ต่อไป »

[ครับ..วันที่ 1/6/2014 ไม่มีโปรแกรมถ่ายนก..เพราะไปเดินซื้อของที่ KLCC(กัวลาลัมเปอร์ซิตี้เซนเตอร์...ก็เจ้าตึกแฝดนั่นแหละ)ผมได้หนังสือนก"เบริ์ดออฟบอร์เนียว"มาเล่มนึง...ราคาคิดเป็นเงินไทยราว 1200 บาทครับ..หลังจากนั้นตอนเย็นก็เป็นงานเลี้ยงรับรอง(อีกแล้ว)กลับเข้าโรงแรมนอนตอนสี่ทุ่ม..ตีสามอีริคมารับไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องไปเมือง TAWAU ซึ่งอยู่ในรัฐ SABAH บนเกาะ BORNEOเป็นเมืองชายแดนชายทะเลครับ..อยู่ใกล้รอยต่อระหว่างมาเลย์-ฟิลิปปิน-อินโด..บินสองชั่วโมงครึ่ง..เพราะระยะทางไกลกว่ากรุงเทพ-กัวลาซะอีก]

ครับ..วันที่ 1/6/2014 ไม่มีโปรแกรมถ่ายนก..เพราะไปเดินซื้อของที่ KLCC(กัวลาลัมเปอร์ซิตี้เซนเตอร์...ก็เจ้าตึกแฝดนั่นแหละ)
ผมได้หนังสือนก"เบริ์ดออฟบอร์เนียว"มาเล่มนึง...ราคาคิดเป็นเงินไทยราว 1200 บาทครับ..หลังจากนั้นตอนเย็นก็เป็นงานเลี้ยงรับรอง(อีกแล้ว)
กลับเข้าโรงแรมนอนตอนสี่ทุ่ม..ตีสามอีริคมารับไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องไปเมือง TAWAU ซึ่งอยู่ในรัฐ SABAH บนเกาะ BORNEO
เป็นเมืองชายแดนชายทะเลครับ..อยู่ใกล้รอยต่อระหว่างมาเลย์-ฟิลิปปิน-อินโด..บินสองชั่วโมงครึ่ง..เพราะระยะทางไกลกว่ากรุงเทพ-กัวลาซะอีก

[เมื่อถึงแล้วขนของเข้าโรงแรมที่พัก...เสร็จแล้วอีริคไปเอารถของลุงเค้าซึ๋งเปิดภัตตาคารอยู่ที่นี่มาใช้..เมื่อขับรถไปยังจุดถ่ายซึ่งห่างจากตัวเมืองราวๆสี่สิบกิโล...ยังต้องเดินเท้าเข้าป่าลึกอีกสองกิโลเมตร...พร้อมด้วยสัมภาระอันหนักอึ้งท่ามกลางดงทากและเมฆฝนที่ตั้งเค้ามาเป็นระยะให้หวาดเสียวเล่น...]

เมื่อถึงแล้วขนของเข้าโรงแรมที่พัก...เสร็จแล้วอีริคไปเอารถของลุงเค้าซึ๋งเปิดภัตตาคารอยู่ที่นี่มาใช้..
เมื่อขับรถไปยังจุดถ่ายซึ่งห่างจากตัวเมืองราวๆสี่สิบกิโล...ยังต้องเดินเท้าเข้าป่าลึกอีกสองกิโลเมตร...พร้อมด้วยสัมภาระอันหนักอึ้ง
ท่ามกลางดงทากและเมฆฝนที่ตั้งเค้ามาเป็นระยะให้หวาดเสียวเล่น...

[เฮ้อออ...ชีวิต..ทำไมต้องลำบากลำบนตะเกียกตะกายมาถ่ายนกถึงที่นี่หว่า...ก็เพราะที่อื่นๆบนผืนโลกนี้ไม่มีเจ้านี่ครับ...เค้ามีเฉพาะบนเกาะบอร์เนียวนี่แหละแต้วแล้วหัวสีน้ำเงิน..Blue-headed Pitta. เพศผู้ครับ]

เฮ้อออ...ชีวิต..ทำไมต้องลำบากลำบนตะเกียกตะกายมาถ่ายนกถึงที่นี่หว่า...
ก็เพราะที่อื่นๆบนผืนโลกนี้ไม่มีเจ้านี่ครับ...เค้ามีเฉพาะบนเกาะบอร์เนียวนี่แหละ
แต้วแล้วหัวสีน้ำเงิน..Blue-headed  Pitta. เพศผู้ครับ

