ต่อไป »

เนื่องจาก วันสงกรานต์ โรงเรียนต่างๆ รวมถึงสถาบันติวเตอร์ทั้งหลาย ต่างก้พากันหยุดสอน  เด็กๆจึงมีเวลาว่าง  ก็มาเร้าหลือ ให้พาเที่ยว

จัดไปสิครับ รออะไร  คิดแล้วก็กะเอาที่ใกล้ๆบ้านก็แล้วกัน ทะเลชลบุรี-ระยองสิครับ แต่การที่มาบอกเอาใกล้อย่างนี้ จึงหาที่พักลำบาก  ในที่สุด เราก็ได้บ้านโฮมสเตย์ของนาวิกโยธินหลังหนึ่งที่พักได้ประมาณ 10 คน ในราคา 4500 บาท แต่พวกเราไปกัน 15 คน จึงต้องแยกไปพักอีกแห่งหนึ่งไม่ไกลกันนัก

พวกเรานัดเจอกัน 3 ครอบครัว ที่หาดบางสเหร่ เวลา 10.00น.  ใครไปถึงก่อนให้รอกันที่นี่  ผมไปถึงชายหาด เห็นเค้ากำลังเล่นร่มบินกัน เลยลงกดมาด้วยกล้องโทรศัพท์ครับ

หลังจากที่พบหน้าค่าตากันครบ  ก็ไปลุยสวนอาหารทะเลที่ร้านดังแห่งหนึ่ง แถวๆนั้น (อย่าบอกเลยว่าชื่อร้านอะไร ไม่ได้ค่าโฆษณา) จากนั้นก็เช็กอินเอากระเป๋าเข้าที่พัก แล้วเลยไปลงเรือที่ชายหาด

ไปถึงชายทะเลเอาสักบ่าย 2 โมง เรือสปรีสโบทที่จองไว้ มารอเราอยู่แล้ว  แต่สมาชิกของเราบางครอบครัวยังไม่มา จึงยังต้องรอต่อไป (ไปกันเยอะทีไร มันก็เป็นอย่างนี้แหละ) กว่าจะได้จรลีออกจากท่าก็ปาเข้าไปบ่าย 2 1/2 เข้าไปแล้ว

ถึงแม้ว่าวันนี้ จะมีประกาศจากกรมอุตลุดว่าจะมีพายุเข้า  แต่ที่ไหนได้  ฟ้าที่อ.สัต ห. ี.บ. วันนี้ใสปิ๊งได้ใจเลย  แต่เรื่องร้อน คงไม่ต้องพูดถึง (ไอ้ที่พิมพ์ภาษาแปลกๆนั่นคือ ระบบมันกลับว่าจะเป็นคำหยาบ มันเลยไม่ให้พิมพ์ครับ)

เรือสปรีสโบทที่เราเช่าเหมาลำมา 2 ลำ ในราคาลำล่ะ 4500 บาท นั่งได้ 8 คน เราจึงต้องใช้ 2 ลำ

จุดแรกที่เรือพาเรามาชม คือทะเลแหวก  เป็นสันหินกรวดที่เวลาที่น้ำลง สันดอนหินจะโผล่พ้นน้ำขึ้นมา สามารถลงไปเดินเล่นได้  และบังเอิญช่วงที่เรามาถึง เป็นเวลาที่น้ำลงเต็มที่พอดี  พวกเราเลยได้ลงไปเดินเล่นถ่ายรูปกันสบายๆ

นางแบบประจำทริป

จากนั้น เรือก็พาพวกเรามายังหน้าเกาะเลา เพื่อดำน้ำชมปะการัง  ซึ่งทางเรือมีอุปกรณ์ดำน้ำแบบ สน๊อกเกิ้ลให้อยู่แล้ว

เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายต่อปะการัง  เรือจึงจอด ทอดสมอห่างจากจุดปะการังพอควร  เด็กๆเฮโลกันโดดลงทะเล  และทางเจ้าหน้าที่เรือก็ลงตามไป  เรียกเด็กๆให้ว่ายน้ำเข้าไปที่จุดที่ทางเจ้าหน้าที่เล็งไว้  แล้วบอกให้เข้าไปทีล่ะคน

ที่แท้.... ทางเรือ เตรียมกล้องถ่ายภาพใต้น้ำมาด้วย และเรียกให้เข้าไปถ่ายภาพใต้น้ำคู่กับปลานีโม่และดอกไม้ทะเลตรงจุดนั้นนั่นเอง

ผมเองก็ตระเตรียมกล้องสำหรับถ่ายใต้น้ำไปด้วย  จึงประกอบเข้ากับเครสกันน้ำ แล้วเอามันกระโดดตามลงไป  พอรู้ว่าจุดที่เค้าเอาเด็กๆไปถ่ายนั่น มีปลานีโม่กับดอกไม้ทะเล  ผมจึงว่ายตามเข้าไปถ่ายบ้าง

