ต่อไป »

ทริปแสวงบุญ

ผมกับคณะเริ่มออกเดินทางเมื่อวันที่ 27 ต.ค.62 เวลาประมาณ 05.00น. แวะรับพลพรรคอีกท่านที่บางซื่อ แล้วจากนั้นก็แวะกราบพระ ไหว้พระไปตามรายทาง โดยมีจุดหมายปลายทางในใจว่าจะไปให้ถึง"วัดหลวงขุนวิน" เพื่อกราบสักการะ "องค์พระธาตุขุนวิน" ซึ่งเป็นองค์พระบรมเกศาธาตุ องค์เล็กๆที่ตั้งอยู่ในป่ายอดดอยที่ผู้คนยังแทบจะเข้าไปไม่ถึง
พวกเราตระเตรียมของไปถวายวัด เป็นข้าวสาร อาหารแห้ง เกลือสมุทร และน้ำดื่ม เพราะรู้ว่า ทางวัดตั้งอยู่ในสถานที่ที่กันดาร ผู้คนเข้าถึงยาก การเดินบิณฑบาตรของพระเป็นไปโดยลำบาก ยิ่งเป็นฤดูฝนด้วยจะยิ่งแล้วใหญ่ หากเราสามารถนำรถขึ้นไปได้ก็ควรมีสิ่งของเหล่านี้ไปด้วย
ผมกะว่าจะไปถึงวัดในช่วงเย็นๆของวันที่ 27 แต่แล้ว ช่วงที่เดินทางผ่าน อ.บ้านโฮ่ง น้ายอดก็ชวนว่าแวะเข้าไปดูนกยูงกันหน่อยไหม พวกเราเลยเสียเวลาที่บ้านโฮ่งไปพอสมควร วันนั้นจึงขึ้นดอยไม่ทัน เป้าหมายของวันนั้นจึงต้องเปลี่ยน โดยเย็นวันนั้น ผมจึงเข้าไปสวดมนต์ที่พระธาตุศรีจอมทอง
วันรุ่งขึ้น หลังอาหารเช้าแล้ว ผมก็ตั้ง GPS ให้นำทางขึ้นไป (ผมเคยไปที่วัดนี้มาหลายครั้งแล้วก็จริง แต่ด้วยความเชื่อว่า GPS น่าจะมีเส้นทางที่ดีที่สุด) GPS นำผมไปทาง อ.หางดง ไปขึ้นดอยอีกฝั่งของลูกดอยนั้น ผมขับไปตามเส้นทางมหาโหดจนกระทั่งเส้นทางมองดูแล้วรถของผมคงไม่สามารถเดินทางต่อไปได้อีก และมีบ้านชาวกระเหรี่ยงอยู่แถวนั้น จึงสอบถามเส้นทางว่ามันไปได้ไหม ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือ เส้นทางนี้ ขึ้นไปวัดหลวงไม่ได้นานแล้ว เพราะทางขาด ต้องไปขึ้นทาง อ.แม่วาง เท่านั้น
เจ้า GPS จอมเกเร มันเล่นผมเข้าให้แล้ว บอกไว้ตรงนี้เลยนะครับว่า อย่าเชื่อใจ GPS นะครับ
ผมต้องวิ่งย้อนเส้นทางกลับไปขึ้นทาง อ.แม่วาง เสียเวลาไปเยอะทีเดียว
คณะของเราขึ้นไปถึงวัดหลวงขุนวินเอาประมาณเที่ยง โดยผ่านเส้นทางมหาโหดฝั่ง อ.แม่วาง ถึงจะมหาโหดอย่างไร มันก็ยังดูดีกว่าเมื่อยุคที่ผมขึ้นไปที่วัดนี้ครั้งแรกๆเยอะแล้วครับ
เมื่อนำของที่จะถวายวัดลงและหลวงพี่ท่านหนึ่งเป็นตัวแทนรับไว้แล้ว พวกเราก็จัดที่หลับปรับที่นอนกัน เพราะกะว่าคงจะต้องอยู่อีกถึง 2-3 วันที่นี่
กิจกรรมที่ผมต้องทำเมื่ออยู่ที่นี่คร่าวๆมีดังนี้ คือ
เช้าตื่นตีสี่ครึ่ง ไปล้างหน้าล้างตา เสร็จแล้วก็ไปสวดมนต์ทำวัตรเช้า ในวิหารหน้าพระธาตุ และทำสมาธิ
6.00น.พอมองเห็นพื้นถนัด ก็หยิบไม้กวาด ไปกวาดลานวัดร่วมกับพระในวัดจนกว่าจะแล้วเสร็จ บางวันก็ปาเข้าไป เก้าโมง (ส่วนพี่สาวสองคนที่ไปด้วย ต้องไปช่วยงานในครัว)
10.30น. พระเดินพิจารณาอาหาร จากนั้นก็ต่อด้วยแม่ชี แล้วก็มาถึงญาติโยมเช่นพวกผม หลังอาหารแล้ว อิสระ (พระที่นี่ ฉันท์อาหารมื้อเดียว) ส่วนพวกผมที่ยังอดอาหารเย็นไม่ได้ก็ต้องแอบตักอาหารใส่จานเอาไว้เผื่อมื้อเย็น
หลังอาหาร เมื่อว่างจากงาน ผมกับน้ายอดสองคนก็เดิน ถ่ายโบถส์ ถ่ายวัดวาอาราม ถ่ายนก ถ่ายผีเสื้อ ดอกไม้ ใบไม้ ต่างๆ ไปตามเรื่อง ส่วนพี่สาวสองคน มีงานแกะกระเทียมเพื่อเตรียมไว้ใช้ในงานกฐินที่จะถึงในวันที่ 10 พ.ย.62นี้ ซึ่งต้องใช้เวลาแกะกันทั้งวันตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น
16.30น. แอบย่องไปกินข้าวเย็นที่แอบเอาไว้ อิๆๆ
17.00น. อาบน้ำชำระกาย แล้วไปนั่งสวดมนต์ ทำวัตรเย็น จากนั้นก็นั่งสมาธิ มุมใครมุมมัน
21.00น. เข้านอน