[เพศเมียได้แค่เห็นแต่ไม่ยอมเข้าหมาย...เฉพาะช่วงนี้ที่เค้าทำรังเลี้ยงลูกครับ..ที่จะมีโอกาสได้ถ่ายเค้าวันแรกเค้าขึ้นขอนมาแค่สองนาที...เลยต้องเข้าไปอีกวัน...วันที่สองนี้นานหน่อย..ราวๆสิบนาที]

เพศเมียได้แค่เห็นแต่ไม่ยอมเข้าหมาย...เฉพาะช่วงนี้ที่เค้าทำรังเลี้ยงลูกครับ..ที่จะมีโอกาสได้ถ่ายเค้า
วันแรกเค้าขึ้นขอนมาแค่สองนาที...เลยต้องเข้าไปอีกวัน...วันที่สองนี้นานหน่อย..ราวๆสิบนาที

[ด้วยสัมภาระที่ต้องขนไปทั้งกล้อง+ขาตั้ง+ไบด์+เก้าอี้+อาหาร+ชุดอุปกรณ์..น้ำหนักรวมแต่ละคนราวๆยี่สิบกว่าโลและต้องเดินขึ้นเขาเข้าป่าราวสองกิโลเมตร...ทำให้วันแรกที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีฝนออกมาถึงรถอาไห่เข่าเดี้ยงเลยครับวันที่สองอาไห่เลยจ้างลูกหาบสองคนช่วยขนเข้าไปให้..เมื่อถึงแล้วสั่งให้ลูกหาบอินโดนั่นออกไปหาข้าวกินที่ที่ทำการอุทยาน..โดยบอกว่าเมื่อเราจะออกจะโทรไปให้เค้าเข้ามารับ..แต่...อนิจจา...เมื่อฝนทำท่าจะตกและเราต้องการรีบออกมา..ปรากฏว่าโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณซะแล้ว(อาจจะเพราะฝน)...อาไห่เลยต้องแบกสัมภาระออกมาเองทั้งๆที่เข่าเดี้ยงนั่นแหละ.ผมเองก็อยากจะช่วย..แต่ของตัวเองก็สาหัสแล้วครับ...จนเราออกมากว่าครึ่งทางแล้วเจ้าอินโดสองคนนั่นถึงได้เดินสวนเข้ามารับของ..เค้ารีบเข้ามาเพราะเห็นแล้วว่าฝนท่าทางจะตก..ลำบากลำบนจริงจริ๊ง...ชีวิตคนถ่ายนกเนี่ย...ฮ่าๆๆ.ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ]

ด้วยสัมภาระที่ต้องขนไปทั้งกล้อง+ขาตั้ง+ไบด์+เก้าอี้+อาหาร+ชุดอุปกรณ์..น้ำหนักรวมแต่ละคนราวๆยี่สิบกว่าโล
และต้องเดินขึ้นเขาเข้าป่าราวสองกิโลเมตร...ทำให้วันแรกที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีฝนออกมาถึงรถอาไห่เข่าเดี้ยงเลยครับ
วันที่สองอาไห่เลยจ้างลูกหาบสองคนช่วยขนเข้าไปให้..เมื่อถึงแล้วสั่งให้ลูกหาบอินโดนั่นออกไปหาข้าวกินที่ที่ทำการอุทยาน..โดยบอกว่าเมื่อเราจะออกจะโทรไปให้เค้าเข้ามารับ..
แต่...อนิจจา...เมื่อฝนทำท่าจะตกและเราต้องการรีบออกมา..ปรากฏว่าโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณซะแล้ว(อาจจะเพราะฝน)...อาไห่เลยต้องแบกสัมภาระออกมาเองทั้งๆที่เข่าเดี้ยงนั่นแหละ.
ผมเองก็อยากจะช่วย..แต่ของตัวเองก็สาหัสแล้วครับ...จนเราออกมากว่าครึ่งทางแล้วเจ้าอินโดสองคนนั่นถึงได้เดินสวนเข้ามารับของ..เค้ารีบเข้ามาเพราะเห็นแล้วว่าฝนท่าทางจะตก
..ลำบากลำบนจริงจริ๊ง...ชีวิตคนถ่ายนกเนี่ย...ฮ่าๆๆ
.ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ

สวยจริง อะไรจริง

[ครับ...แถมไม่ง่าย...เพื่อนๆชาวมาเลย์เองยังต้องกินแห้วกันเป็นแถวเลย..]

สวยจริง อะไรจริง

ครับ...แถมไม่ง่าย...เพื่อนๆชาวมาเลย์เองยังต้องกินแห้วกันเป็นแถวเลย..