แต่ให้ไอ้โรบินมันตายเถอะ

การที่เราไม่คุ้นเคยกับการถ่ายภาพใต้น้ำอย่างนี้  ประกอบกับวันนี้  น้ำทะเลลงต่ำมาก  จึงทำให้ระดับของดอกไม้ทะเลห่างจากผิวน้ำไม่มากนัก  เมื่อผมดำน้ำลงไปถ่ายมัน ตัวผมจึงยังเรี่ยๆอยู่ผิวน้ำที่มันมีคลื่น  มือที่จับกล้องมันจึงประคองกล้องให้นิ่งได้ยากชะมัด

ภาพที่ได้เลย จัดเฟรมไม่ได้ซะที หลุดเฟรม หลุดโฟกัสตลอด  ถ่ายไม่ได้อย่างใจนึก เลยต้องใช้วิธี กดมาเยอะๆ  แล้วค่อยมาเลือกเอาทีหลัง 555

ที่หน้าเกาะเลา มีปะการังให้ชมอยู่พอประมาณ  ไม่กว้างมาก  แต่ก็พอได้อาศัย

แต่วันที่ผมไป น้ำทะเลลงมาก จึงทำให้น้ำตื้น ข้อดีคือ แสงลงถึงพื้นมาก ทำให้เราเห็นภาพใต้น้ำชัดเจนดี  แต่ข้อเสียคือ การที่น้ำตื้น คลื่นก็ไปซัดเอาฝุ่นในใต้น้ำปะปนเข้ากับน้ำทะเล จึงมีอาการขุ่นนิดๆ  และที่สำคัญ เมื่อน้ำตื้น เวลาที่เราว่ายเข้าไปชมปะการังบางจุด ตัวของเราก็จะชนเข้ากับปะการัง เลยโดนปะการังบาดเข้าให้หลายคน  แถมในซอกปะการัง มีหอบเม่นทะเล ที่เปรียบเสมือนทุ่นระเบิดใต้น้ำ คอยพิฆาตเราเต็มไปหมดเลยครับ  เมื่อน้ำตื้น จึงดูหวาดเสียวเหลือกำลัง  ผมว่ายวนๆ ถ่าย VDO ไปเพียงรอบเดียวก็ต้องยอมแพ้ครับ  กลัวโดนเข้าไปแล้วจะเที่ยวต่อไม่สนุกครับ

ถึงแม้ว่า  เจ้ากล้องยี่ห้อ  SJ CAM รุ่น SJ4000  มันจะให้ภาพที่ไม่ค่อยคมชัดสักเท่าไรนัก  แถมสีก็ไม่ค่อยสวย  แต่การที่มันแถมเครสกันน้ำมาให้ด้วย  มันก็ช่วยเพิ่มความสนุกสนานในการเที่ยวได้ดีทีเดียวครับ

เอาเถอะน่า...... จะเอาอะไรกะมันนัก  เค้าให้มาใช้ฟรีๆ  ให้มาเทสฟรีๆ  จะบ่นอะไรนักหนา....

ทางเรือ  เรียกพวกเราขึ้นเรือราว 5 โมงเย็น  ทีแรก เข้าใจว่า เรือคงจะพาเราไปเที่ยวจุดอื่นๆ  ที่ไหนได้ เรือบอกว่า ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เดี๋ยวจะกลับเข้าฝั่งลำบาก  จึงต้องพากลับฝั่ง

สรุปว่า เพราะพวกเรามาช้าเอง เรือจึงพาไปเที่ยวได้ไม่ครบ  

ขณะวิ่งกลับฝั่งมาได้ไม่ถึงกิโลมั้ง  เรือลำที่ผมนั่งดันเครื่องดับไปดื้อๆซะนี่  อ้าว.....  ติดเกาะซะล่ะมั้ง คืนนี้

คนขับดูไปดูมาก็บ่นว่า น้ำมันคงหมด  แต่ก็งงๆ ว่ามันหมดได้ไง ก็เพิ่งเติมไป 30 ลิตร เมื่อเช้า

สุดท้าย ว. ไปขอน้ำมันสำรองจากเพื่อนมาเติมเข้าไป

แต่พอสตาร์ท มันก็ยังไม่ติดอีกอยู่ดี  จึงเรียกให้เด็กเรืออีกคนไปช่วยกดลูกยางปั๊มน้ำมันช่วย

พอเจ้าหมอนั่นไปกดลูกยางเข้าเท่านั้น  น้ำมันพุ่งปี๊ดใส่หน้าเข้าจังเบอร์  หลับหูหลับตาร้องเรียกหาน้ำสะอาดไปล้างตา

โวยวายว่า ตาบอดแล้วมั้ง  งานเข้า......

