ต่อไป »

[..ในขณะที่คณะเราถ่ายกันอยู่แถวนั้นมีฝรั่งคนนึงขับโตโยต้าคัมรี่รุ่นเก่าขึ้นมา.พอเค้าเปิดประตูรถ..อ้าว..นี่คือมิสเตอร์ปีเตอร์ครับ..เป็นคนถ่ายนกชาวสวีเดนอายุราวเจ็ดสิบกว่า..แต่ตัวสูงใหญ่และแข็งแรงจึงดูว่ายังไม่แก่..อาศัยอยู่แถวพระรามเก้าและรู้จักคุ้นเคยกับผมนานแล้ว..คุยกันสักพักแล้วเค้าก็เดินไปหาสามพ่อแม่ลูกที่ปีเตอร์แจ้งผมทีหลังว่าคนลูกเป็นหมอชื่อ"ต้น"อยู่ที่เชียงใหม่..และแม่นเรื่องกายภาพของนกเล็กๆมาก..สปีคอิงลิชกันไฟแลบ..ผมเลยตามไปคุยด้วย(เอ่อ..ผมไม่สปีคอิงลิชครับ..เพราะปีเตอร์อยู่เมืองไทย+มีเมียไทยมานานหลายสิบปี..เค้าคล่องภาษาไทยมากๆผมเลยพูดไทย..อิๆ)..สักพักทั้งคุณหมอและพ่อแม่กับปีเตอร์เดินด้อมๆมองๆไปทางพุ่มไม้ใบหนาราวครึ่งชั่วโมงแล้วปีเตอร์ก็ตะโกนเรียกผมและคุณพงษ์พันธ์ให้รีบไปหาเค้า..แล้วเราทั้งหกคน(คุณหลินและคุณจวงไม่ได้มาแจมเพราะเป็นกล้องใหญ่..แบกวิ่งตามนกไม่ไหว)..ก็ชุลมุนชุลเกหามุมถ่ายกันอุตลุต..ตัวนี้แหละครับที่ทำให้หมอต้นและปีเตอร์ขึ้นมาสันจุ๊.."กระจ้อยวงตาแหว่ง"นกใหม่ที่พึ่งมีการค้นพบในไทยปีนี้และที่นี่เท่านั้น..ด้วยความที่เป็นนกชนิดใหม่จึงยังไม่มีการบันทึกในตำรานกไทย..ผมเลยไม่มีข้อมูลและชื่อในภาษาอังกฤษมาแจ้งให้ทราบกัน..ชื่อไทยที่ผมไม่รู้ว่าใครตั้งนั้นถูกต้องตามกายภาพของเค้าครับ..เพราะวงตาเค้าแหว่งไปไม่ครบวงจริงๆเปิดดูหนังสือนกที่ซื้อมาจากมาเลเซีย..และเล่มที่ลูกทัวร์ชาวจีนมอบไว้ให้ใช้ประโยชน์ก็ไม่เจอตัวนี้..แต่คาดว่าต้องอยู่ในวงศ์ Warbler.ครับ....คือที่จริงแล้วทั้งผมและคุณพงษ์พันธ์ทราบข่าวอยู่แล้วว่ามีนกใหม่ตัวนี้มาอยู่ที่นี่..แต่ไอ้การที่จะเดินหานกเล็กๆตัวนึงในป่าใหญ่นี่มันเลื่อนลอยมาก..ต้องขอบคุณหมอต้นและปีเตอร์จริงๆ..ที่ทำให้ผมได้นกใหม่มาอีกตัวครับ..]

..ในขณะที่คณะเราถ่ายกันอยู่แถวนั้นมีฝรั่งคนนึงขับโตโยต้าคัมรี่รุ่นเก่าขึ้นมา.พอเค้าเปิดประตูรถ..อ้าว..นี่คือมิสเตอร์ปีเตอร์ครับ..
เป็นคนถ่ายนกชาวสวีเดนอายุราวเจ็ดสิบกว่า..แต่ตัวสูงใหญ่และแข็งแรงจึงดูว่ายังไม่แก่..อาศัยอยู่แถวพระรามเก้าและรู้จักคุ้นเคยกับผมนานแล้ว..
คุยกันสักพักแล้วเค้าก็เดินไปหาสามพ่อแม่ลูกที่ปีเตอร์แจ้งผมทีหลังว่าคนลูกเป็นหมอชื่อ"ต้น"อยู่ที่เชียงใหม่..และแม่นเรื่องกายภาพของนกเล็กๆมาก..
