ต่อไป »

Mù Cang Chải,

จากตรงจุดชมวิวเรือรบหลวง หากเรามองข้ามเขาไปอีกฝั่งหนึ่ง ตรงนั้นก็เป็นจุดชมวิวยอดนิยมอีกแห่งหนึ่ง ที่แอบเรียกกันว่า จุดชมวิวฟิชอาย เพราะมีนาที่ทำโค้งๆ ถ่ายด้วยเลนส์อะไร มันก็จะโค้งๆกลมๆ คล้ายๆถ่ายด้วยเลนส์ฟิชอายนั่นเอง แต่มองจากมุมมองทางนี้ไป จะเห็นแตกต่างกันราวฟ้ากับดินเชียวครับ เราจะไม่เห็นนา ฟิชอายกันเลย (ที่จริงเห็น แต่มันไม่โค้ง) และหากมองสูงขึ้นไป ก็จะเห็นรีสอร์ตที่กำลังก่อสร้างอยู่บนยอดเขาที่ว่านั่นแหละครับ เส้นต้องใหญ่โตมโหฬาร ถึงทำได้ครับ

เมื่อถ่ายตรงนี้แล้ว แสงสุดท้ายก็อำลาจากไป ผมจึงขี่รถกลับบ้านพักคนเดียว ขับผ่านทางขึ้นไปลานฮ.เส้นใหม่ ก็เกิดอาการสองจิตสองใจขึ้นอีกว่า เราจะขับขึ้นไปใหม่ทางนี้ดีมั๊ย ไปสมทบกับพวกเราที่ยังอยู่ข้างบน เพราะเส้นทางที่เทปูนใหม่อย่างนี้ ต่อให้ชันแค่ไหน ก็ไม่น่าจะขึ้นยากนัก แต่อีกใจก็เบื่อๆ เพราะขึ้นไปถึงข้างบนแล้ว พวกเค้าก็ไต่คันนาลงไปในหุบเขา เราก็ตามพวกเค้าไม่ได้อยู่ดี ในที่สุดก็แจวกลับที่พักดีกว่า

คืนนั้น เรามีนัดกินข้าวเย็นกันตอน 3 ทุ่ม แต่ผมรอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ จนสี่ทุ่มกว่าแล้วก็ยังไม่มีใครมา หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย นึกอยากจะออกไปหาร้านอาหารกินเองซะให้ได้ แต่ติดตรงที่ว่า ทางทีมงานได้สั่งอาหารที่ร้านเอาไว้แล้ว เอ้า... ก็ทนหิวรอกันต่อไปครับ

Mù Cang Chải,

คอมฯผม เจ้า SSD มันเดี้ยงอย่างไม่ทันตั้งตัว เลยทำให้ผมต้องวุ่นวายไป 2-3 วัน ต้องเชิญน้าเบนซ์มาช่วยแก้ไขให้เครื่องใช้ได้ชั่วคราวก่อน และส่งเจ้า SSD ตัวนั้นไปเคลม ทางร้านแจ้งว่าคงต้องใช้เวลาเคลมราวๆ 1 เดือน เลยต้องยอมเอา SSD ลูกเก่ามาใช้ชั่วคราก่อนครับ ทำให้ห่างหายไปจากเฟส 2-3 วัน

วันนี้ หลังจากคอมฯทำงานได้ เลยเอาภาพมาลงต่อเพิ่มเติมอีกหน่อยครับ

เช้าวันรุ่งขึ้น คุณเหน่งบอกจะพาไปชมวิวอีกแห่งหนึ่ง หนทางเข้าไปก็ลำบากพอดู ผมเลยแหยงๆ ขอตามไปดูก่อน หากไปไม่ไหวก็คงต้องยอม เพราะรถคันที่ผมเช่ามามันเก่าและเครื่องค่อนข้างหลวม จึงไม่ค่อยมีแรง หากขับขี่ในพื้นราบปรกติก็ไม่มีปัญหา แต่พอต้องขึ้นเขาชันๆ มันจะไม่ยอมท่าเดียวครับ

ผมขับตามคุณเหน่งไปตั้งแต่ก่อนฟ้าสาง พวกเราไต่เขามาตามเส้นทางที่เทปูนซิเมนต์แล้ว แต่ก็มีบางช่วงที่ปูนแตกเป็นหลุมเป็นบ่อบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา จนกระทั่ง คุณเหน่งจะพาแยกเข้าเส้นทางมหาโหดอีกครั้ง ผมไปยืนเหล่ๆดู เห็นทีว่าจะไปไม่รอด ผมจึงขอบาย ปล่อยให้พวกใจถึงๆเข้าไปกัน ส่วนผมก็หามุมถ่ายแถวๆนั้น

พอฟ้าเริ่มสาง ผมก็เก็บภาพนี้เลยครับ

Mù Cang Chải,


เช้าวันนี้ มีหมอกค่อนข้างหนา จึงทำให้การถ่ายภาพเป็นไปด้วยความยากลำบากขึ้น เพราะมีหมอกหนามาทำให้ภาพไม่ค่อยใส เคลียร์ เท่าที่ควร และแสงเองก็ผลุบๆโผล่ๆ ต้องชิงจังหวะกับหมอกยามเช้าครับ

Mù Cang Chải,


ผมขยับเปลี่ยนมุมบ้าง แต่ปัญหาเรื่องหมอกก็ยังคงเดิม ผมจึงถ่ายๆ หยุดๆ รอแสงบ้าง ไปนั่งกินผลไม้บ้าง จนยิ่งสาย แสงยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ผมจึงขี่รรถกลับที่พัก