หลังจากทีล้างหน้าล้างตาแล้ว คนขับเรือจึงเข้ามาดูก็พบว่า ท่อส่งน้ำมันเข้าเครื่องยนต์มันรั่ง

จึงเป็นเหตุให้เครื่องดับ  จึงทำการตัด-ต่อท่อน้ำมัน ช่วงที่แตก รั่วออกก่อน และสุดท้าย เราก็ถึงฝั่งอย่างปลอดภัย

โปรมแกรมที่ตั้งไว้  พรุ่งนี้เช้า เราจะไปเที่ยวเกาะขาม

แต่ทางเรือบอกว่า พรุ่งนี้ อย่าไปเลยครับ  ช่วงสงกรานต์ คนเยอะมาก  ไปแล้วอาจจะไม่ได้เห็นอะไรเลย นอกจากหัวคน  อย่างวันนี้ ที่พามาที่นี่ เพราะที่นี่ ยังไม่ค่อยมีใครรู้จักมากนัก  ยังพอทน

เมื่อพวกเรากลับขึ้นฝั่ง เข้าบ้านอาบน้ำ แล้วก็ไปฉลองมื้อเย็นกันเต็มคาบ  แล้วผมก็บอกว่าต้องเปลี่ยนโปรแกรมวันพรุ่งนี้ จากเกาะขาม เราจะไปเที่ยวชมดอกลินลี่ ดอกทิวลิป ที่สวยพระเทพ ระยองกัน

จากนั้นก็จะไปไหว้พระหลวงปู่ทิม ที่วัดระหารไร่ ต่อด้วย วิหารเซียน และจบทริปที่เขาชีจรรย์

เช้า พวกเราเช็กเอาท์ออกจากที่พัก  แล้วขับดิ่งไปที่สวนพระเทพ  เราถึงราวๆ 9 โมงเช้า  อุแม่จ้าว.....  คนเยอะยังกะอะไรดี

เจ้าหน้าที่โบกรถเราให้ไปจอดด้านนอกสวนที่จัดเป็นที่จอดรถให้  ใจนึกเป็นห่วง สว. สองคน ในคณะ ว่าจะเดินไหวไหม  เพราะที่จอดรถมันห่างออกไปอีกพอควร

แต่พอลงรถ ทางสวนจัดให้มีรถรับ-ส่ง ไม่ต้องเดิน  แต่ต้องต่อคิวยาวเหยียด

ผมเลยตัดสินใจ เดินเอาก็แล้วกัน ปล่อยให้ สว. เค้านั่งรถไป

ไปถึงหน้างาน  ก็มีเจ้าหน้าที่ประกาศโทรโข่งว่า ใครที่มีอายุเกิน 60 ปี เข้าชมฟรี  ส่วนใครที่อายุไม่ถึง ต้องซื้อตั๋วเข้าชม ในราคารอบล่ะ 40 บาท เข้าชมได้ 15 นาที  ส่วนใครที่อยากอยู่ต่อ ก็ซื้อบัตรเข้าชม 2 รอบเลยก็ได้  ฮ่าๆๆ มีงี้ด้วย

ตามความเข้าใจแต่แรกที่ผมคิดเอาเองว่า  ทางผู้จัดงาน คงไปนำเอาดอกไม้เมืองหนาว ที่ปลูกบนดอยในภาคเหนือมาจัดสวนให้เราชมที่ระยอง  และคงต้องทำการติดแอร์ เพื่อลดอุณหภูมิให้กับดอกไม้กันยกใหญ่  เพราะที่นี่ ร้องตับแทบสุก

ดอกทิวลิปที่ไหนมันจะอยู่ได้ ถ้าไม่มีแอร์

แต่แล้ว พอเข้าไปแล้ว ถึงทราบว่า.......
ทุ่งดอกทิวลิป ในงานไม้ดอกเมืองหนาว ที่สวนพระเทพ ระยอง ที่ทาง ปตท. ทำการทดลองปลูกโดยใช้เทคโนโลยีจากการแยกก๊าซ LNG แล้วได้ความเย็นมาใช้ในการปลูกพืชเมืองหนาวอย่างได้ผลจริง

ราคาเข้าชมรอบล่ะ 40 บาท กับ 15 นาที ตดยังไม่ทันหายเหม็นก็โดนไล่ออกมาแล้วครับ เพราะผู้เข้าชม เยอะจริงๆ ถ้าไม่ทำรอบแบบนี้ เห็นที โดมชั่วคราวคงได้พังลงมาแน่ๆครับ

พอออกจากสวน เราก็มุ่งหน้าไปวัดระหารไร่  แต่ตอนที่เราไปถึง มันก็ราวๆเที่ยงวันเข้าไปแล้ว  ก็ร้อนขนาดผีไม่กล้าเข้าวัดกันเลยเชียว

ไหว้พระเสร็จ หาอะไรรองท้องกันในวัดนั่นแหละ  คนก็เยอะ ร้อนก็ร้อน

พอออกจากวัดมา คุณนายอยากซื้อทุเรียนกลับบ้าน  เอ้า ซื้อก็ซื้อ  ได้กันไปครอบครัวล่ะ 3-4 ลูก  แต่ คุณนายผม แกเล่นมาซะ 10 ลูก  แล้วนี่ตรู จะเอามันวางตรงไหนของรถฟ๊ะเนี่ย......

กว่าจะเสร็จจากซื้อทุเรียน แล้วขยับรถมาถึงวิหารเซียนก็บ่ายคล้อยไปเยอะแล้วครับ

พระพุทธรูปหินอ่อนในวิหารเซียน สไตล์มหายาน