ภาพถ่าย ประกาศของประวัติพระธาตุขุนวิน

ด้านซ้ายมือคือวิหารหลังแรกของที่วัดนี้ (เดิมนับเป็นโบถส์ แต่หลังจากสร้างโบถส์พระนอนขึ้น เลยให้หลังนี้เป็นวิหาร) เป็นวิหารที่ผมเข้าไปสวดมนต์นั่งสมาธิ
หลังขวามือ เป็นหอพระไตรปิฏกเก่าแก่ มีอายุนับร้อยปีที่ทางวัดพยายามบูรณะซ่อมแซมให้ยังใช้งานได้ดังเดิม

พระประธานในวิหาร

ด้านหลัง โบถส์พระนอน

มุมด้านหน้า โบถส์พระนอน
ที่เห็นซุ้มขาวๆหน้าโบถศนั่นที่ที่บรรจุลูกนิมิตครับ

พระนอน ในโบถส์ ซึ่งแกะขึ้นจากไม้จำปีป่า ที่มีอายุมาก นับร้อยๆปี

มุมด้านหน้า โบถส์พระยืน

พระยืน ซึ่งแกะจากไม้จำปีป่า ต้นเดียวกับที่แกะพระนอนนั่นเอง

อีกภาพ มุมด้านหน้า โบถส์พระนอน
ที่เห็นซุ้มขาวๆหน้าโบถศนั่นที่ที่บรรจุลูกนิมิตครับ

องค์พระธาตุหลวงขุนวินที่บรรจุเส้นพระเกศาธาตุขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่เห็นไม้นั่งร้านนั่น ช่างสี เตรียมการจะขึ้นไปทาสีองค์พระธาตุ ซึ่งสร้างครอบองค์เดิม เนื่องจากองค์เดิมชำรุดทรุดโทรม มีรอยแตก ร้าว ทำให้เวลาฝนตก น้ำฝนซึมเข้าไปในองค์พระธาตุได้ จึงต้องมีการบูรณะใหม่
ตอนที่ผมเข้าไปสักการะพระธาตุครั้งแรก องค์พระธาตุยังองค์เล็กๆ องค์ที่เห็นนี้ สร้างครอบมาอีกหลายชั้นแล้ว

มุมด้านหลังวิหาร ที่องค์พระธาตุ ประดิษฐานอยู่

บางที.......  ก็จะมีน้องๆ หนูๆ มาแอบดูเราสวดมนต์ด้วย

แต่พอจะขอถ่ายรูปซะหน่อย พอยกกล้องขึ้นเท่านั้นแหละ หนูๆขี้อาย วิ่งก้มหน้าหนีกล้องลูกเดียวเลย

หลวงพ่อจรัญ  เจ้าอาวาส วัดหลวงขุนวิน องค์ปัจจุบัน

สมัยเมื่อครั้งก่อนๆที่ผมขึ้นไป จะไปกราบหลวงพ่อเณร อีกองค์ แต่... ไปครั้งนี้ ท่านได้มรณะภาพไป 4-5 ปีแล้ว

ผมพยายามจะขับรถไปมนัสการ พระบาทครึ่งรอย หรือที่ทางขุนวินเรียกตามภาษากระเหรี่ยงว่า "ยังหวิด" 

ยัง แปลว่า เหยียบ หรือย่ำเท้า

หวิด แปลว่า แหว่ง

รวมคำหมายถึง รอยย่ำเท้าที่แหว่ง หรือรอยพระบาทที่ไม่เต็มรอยนั่นเอง

แต่ผมไปได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น  เพราะเจอเด็กชาวเขายืนยันว่า รถ 4WD ของผมแบบดั้งเดิมนี้ ไปไม่ได้  มีหล่มโคลนใหญ่ขวางอยู่

และมีหลายคันที่พยายามจะข้ามไป แต่...ไปติดแล้ว ไปก็ไม่ได้ ถอยก็ไม่ได้ บางคันถึงขนาดพลิกคว่ำด้วย  จึงต้องล่าถอยกลับออกมาครับ

เป็นวัดที่สวยงามครับ

เป็นวัดที่สวยงามครับ

นอกจากจะสวยงามแล้ว ยังเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่งด้วยครับ น้าชิต