สปีคอิงลิชกันไฟแลบ..ผมเลยตามไปคุยด้วย(เอ่อ..ผมไม่สปีคอิงลิชครับ..เพราะปีเตอร์อยู่เมืองไทย+มีเมียไทยมานานหลายสิบปี..เค้าคล่องภาษาไทยมากๆผมเลยพูดไทย..อิๆ)
..สักพักทั้งคุณหมอและพ่อแม่กับปีเตอร์เดินด้อมๆมองๆไปทางพุ่มไม้ใบหนาราวครึ่งชั่วโมงแล้วปีเตอร์ก็ตะโกนเรียกผมและคุณพงษ์พันธ์ให้รีบไปหาเค้า..
แล้วเราทั้งหกคน(คุณหลินและคุณจวงไม่ได้มาแจมเพราะเป็นกล้องใหญ่..แบกวิ่งตามนกไม่ไหว)..ก็ชุลมุนชุลเกหามุมถ่ายกันอุตลุต..
ตัวนี้แหละครับที่ทำให้หมอต้นและปีเตอร์ขึ้นมาสันจุ๊.."กระจ้อยวงตาแหว่ง"นกใหม่ที่พึ่งมีการค้นพบในไทยปีนี้และที่นี่เท่านั้น..
ด้วยความที่เป็นนกชนิดใหม่จึงยังไม่มีการบันทึกในตำรานกไทย..ผมเลยไม่มีข้อมูลและชื่อในภาษาอังกฤษมาแจ้งให้ทราบกัน..
ชื่อไทยที่ผมไม่รู้ว่าใครตั้งนั้นถูกต้องตามกายภาพของเค้าครับ..เพราะวงตาเค้าแหว่งไปไม่ครบวงจริงๆ
เปิดดูหนังสือนกที่ซื้อมาจากมาเลเซีย..และเล่มที่ลูกทัวร์ชาวจีนมอบไว้ให้ใช้ประโยชน์ก็ไม่เจอตัวนี้..แต่คาดว่าต้องอยู่ในวงศ์ Warbler.ครับ..
..คือที่จริงแล้วทั้งผมและคุณพงษ์พันธ์ทราบข่าวอยู่แล้วว่ามีนกใหม่ตัวนี้มาอยู่ที่นี่..แต่ไอ้การที่จะเดินหานกเล็กๆตัวนึงในป่าใหญ่นี่มันเลื่อนลอยมาก..
ต้องขอบคุณหมอต้นและปีเตอร์จริงๆ..ที่ทำให้ผมได้นกใหม่มาอีกตัวครับ..

[..จบจากตัวนี้เราเห็นว่าตรงนี้คงไม่มีตัวใหม่มาแล้ว..ก็ขนอุปกรณ์ขึ้นรถขับไปถึงหน้าด่านทหาร..ลงไปเดินเทรลก็ไม่มีอะไรนอกจากปรอด..เวลามันแค่ราวบ่ายสามครึ่งเอง..แต่เราก็ไม่หวังรอไก่ฟ้าครับ..ขับลงเขาไปพอผ่านบ่อน้ำพุร้อนฝางถามเจ้านายว่าเวลาเหลือจะแวะมั้ย..แต่เจ้านายบอกไม่ต้อง..ให้ไปหามื้อเย็นเลย..ผมเลยเสริชกูเกิ้ลหา"โรงแรมภูมณี"ที่ปีเตอร์แนะนำว่าอาหารอร่อย(ปีเตอร์พักที่นี่..บอกค่าห้องรวมอาหารเช้าห้าร้อยบาท)..คณะเราก็นั่งทานมื้อเย็นกันตอนบ่ายสี่ครึ่ง..สักพักปีเตอร์ก็ลงดอยกลับมาเช่นกัน..พอคุณพงษ์พันธ์เห็นเข้าก็เรียกให้มาร่วมโต๊ะ..อีตาปีเตอร์หัวเราะโฮ๊ะๆๆแล้วเล่นสำบัดสำนวนว่า"นี่ชวนจริงๆหรือชวนตามมารยาทครับ"ฮ่าๆๆ..ดูความคล่องภาษาไทยของเค้าสิ....คณะเราอิ่มแล้วกลับ"กนกทิศเพลส"ส่วนอีตาปีเตอร์นั่งถองเบียร์ต่อคนเดียว..วันนี้เราจึงได้นอนกันแต่หัววัน..โดยผมบอกเจ้านายทั้งสองว่าวันพรุ่งเราจะเดินทางกลับกรุงเทพตอนเจ็ดโมงเช้า..พอรุ่งก็เข้าเมืองไปหามื้อเช้า..เจอพ่อค้าสตอเบอรี่สีแดงจัดลูกใหญ่ๆจากอ่างขางที่เราหมายตาไว้ตั้งแต่เมื่อวานมาขาย..