ต่อไป »

[..คณะเรานั่งรถตู้สองคันออกมาจากท่าเรือหน้าเมืองมาตอนสี่โมงสิบห้าครับ..มุ่งหน้ามาที่อ่าวท่าเลน..โดยเป้าหมายคือมาถ่ายไลฟ์..ตอนชาวบ้านที่นี่มา"รุนเคย"ครับ..เมื่อมาถึงนั้นแดดยังสูงและร้อนแรงไม่เหมาะแก่การถ่ายภาพ..คณะเราจึงนั่งรออยู่ใต้ร่มไม้และไกด์ให้ชาวบ้านไปจัดหามะพร้าวอ่อนมารับรองแขก..รสชาดออกเปรี้ยวนิดๆแต่ชาวไต้หวันก็บอกว่าโอเคแล้ว..คือเรื่องมะพร้าวอ่อนนี่ที่ไหนก็ไม่หอมอร่อยเท่านครชัยศรี+แม่กลองครับ..คงเนื่องจากดินและน้ำไม่เหมือนที่อื่นๆ....พอแดดอ่อนลงหน่อยคณะเรารวมทั้งชุดโกจู๊ดกับเพื่อนๆก็เดินออกไปที่สะพานไม้ที่ทอดลงทะเล..นายแบบสามคนก็ลงปฎิบัติหน้าที่..ผมกดใบแรกนี่ตอน 17.35 น.]

..คณะเรานั่งรถตู้สองคันออกมาจากท่าเรือหน้าเมืองมาตอนสี่โมงสิบห้าครับ..มุ่งหน้ามาที่อ่าวท่าเลน..โดยเป้าหมายคือมาถ่ายไลฟ์..ตอนชาวบ้านที่นี่มา"รุนเคย"ครับ..
เมื่อมาถึงนั้นแดดยังสูงและร้อนแรงไม่เหมาะแก่การถ่ายภาพ..คณะเราจึงนั่งรออยู่ใต้ร่มไม้และไกด์ให้ชาวบ้านไปจัดหามะพร้าวอ่อนมารับรองแขก..
รสชาดออกเปรี้ยวนิดๆแต่ชาวไต้หวันก็บอกว่าโอเคแล้ว..คือเรื่องมะพร้าวอ่อนนี่ที่ไหนก็ไม่หอมอร่อยเท่านครชัยศรี+แม่กลองครับ..คงเนื่องจากดินและน้ำไม่เหมือนที่อื่นๆ..
..พอแดดอ่อนลงหน่อยคณะเรารวมทั้งชุดโกจู๊ดกับเพื่อนๆก็เดินออกไปที่สะพานไม้ที่ทอดลงทะเล..นายแบบสามคนก็ลงปฎิบัติหน้าที่..ผมกดใบแรกนี่ตอน 17.35 น.

[.."เคย"หรือ"เคอย"..เป็นสัตว์น้ำหน้าตาคล้ายๆกุ้งตัวเล็กๆ..หากินอยู่หน้าผิวดินในทะเล..ในช่วงมรสุมลมจะพัดพาเข้ามาใกล้ฝั่งชาวบ้านจึงไป"รุนเคย"เพื่อเอามาทำกะปิครับ..เครื่องมือที่ใช้จับสัตว์น้ำประเภทนี้เป็นตาข่ายไนล่อนตาถี่เท่าๆมุ้งลวด..มัดขอบติดไว้กับไม้รวกสองอันที่ยาวราวสองเมตร..โดยปลายของตาข่ายเย็บม้วนไว้เป็นถุงยาวๆเพื่อใส่เคยที่รุนมาได้..ส่วนปลายไม้รวกนั้นก็จะใช้กาบของลูกมะพร้าวมาติดเอาไว้..เพื่อเวลาที่เดินรุนไปปลายไม้รวกจะได้ไม่ปักจมดินทราย..เพื่อทำให้ตาข่ายเคลื่อนผ่านใกล้ๆผิวหน้าดินในทะเลไปได้.....ผมเองก็พึ่งเห็นอาชีพและวิธีการแบบนี้เป็นครั้งแรกครับ..นี่ยังโชคดีที่มิเชลไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้..ไม่งั้นผมคงใบ้รัปทานแน่ๆ...อิๆกลับมาบ้านนั่งทำรูปนี่แล้วถึงไปถามกูเกิ้ลจึงได้ทราบว่าชาวประมงทางภาคตะวันออกเรียกเครื่องมือนี้ว่า"ชิบ"..และนี่คงเป็นที่มาของคำว่า"ชิบหาย"เพราะตอนรุนๆไปแล้วทำหลุดมือจมน้ำมองไม่เห็น..ฮ่าๆๆ..นี่ไม่ใช่คำหยาบว่า"ฉิบหาย"นะ..เพราะคำนี้หมายถึงความพินาศวอดวายครับ..อิๆ]