ก่อนเข้าที่พัก ผมก็แวะตลาดหาอะไรรองท้องซะก่อน ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่า ขนมเบื้องญวนนั่นแหละครับ

พอเข้าที่พักได้ ผมก็เปลี่ยนเลนส์ 100-400mm + ท่อมาโคร จากนั้นก็ไปส่องเจ้าเต่าและผีเสื้อที่บินกันชุลมุนที่หลังบ้านนั่นเองครับ

และหลังจากที่พรรคพวกกลับมาแล้วนัดกันไปกินข้าวเที่ยง ระหว่างรออาหาร เพื่อนร่วมก๊วนก็เล่าว่าน้าหมูไปเกิดเอ็กซ์ซิเดนขึ้นเล็กน้อย ระหว่างทางมหาโหดนั่น แต่ก็กลับมาอย่างปลอดภัยดี ผมจึงถอนใจโล่งอก

ก็... อย่างที่บอกครับ ว่าพอสายหน่อย แสงบนดอยไม่ดี ผมเลยแจวกลับที่พัก มาเล่นกับบรรดาแมลง ผี ที่หลังบ้านพักดีกว่า

พอไปดูเช้านี้ เจอพวกเต่านี่มันไปแอบอยู่หลังใบไม้เป็นโขยงเลยครับ

ทีแรกก็เล่นมันด้วยแสงธรรมชาติ แต่ถ่ายยังไงมันก็คุมแสง คุมฉากหลัง ได้ยาก ในที่สุดก็ต้องไปเอาแฟลชมาต่อพ่วงเข้าไปอีกตัวจนได้ เฮ่อ.... ค่อยยังดูดีขึ้นมาหน่อย

เจ้าผีตัวนี้ ตัวเล็กๆ ตัวยาวราว 1 เซ็นติเมตร น่าจะมีชื่อว่า ผีเสื้อ "หนอนผักขม" หรือเปล่า ไม่แน่ใจครับ

และนี่..... พระเอกของรายการ เจ้า แพนซีฟ้า สวยมาก......
เมื่อวานถ่ายไปทีแล้ว มาวันนี้ แกก็มาเป็นดาราหน้ากล้องให้อีก

ส่วนเจ้านี่ก็อยู่ในตระกูลแพนซีเหมือนกัน "ผีเสื้อ แพนซีมยุรา" ตัวแรกปีกยังค่อนข้างสมบูรณ์ แต่ตัวหลังนั่น ปีกเริ่มแตก รุ่ย แล้วอันแสดงถึงอายุขัยของมันแล้วว่า แก่..... ที่จริงมีอีก 2-3 ตัว แต่ไม่ถ่ายมันมาเพราะอายุขัยของมันคงจะหมดสิ้นในวันนั้นแล้ว ปีกงี้ ดูไม่ได้เลยครับ

เจ้าผีตัวนี้ สีสวยมาก ชื่อว่า ผีเสื้อหนอนกาฝากใต้ปีกแดง

เจ้าผีตัวนี้ ไม่ได้สวยเด่นอะไรหรอกครับ แถมผมไม่รู้จักมันด้วยว่ามันมีชื่อเสียงเรียงนามว่ากระไร แต่มันดันมาเกาะเอาตรงที่ฉากหลังเป็นร่มเงาของบ้านพักพอดี เลยทำให้ได้ฉากหลังมืดลง แต่ตัวมันเองก็ดำซะอีก เลยไม่ค่อยเด่นเท่าไรนัก กลายเป็นดอกไม้ที่มันเกาะซะอีก ที่เด่นกว่า

บ่ายแล้ว มาชมกันต่อครับ แมลงปอสีทอง  มันเป็น อาซ๊อ ของเจ้าป้อมปีกทองครับ

และตัวนี้ครับ เจ้าป้อมปีกทอง
ที่หลังบ้านพักบินกันว่อนเลย แต่เจ้ากรรมแท้ ถ่ายแล้วดันไม่เช็กให้ดี คิดว่าถ่ายมาชัดแล้ว ที่ไหนได้ กลับมาบ้าน มันดันโฟกัสผิด ไปโฟกัสเอาปีกขวามันซะนี่ แถมดันตั้งแสงมาโอเว่อร์อีกต่างหาก กรรมแท้ๆ น่าตบกระโหลกตัวเองจริงๆ

กลับมาชมผีกันต่อดีกว่าครับ เจ้าแพนซีฟ้า  เวลาที่มันเกาะหุบปีกครับ  ใต้ปีกสวยสู้บนปีกไม่ได้ครับ

มาชมผีเสื้อสวยสุดยอดอีกตัวของที่นี่ ตัวนี้ครับ เห็นแค่หลังมันก็งั้นๆแหละ ต้องดูลวดลายที่ใต้ปีกของมันครับ
เห็นมันตอนขณะที่กำลังถ่าย ผมก็ค่อนข้างแน่ใจว่ามันคือ "ผีเสื้อจ่ากระบอง"
แต่พอกลับมาเช็กรายละเอียดอีกที ลวดลายที่ใต้ปีกมันก็ดูเพี้ยนๆชอบกล พอเอาไปเทียบเคียงกับเจ้า "กะลาสีธรรมดา" ลายที่ใต้ปีกมันก็ไม่เหมือนอีก ก็เลยเริ่มงงๆ ว่ามันคือตัวไหนกันแน่ หรือว่ามันเป็นพันธุ์เฉพาะถิ่นของเวียตนามตอนเหนือเค้า ใครรู้ช่วยเล่าแจ้งแถลงไขทีครับ

ท่ามันเยอะจริงๆ เจ้าตัวนี้