เจ้านายทั้งสองก็ซื้อเหมาลังยี่สิบห้ากิโลมาคนละลัง..ยังไม่พอซื้อแบบที่ใส่กล่องพาสติกมาเพิ่มยี่สิบกว่ากล่อง..บอกว่าจะเอาไปฝากพนักงานที่ออฟฟิซและฝากมาถึงผมด้วย..น้ำใจและความใส่ใจของท่านทั้งสองละเอียดจริงๆ....คณะเราอำลาเมืองฝางมาตอนราวแปดโมงเช้าโดยมีผมขับมาจนถึงตาก..แล้วคุณพงษ์พันธ์มารับหน้าที่ต่อจนถึงบ้านคุณหลินที่สุขุมวิทตอนราวทุ่มเศษ..แบ่งสมบัติแล้วผมก็ขับรถกลับบ้าน..คืนนี้นอนบ้านครับ..แต่คืนพรุ่งนี้ตอนตีสี่ผมจะไปบ้านคุณจวงที่พุทธมณฑลสายสอง..เพราะคุณจวงชวนร่วมทางล่องใต้ไปเอานกหว้าที่พังงา....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..จบจากตัวนี้เราเห็นว่าตรงนี้คงไม่มีตัวใหม่มาแล้ว..ก็ขนอุปกรณ์ขึ้นรถขับไปถึงหน้าด่านทหาร..ลงไปเดินเทรลก็ไม่มีอะไรนอกจากปรอด..
เวลามันแค่ราวบ่ายสามครึ่งเอง..แต่เราก็ไม่หวังรอไก่ฟ้าครับ..ขับลงเขาไปพอผ่านบ่อน้ำพุร้อนฝางถามเจ้านายว่าเวลาเหลือจะแวะมั้ย..แต่เจ้านายบอกไม่ต้อง..ให้ไปหามื้อเย็นเลย..
ผมเลยเสริชกูเกิ้ลหา"โรงแรมภูมณี"ที่ปีเตอร์แนะนำว่าอาหารอร่อย(ปีเตอร์พักที่นี่..บอกค่าห้องรวมอาหารเช้าห้าร้อยบาท)..คณะเราก็นั่งทานมื้อเย็นกันตอนบ่ายสี่ครึ่ง..
สักพักปีเตอร์ก็ลงดอยกลับมาเช่นกัน..พอคุณพงษ์พันธ์เห็นเข้าก็เรียกให้มาร่วมโต๊ะ..อีตาปีเตอร์หัวเราะโฮ๊ะๆๆแล้วเล่นสำบัดสำนวนว่า"นี่ชวนจริงๆหรือชวนตามมารยาทครับ"ฮ่าๆๆ..ดูความคล่องภาษาไทยของเค้าสิ..
..คณะเราอิ่มแล้วกลับ"กนกทิศเพลส"ส่วนอีตาปีเตอร์นั่งถองเบียร์ต่อคนเดียว..วันนี้เราจึงได้นอนกันแต่หัววัน..โดยผมบอกเจ้านายทั้งสองว่าวันพรุ่งเราจะเดินทางกลับกรุงเทพตอนเจ็ดโมงเช้า..
พอรุ่งก็เข้าเมืองไปหามื้อเช้า..เจอพ่อค้าสตอเบอรี่สีแดงจัดลูกใหญ่ๆจากอ่างขางที่เราหมายตาไว้ตั้งแต่เมื่อวานมาขาย..เจ้านายทั้งสองก็ซื้อเหมาลังยี่สิบห้ากิโลมาคนละลัง..ยังไม่พอซื้อแบบที่ใส่กล่องพาสติกมาเพิ่มยี่สิบกว่ากล่อง..บอกว่าจะเอาไปฝากพนักงานที่ออฟฟิซและฝากมาถึงผมด้วย..น้ำใจและความใส่ใจของท่านทั้งสองละเอียดจริงๆ..
..คณะเราอำลาเมืองฝางมาตอนราวแปดโมงเช้าโดยมีผมขับมาจนถึงตาก..แล้วคุณพงษ์พันธ์มารับหน้าที่ต่อจนถึงบ้านคุณหลินที่สุขุมวิทตอนราวทุ่มเศษ..แบ่งสมบัติแล้วผมก็ขับรถกลับบ้าน..
คืนนี้นอนบ้านครับ..แต่คืนพรุ่งนี้ตอนตีสี่ผมจะไปบ้านคุณจวงที่พุทธมณฑลสายสอง..เพราะคุณจวงชวนร่วมทางล่องใต้ไปเอานกหว้าที่พังงา..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..