.."เคย"หรือ"เคอย"..เป็นสัตว์น้ำหน้าตาคล้ายๆกุ้งตัวเล็กๆ..หากินอยู่หน้าผิวดินในทะเล..ในช่วงมรสุมลมจะพัดพาเข้ามาใกล้ฝั่งชาวบ้านจึงไป"รุนเคย"เพื่อเอามาทำกะปิครับ..
เครื่องมือที่ใช้จับสัตว์น้ำประเภทนี้เป็นตาข่ายไนล่อนตาถี่เท่าๆมุ้งลวด..มัดขอบติดไว้กับไม้รวกสองอันที่ยาวราวสองเมตร..โดยปลายของตาข่ายเย็บม้วนไว้เป็นถุงยาวๆเพื่อใส่เคยที่รุนมาได้..
ส่วนปลายไม้รวกนั้นก็จะใช้กาบของลูกมะพร้าวมาติดเอาไว้..เพื่อเวลาที่เดินรุนไปปลายไม้รวกจะได้ไม่ปักจมดินทราย..เพื่อทำให้ตาข่ายเคลื่อนผ่านใกล้ๆผิวหน้าดินในทะเลไปได้..
...ผมเองก็พึ่งเห็นอาชีพและวิธีการแบบนี้เป็นครั้งแรกครับ..นี่ยังโชคดีที่มิเชลไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้..ไม่งั้นผมคงใบ้รัปทานแน่ๆ...อิๆ
กลับมาบ้านนั่งทำรูปนี่แล้วถึงไปถามกูเกิ้ลจึงได้ทราบว่าชาวประมงทางภาคตะวันออกเรียกเครื่องมือนี้ว่า"ชิบ"..และนี่คงเป็นที่มาของคำว่า"ชิบหาย"เพราะตอนรุนๆไปแล้วทำหลุดมือจมน้ำมองไม่เห็น..ฮ่าๆๆ
..นี่ไม่ใช่คำหยาบว่า"ฉิบหาย"นะ..เพราะคำนี้หมายถึงความพินาศวอดวายครับ..อิๆ

[..วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจครับ..ออกสีส้มๆมาแป็บนึงแล้วก็หายไป..ไม่มีทั้งไข่ไม่มีทั้งแดงจมไปกับหลังม่านเมฆหมด..]

..วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจครับ..ออกสีส้มๆมาแป็บนึงแล้วก็หายไป..ไม่มีทั้งไข่ไม่มีทั้งแดงจมไปกับหลังม่านเมฆหมด..

[..แต่ชาวคณะก็อยู่ถ่ายจนหมดแสงนั่นแหละ..ผมกดใบสุดท้ายนี่ตอน 18.40 น.แล้วรีบเผ่นเพราะยุงเริ่มมากันละ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..แต่ชาวคณะก็อยู่ถ่ายจนหมดแสงนั่นแหละ..ผมกดใบสุดท้ายนี่ตอน 18.40 น.แล้วรีบเผ่นเพราะยุงเริ่มมากันละ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..