ต่อไป »

Mù Cang Chải,

บริเวณบ้านลุงแสง จะวางระเกะระกะ เต็มไปด้วยเครื่องจักสานนานาชนิด แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว น่าจะเป็นอุปกรณ์การหาปลาซะมากกว่าอย่างอื่นๆ

มุมการทำงานก็ลานบ้าน ข้างบ้านนั่นแหละ ส่วนในบ้านไม่ค่อยได้ใช้ เพราะมันจะมืดๆหน่อย การทำงานที่ต้องใช้สายตาเยอะจึงไม่ค่อยเหมาะเท่าไรนัก แต่หกาแดดจัด ก็ต้องอพยพไปอาศัยข้างบ้านหรือชานบ้าน เพื่อเอาเงาบ้านบังแดด

เข้าบ้านมาผมก็เห็นไก่โต้ง (ในภาพ) ที่มีขาทั้งสองข้างใหญ่กว่าไก่โดยทั่วๆไป นึกในใจว่า สงสัยเจ้าไก่ตัวนั้นคงเป็นโรคเท้าช้างไก่กระมัง แต่พอเดินไปอีกนิด ก็เจออีก 2 ตัว ที่ขาใหญ่ๆเหมือนกันเลย เริ่มงงว่ามันเป็นโรคติดต่อกันด้วยหรือ?
กลับมาบ้านแล้วถึงไปเห็นข่าวว่า ที่เวียตนามกำลังฮิต เลี้ยงไก่พันธุ์นี้กัน และมีนโยบายส่งเสริมให้เป็นไก่พันธุ์พิเศษของเวียตนาม แหม..... ลุงแสงนี่ทันสมัยไม่เบาเลยนะนี่

Mù Cang Chải,

วันที่เราไปถึง แม้ว่าจะมีข่าวพายุมังคุดอยู่บ้าง แต่มันไปอาละวาดอยู่ที่ฮ่องกง หางๆมันอาจสะบัดมาถึงภาคเหนือของเวียตนามอยู่บ้าง แต่วันนี้ ที่นี่ แดดอย่างแรงเลยครับ แถมพวกเรามาถึงเอาเที่ยงวันพอดีอีก แดดก็เลยยิ่งแรงไปกันใหญ่ คนทำเครื่องจักสานร้องหรือเปล่าไม่รู้ แต่พวกผม ร้อนแน่ๆ ถ่ายไป เหงื่อหยดติ๋งๆไปครับ

Mù Cang Chải,

ที่จริง หากพวกเรารอแสงบ่ายจัดๆ น่าจะดีกว่า แต่.... พวกเรารอไม่ได้ครับ เพราะเรามีกำหนดต้องไปให้ทันขึ้นเครื่องบินกลับไปช่วงเย็นวันนี้ และจากที่นี่ไปถึงสนามบินในเมืองฮานอยก็ยังต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงอยู่ ฉะนั้น หากรอให้แสงบ่าย เราอาจพลาดไปไม่ทันก็ได้

เอาว๊ะ เที่ยงก็เที่ยง ถ่ายมันแสงเที่ยงๆนี่แหละว๊ะ

Mù Cang Chải,

วันนั้น ที่พวกเราถ่ายภาพกัน ก็เห็นมีเพียง อาม่า 3 ท่าน ที่มาสานเครื่องจักสานเป็นแบบให้ถ่าย ไม่มีลูกหลานเหลนโหลนคนไหนอีก ก็ไม่ทราบว่า คุณเหน่งไปตกลงขอแบบ 3 คนนี้เท่านั้น หรือว่า จริงๆแล้ว เค้าก็มีทำงานกันเพียงเท่านั้

หากมีทำงานกันเพียงเท่านี้ล่ะก้อ.... น่าเสียดายวิชาความรู้ และฝีมือมากครับ เพราะดูจาดอายุอานามของทั้ง 4 ท่าน (รวามอากงแสงด้วย) น่าจะเกิน 60 ปีแล้วทุกคน จะอยู่ทำงานได้อีกซักกี่ปีกัน หากไม่มีทายาทสืบอาชีพต่อ ก็มีหวังจบกันอย่างน่าเสียดาย

แต่ก็อีกนั่นแหละครับ ในยุคโลกภิวัฒน์ สิ่งเทียมประดิษฐ์จากพลาสติกมันมีเยอะเหลือเกิน ต่อไป เครื่องจักสานอาจจะไม่ค่อยมีคนใช้กัน เช่น เมื่อก่อน ฝาชี ที่ใช้ครอบกับข้าวกันแมลงวันตอม เดี๋ยวนี้ ก็มีเป็นพลาสติกแทนนานแล้ว แม้ว่ามันจะดูโลว์คราสไม่หรูหราก็ตาม แต่...ราคาถูกกว่า ทำความสะอาดได้ง่ายกว่า

Mù Cang Chải,

แต่แบบทั้ง 3 ท่านนี่ ต้องบอกเลยว่า นี่มันรุ่นลายครามเลยเชียว แตกลายงาแล้วด้วย อิๆๆ

Mù Cang Chải,

สายตาของอาม่า แม้ว่าจะดูว่าแกสูงวัย แต่จิตแกนิ่งและใสดั่งสายน้ำในแก้วที่วางบนโต๊ะ มือและนิ้วยังมั่นคงและรวดเร็วจากประสพการณ์ที่ช่ำชองและคร่ำหวอด เมื่อจิตนิ่งเป็นสมาธิที่ไม่วอกแวก ประสานกับมือและนิ้วที่ชำนาญ ก็ก่อเกิดเป็นผลงานที่ละเอียดและงดงามอย่างลงตัว

Mù Cang Chải,

บรมครู ทั้ง 3 ท่าน ข้าน้อย ขอคาราวะจากใจ
และน่าเสียดายมากๆ หากท่านจะไม่มีทายาทสืบสานวิชาจากท่านต่อๆไป

จบจากถ่ายเครื่องจักสานบ้านลุงแสงแล้ว พวกเราก็ห้อแนบกลับฮานอย
รถมาส่งพวกเราที่สนามบิน แล้วโบกมือลาจากไป
พวกเราก็เช็กอินรอขึ้นเครื่องกลับเมืองไทย
เพราะทุกคนยังมี รักรออยู่ ครับ
เอวัง

...เครื่องจักสานไม้ไผ่นี่ทำเป็นอุตสาหกรรมเลยนะครับ...

...เครื่องจักสานไม้ไผ่นี่ทำเป็นอุตสาหกรรมเลยนะครับ...

ครับ อุตฯในครัวเรือนครับ  ทำกันในครอบครัว