราะแต่ละร้านรวง  ขายแต่ของแบลนด์เนมราคาแพงทั้งนั้นครับ

เอาภาพมาลงคั่นเวลาครับ เพราะข่าวด่วนและใหญ่มาก แถมเนื้อหาเกี่ยวข้องกันพอดี

ย่านชิบูย่าวันนี้ วันที่พายุใหญ่เข้า เทียบกับวันปรกติครับ

Shibuya Tokyo Japan in the big storm day

มาต่อกันอีกนิดครับ
จากนั้นคุณก้อยก็จะพาไปถ่ายรางรถไฟ สายอะไรเดี๋ยวค่อยบอกนะครับ  แต่... ภาพนี้ คุณก้อยชี้ให้ดูขณะที่รถไฟวิ่งผ่าน

มันเป็นตึกรูปทรงเหลี่ยมๆทั่วๆไป  แต่ตกแต่งประตู หน้าต่าง ด้วยสีอันฉูดฉาด สะดุดตาม

แต่การที่ต้องถ่ายผ่านจากกระจกหน้าต่างรถไฟที่กำลังแล่นด้วยความเร็วพอประมาณ  จึงถ่ายยากพอควร แถมสิ่งที่ติดมากับภาพคือ ความรก รุงรังของเส้นสายอะไรต่อมออะไรเยอะแยะครับ

ขี้เกียจจะทำ ก็ไว้มันยังงั้นแหละ

มาต่อกันอีกนิดครับ
จากนั้นคุณก้อยก็จะพาไปถ่ายรางรถไฟ สายอะไรเดี๋ยวค่อยบอกนะครับ  แต่... ภาพนี้ คุณก้อยชี้ให้ดูขณะที่รถไฟวิ่งผ่าน

มันเป็นตึกรูปทรงเหลี่ยมๆทั่วๆไป  แต่ตกแต่งประตู หน้าต่าง ด้วยสีอันฉูดฉาด สะดุดตาม

แต่การที่ต้องถ่ายผ่านจากกระจกหน้าต่างรถไฟที่กำลังแล่นด้วยความเร็วพอประมาณ  จึงถ่ายยากพอควร แถมสิ่งที่ติดมากับภาพคือ ความรก รุงรังของเส้นสายอะไรต่อมออะไรเยอะแยะครับ

ขี้เกียจจะทำ ก็ไว้มันยังงั้นแหละ

ถ่ายขณะรถไฟวิ่ง ภาพยังสวยเลลยครับ

มาต่อกันอีกนิดครับ
จากนั้นคุณก้อยก็จะพาไปถ่ายรางรถไฟ สายอะไรเดี๋ยวค่อยบอกนะครับ  แต่... ภาพนี้ คุณก้อยชี้ให้ดูขณะที่รถไฟวิ่งผ่าน

มันเป็นตึกรูปทรงเหลี่ยมๆทั่วๆไป  แต่ตกแต่งประตู หน้าต่าง ด้วยสีอันฉูดฉาด สะดุดตาม

แต่การที่ต้องถ่ายผ่านจากกระจกหน้าต่างรถไฟที่กำลังแล่นด้วยความเร็วพอประมาณ  จึงถ่ายยากพอควร แถมสิ่งที่ติดมากับภาพคือ ความรก รุงรังของเส้นสายอะไรต่อมออะไรเยอะแยะครับ

ขี้เกียจจะทำ ก็ไว้มันยังงั้นแหละ

ถ่ายขณะรถไฟวิ่ง ภาพยังสวยเลลยครับ

ขอบคุณครับ น้าชิต